Ze komen allebei oorspronkelijk niet ‘van Dussense Boys‘, maar voelen zich inmiddels meer dan thuis in het spreekwoordelijke rood met wit. Want als trainer en assistent van de JO19, zijn Danny Bambacht en Peter Kruining onafscheidelijk. “Het klikte meteen!”
En dat terwijl ze toch allebei uit verschillende windrichtingen komen, begint Kruining (45) met vertellen. “Ik kom oorspronkelijk uit Rotterdam, maar ben drie jaar geleden voor een project in Dussen komen wonen. Toen ben ik hier fantastisch opgevangen, dat is ook één van de redenen dat ik verbonden blijf.” Begonnen als assistent van het eerste, inmiddels trainer van de JO19 en lid van de TC. Samen met Bambacht (27) dus. “Vrijwilligers zijn schaars en we hadden meteen een klik. We vullen elkaar aan. Danny staat toch wat dichter bij de groep, ik houd wat meer afstand en autoriteit. Dat is bij die pubers wel goed. Een beetje ‘good cop, bad cop’.”
Communiceren
Ook voor Bambacht begon het avontuur bij Dussense Boys, zo’n drie jaar geleden. Dankzij zijn vriendin. “Die komt hier al heel haar leven, toen ben ik gaan voetballen in het tweede”, vertelt de inwoner van Den Bosch. “Daarna zocht Peter een assistent en sindsdien ben ik aan hem verbonden. Ik zit nu ook in de TC…” Volgend jaar gaan ze samen de JO17 doen, maar dus ook zorgen voor de invulling van de jeugdselecties. “Als er problemen zijn, stappen ze in principe naar ons toe. Het is belangrijk dat mensen weten waar ze terecht kunnen, dat ontbrak een beetje. Daarom is het ook goed om af en toe je gezicht te laten zien bij de jeugd, gewoon door even te gaan kijken.” Daarnaast is het vooral veel communiceren, legt Bambacht uit. “Met trainers of ouders.” Kruining geniet van die rol, merkt hij. “Vooral het werken voor een voetbalvereniging vind ik leuk. Jongeren enthousiasmeren.” Precies wat ze bij Dussense Boys volgens hem proberen te doen. “Het is een ontzettend warme club, iedereen is loyaal naar elkaar en er heerst een sociale sfeer. Niemand voelt zich beter dan een ander, dat spreekt me aan.” Zelfs zo erg. “Dat het me niet uitmaakt wat ik hier moet doen, ik ben daar waar ze me nodig hebben!”
Familie
Voor Bambacht is het wat dat betreft precies hetzelfde verhaal. “Er wordt hier echt gewaardeerd wat je doet, ze vinden het niet zomaar normaal. Dat is misschien wel het grootste verschil tussen een dorpsclub en een stadsclub. Het voelt als familie, daardoor wordt er ook meer met je meegeleefd.” Helemaal als je net als het tweetal, toch wel regelmatig op de club bent. Kruining: “Drie of vier keer per week. En vaak op zondag nog wel even bij het eerste kijken.” Als het aan hem ligt, blijft hij dat voorlopig nog wel even zo doen. “Zolang ik tijd heb. Ik ben inmiddels aan de club én het dorp verwant.” Ook Bambacht, ziet het wel voor zich. “Ik ben bezig met mijn trainerspapieren, de pupillencursus, daarna wil ik graag door. In de toekomst zou ik trainer van het eerste willen worden, maar dan wel gratis. Zodat ze dat geld lekker in de jeugd kunnen stoppen.” Toch is Dussense Boys voor beide heren, inmiddels veel meer dan voetbal. “Je ziet mensen opgroeien, die connecties wil je houden!”
Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Dussense Boys.
