Arno de Man is sinds bijna drie jaar voorzitter van voetbalvereniging Spijkenisse. Een rol die hem goed bevalt, maar zeker niet altijd over rozen gaat. “Er zijn altijd onderwerpen die zich aandienen waar je niet op zit te wachten,” zegt hij. “Als voorzitter ben je verrassend weinig met voetbal zelf bezig. Het gaat vooral om randzaken: beleid, organisatie, mensen.”
Toch gaat zijn betrokkenheid bij de club al veel verder terug dan het voorzitterschap. Zijn vier zoons voetbalden, de jongste ook nog een paar jaar bij Hekelingen. Zelf was De Man teammanager van dat eerste elftal van Spijkenisse toen Adrie Poldervaart trainer was. “Zeven jaar lang heb ik dat met veel plezier gedaan. Adrie is een fanatieke, maar warme persoonlijkheid, heel prettig om mee samen te werken. Ik volg hem nog steeds met belangstelling. Het is leuk dat hij het zo ver heeft geschopt.”
Zijn eigen sportieve achtergrond is breed: naast voetbal was hij op de middelbare school actief met basketbal, speelde hij vijftien jaar competitie-tennis in Barendrecht, en in de winter werd er gehockeyd. “Maar een echte bestuurdersachtergrond in het voetbal had ik niet, totdat ik een paar jaar geleden met pensioen ging na een lange loopbaan bij Vopak.”
Arsenal Soccer School
Bij dat internationale bedrijf werkte hij maar liefst 42 jaar, waarvan de laatste jaren als global change manager. De Man woonde en werkte onder meer in Bahrein en Saoedi-Arabië. “Een bijzondere tijd. We hebben daar met ontzettend veel plezier gewoond. Mijn vrouw voelde zich er ook thuis, ze verkocht tweedehands spullen voor het dierenopvangcentrum. In Bahrein coachten we samen zelfs een damesteam, en waren betrokken bij een lokale vestiging van de Arsenal Soccer School, waar we een opleiding volgden tot gecertificeerd assistent-trainer.”
In 2012 keerde Arno terug naar Nederland, weer naar het hoofdkantoor van Vopak in Rotterdam. Tien jaar later besloot hij dat het mooi geweest was. “Na 42 jaar is het ook goed,” zegt hij. “Hoewel ik het werk soms nog wel mis, heb ik mijn tijd goed kunnen vullen. Naast mijn voorzitterschap bij Spijkenisse doe ik ook nog wat consultancy en zit ik in het pensioenfonds van Vopak. En we reizen veel, vooral naar de Verenigde Staten, waar we vrienden hebben. We hebben alle uithoeken van de wereld wel bezocht. Voor werk, of voor ons plezier.”
Even schrikken
Zijn betrokkenheid bij Spijkenisse begon opnieuw toen hij tegen een paar mensen binnen de club zei dat hij wel iets wilde doen. Hij dacht zelf aan de werkploeg of een team begeleiden. “Maar toen vroegen ze me als voorzitter. Daar schrok ik wel even van. Na een paar gesprekken besloot ik de uitdaging aan te gaan.”
Het voorzitterschap brengt de nodige uitdagingen met zich mee. De club heeft een wachtlijst van zo’n 100 mensen, en de beschikbare velden en kleedkamers zijn overbezet. “We zijn met de gemeente in gesprek, maar het aanleggen van een bijvoorbeeld een kunstgrasveld kost al snel acht ton”, aldus De Man, die ook hoopt dat de hoofdmacht van de club een stap kan maken. “We willen met het eerste elftal graag terugkeren naar de vierde divisie, en de interne organisatie verder professionaliseren.”
Wat hem drijft is de verbondenheid. “Een voetbalvereniging is in de kern nog steeds hetzelfde als vroeger. En het mooie is: we zijn er voor iedereen. Jongens willen graag bij ons voetballen, we spelen natuurlijk ook op hoog niveau. Dat verklaart ook de wachtlijst wel!”
De Man is inmiddels 67, en zijn blik op het leven is veranderd, zeker sinds hij opa werd. “Dat zet dingen in perspectief. Naar het buitenland verhuizen doen we niet meer, maar we kijken met een glimlach terug op alles wat we hebben mogen meemaken in Bahrein. We hebben er veel vrienden en kennissen aan overgehouden. En er komen nog mooie dingen aan, ook bij Spijkenisse!”
Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.