Nog enkele wedstrijden en dan eindigt de carrière van goaltjesdief Mark Stam in de hoofdmacht van voetbalvereniging Strijen. Het wordt in elk geval een afscheid in stijl, want de routinier was ook dit seizoen opnieuw belangrijk met zijn treffers bij de tweedeklasser die die status opnieuw gaat behouden.
STRIJEN – Het ene seizoen was het andere niet voor Mark Stam en Strijen, maar er was altijd sprake van één wetmatigheid zo leek het: de 34-jarige Mark Stam speler met een neusje voor de goal bleef scoren voor de ‘Kanaries’. Ook dit jaar behoort Stam weer tot het selecte rijtje topschutters op het eiland, met een prominente plek in het Goaltjesdiefklassement van Omroep Hoeksche Waard. En passant slechtte de trefzekere ervaren rot van ‘Strien’ dit seizoen tijdens de met 3-2 gewonnen ontmoeting met DCV de grens van 300 gespeelde wedstrijden in de hoofdmacht van zijn grote voetballiefde.
Met Strijen beleefde Mark Stam een wisselvallig seizoen. ,,Vorig jaar hadden we een hele goede start in de eerste periode. Dit seizoen begonnen we met twee verliespartijen. Het hoogtepunt was de ruime overwinning bij SSS in Klaaswaal’’, concludeerde hij eerder deze jaargang. De doelstelling was van meet af aan erin blijven. Daarvoor moest de brigade van Geert Meijer, ook volgend seizoen weer voor de groep bij Strijen, hard werken in een klasse die in vergelijking met vorig jaar er sterker op was geworden. ,,We zijn niet de best voetballende ploeg, we moeten het hebben van het opstropen van de mouwen’’, was het credo van Stam.
Het jaar 2019 stond voor Stam, die in 2002 debuteerde tegen ’s-Gravenzande waar hij toen als linksback werd opgesteld, ook in het teken staan van het afscheid dat ingegeven is door een combinatie van factoren: zijn werk bij ProRail, de cursus om deel te nemen aan de vrijwillige brandweer in zijn woonplaats Strijen waarmee hij gehoor heeft gegeven aan de oproep om meer ondersteuning vanuit de bevolking voor het lokale brandweerkorps. ,,En’’, zo gaf Stam aan. ,,Ook ijn gezin neemt een belangrijke plek voor mij in. Alles bij elkaar wordt het gewoon te druk om alles te combineren en daarom heb ik de knoop doorgehakt. Het is mooi geweest, de verplichting om tweemaal per week te trainen en een wedstrijd op zaterdag te spelen wordt gewoon te groot. Mijn mooiste moment in al die jaren? De kampioenswedstrijd destijds tegen Groote Lindt uit Zwijndrecht toen ik de enige treffer van de wedstrijd maakte. Dat staat me nog steeds helder voor de geest.
