SINT-JANSTEEN – Zo’n tien seizoenen speelde hij in het blauwgeel van HVV’24. Sinds dit seizoen maakt Joëll Bogaert echter zijn doelpunten voor buurman en competitiegenoot v.v. Steen. Hij speelt er samen met zijn ‘schoonbroer’ Marvin de Beule en voelt zich na een lange periode van blessureleed weer écht voetballer. In zijn eerste maanden bij de club maakte hij overigens wel al de nodige reuring mee.
“Ik besloot om naar Steen over te stappen omdat het laatste seizoen bij HVV’24 voor mij niet heel erg plezier was. Ik speelde en trainde bij het tweede team, nadat ik daarvoor seizoenenlang onderdeel was van de eerste selectie. Daar zaten mijn vrienden en ook na de trainingen bij het tweede in de kantine aan bij het eerste. Er was geen echte connectie met het elftal waar ik speelde en dan duurt het ook langer om van een blessuregevoel af te komen. Toen Steen belde en vroeg of ik bij hen eerste spits wilde worden had ik daar wel oren naar. Ik ken er veel jongens en uit gesprekken voelde ik veel vertrouwen, iets wat ik als speler ook écht nodig heb. En toen was er een paar weken voor de competitiestart de trainerskwestie…”
De aanvaller doelt op het vertrek van trainer Andy Marin uit elkaar. Hij volgde Jesse de Waal op die sinds dit seizoen bij VCK aan het roer staat. Wegens een verschil in verwachtingen en visie werd de samenwerking begin september beëindigd door VV Steen. Assistent-trainer Bjorn de Vuyst neemt momenteel de taken over als hoofdtrainer van de eerste selectie. “Bjorn doet alles wat hij kan maar het is natuurlijk geen ideale start van onze competitie helaas. Hopelijk komt er snel duidelijkheid en een nieuwe trainer voor de groep. Dan kunnen we weer toewerken naar vastigheden.”
En die vastigheden is precies wat Bogaert als voetballer nodig heeft. Net zoals vertrouwen. “Dat heb ik in Hulst de laatste seizoenen niet meer gevoeld. Al heb ik daar door diverse blessures ook nooit meer mijn ritme gevonden en kunnen laten zien wat ik als voetballer in me heb. Met Andy Marin had ik een prima klik en voelde dat vertrouwen wel. Dat is prettig en dan merk ik wel dat ik meer uit mezelf kan halen. Na wedstrijden voel ik nog wel pijn, maar het is veel minder dan voorheen en dat is na al die jaren wel weer heerlijk.”
Dit seizoen opende Bogaert en zijn ploeg het bal met een derby in Hulst tegen zijn voormalige club HVV’24. “Jammer genoeg hebben we die niet weten te winnen al hadden we denk ik ook met momenten kansen op minimaal een punt. Wel ik blij dat ik die strafschop wist te scoren. Want een doelpuntje maken heb ik toch af en toe écht nodig.”
Bogaert begon met voetballen in de jeugd van v.v. Clinge tot de JO19. Toen maakte hij de overstap naar Hulst voor een jaartje JO19. Na één seizoen sloot hij aan bij het eerste en nu draagt hij dus het zwartwit van derdeklasser Steen. “Daar wil ik laten zien dat ik het scoren niet ben verleerd en daarmee en bijdrage kan hebben in het zorgen voor lijfsbehoud. Want dat is en blijft de doelstelling voor ons. Dat wordt een stevige klus, maar het is een niveau waarop Steen zeker thuishoort.”
De aanvaller is inmiddels achtentwintig, normaal de leeftijd waarop voetballers statistisch ‘op hun top’ moeten zijn. “Dat zou prettig zijn haha. Ik heb al wat jaren gemist, dus hoop zeker dat er nog een aantal mooie seizoenen in het verschiet liggen. Ik voel me nu eindelijk weer voetballer en geniet van elke seconde dat ik op het veld mag staan.”
Klik op VV Steen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Steen voor meer informatie over de club.