KOUDEKERKE – Het begon ooit met een groepje van zes meiden en wat aanvulling waarmee jaren geleden bij VCK een meidenteam werd geformeerd. Nu vijf seizoenen later staat er een volwaardig vrouwenteam en voetballen er ook bij de jeugd twee teams. En de aanwas groeit nog steeds.
“Dat is natuurlijk geweldig als je ziet hoe we hier zijn begonnen. Met het doel om toch ook voor de meiden hier in hun eigen categorie een team samen te stellen zijn we het destijds gestart. En als je dan ziet hoe het nu ontwikkelt, dan is dat alleen maar mooi”, zegt trainer Martin van Huizen.
Hij is zelf nu vijf jaar betrokken bij het damesvoetbal binnen VCK en geniet nog wekelijks van de progressie die de meiden maken. “We trainen twee keer per week en dat doe ik samen met David Scheermijer. Die samenwerking is prima, waarbij David in de weekenden vaak ook de coaching voor zijn rekening neem vanwege mijn onregelmatige werktijden. Bij uitwedstrijden ben ik nooit bij, maar de thuiswedstrijden die ga ik wel zoveel mogelijk bezoeken. En tijdens de trainingsavonden staan we altijd samen op het veld. Het is gewoon een leuk en heel leergierige groep die lol met elkaar heeft én graag beter wil worden in het voetbalspelletje.”
Waar ze ooit begonnen met zes voetballende meisjes, daar lopen er op Sportpark De Stoofwei inmiddels zo’n vijftig meiden rond, veelal van het eigen dorp aangevuld met vriendinnen die van omringende clubs naar hier zijn getrokken. Het ontbreekt ze aan niets, want de materialen zijn allemaal keurig verzorgd. Dankzij Ruma, een steigerbouw- en voegbedrijf, hebben we ook prachtige nieuwe tenues gekregen. Dus wat dat betreft zie je ook dat er steeds meer interesse komt. Rudi Kuijpers is een vriend van mij en hij vond het ook wel stoer om met een steigerbouwbedrijf hoofdsponsor van een damesteam te worden…. En zo werd één plus één dus twee.”
Van Huizen ziet het als een positieve ontwikkeling bij zijn club, waar ooit wel een vrouwenteam actief was. Maar dat is daarna helemaal stil komen te vallen, tot ze zo’n zes jaar geleden weer bij de jeugd begonnen. “De laatste keer dat er hier echt dames actief waren, dat moet zo eind jaren zeventig of begin jaren tachtig geweest zijn. Dat is daarna verwaterd, tot we merkten dat we in de jeugd onze voetballende meisjes begonnen te verliezen aan andere clubs. Daarop is besloten dat we zelf een team wilden formeren en dat is niet heel slecht uitgepakt moet ik bekennen…”
Dit seizoen was het voor het team de ‘vuurdoop’ bij de senioren, waar ze uitkwamen in de vijfde klasse bij de dames. “We hadden het doel om te kijken hoe we ons konden meten bij de senioren, want een groot deel is nog erg jong. Maar ze wilden graag bij elkaar blijven en dan was deze stap ok noodzaak. Maar ik moet zeggen, dat ze het prima hebben gedaan. Al was het jammer voor de ontwikkeling waarin ze zaten, dat het seizoen zo snel voorbij was.”
De staf zag dat de spelersgroep enorm graag wilde én heel leergierig was. Bovendien was er heel erg veel plezier als ze op het veld stonden. “Dat hebben we ook altijd gezegd: probeer steeds te leren, beter te worden als team máár maak vooral plezier met elkaar. En dat zit hier wel goed. Als ik de trainingsopkomst zag en zie, dan zegt dat veel. Die is enorm hoog, ook tijdens de coronaperiode. Het geeft vertrouwen voor de toekomst, dat we hier nog verder kunnen groeien en we mooie resultaten kunnen bereiken. Het grootste deel van de spelersgroep blijft ook doorgaan en dus bij elkaar. En van onderop zien we nog altijd groei, dus de eerste tekenen zijn wat toekomst voor vrouwenvoetbal binnen VCK betreft in elk geval erg positief.”
