Wat hij allemaal nog doet? “Een beetje van alles.” Voetballen in het vierde, elftalleider bij het eerste, clubscheidsrechter en af en toe met de verzorgingstas lopen op zondag. Kortom, het rijtje functies van Willem Broeren bij De Schutters is lang. “Wat nodig is, doe ik!”
En dat is door de jaren heen, dus heel wat geweest. Al komt Broeren (53) eigenlijk nog niet eens zo heel gek lang bij de club. “Ik denk nu een seizoen of acht. Mijn zoon ging erheen, toen zei ik: als ik moet helpen, moet je het zeggen.” En dat laatste, heeft hij geweten. “Het begon met helpen als grensrechter en later ook jeugdtrainer. Uiteindelijk ben ik zelf ook gebleven, om de jeugd te fluiten.” Maar dat niet alleen. “Ik voetbal hier nu een jaar of zeven, eerst in het tweede, sinds dit seizoen bij het vierde.”
Op gemak
Dat terwijl zijn eigen voetbalgeschiedenis, dus niet bij De Schutters ligt. “Oorspronkelijk kom ik uit Etten-Leur, dus ik heb altijd gevoetbald bij DSE. Toen een aantal jaar gestopt en later weer begonnen bij SC Gastel.” Net als zijn zoon. “We wonen in Oud Gastel, maar hij wilde ergens anders naartoe. Hier kende hij al wat jongens.” En al vrij snel was de liefde geboren. “Het is een kleine vereniging, iedereen kent mekaar. Dat gevoel is moeilijk te verklaren, maar ik voel me er gewoon prettig en op mijn gemak.” Dus als je dan wordt gevraagd als vrijwilliger, is het antwoord simpel. ” De toenmalige leider bij het eerste stopte en ze zagen mij vaak toch al, omdat ik kwam kijken bij mijn zoon, toen vroegen ze: wil je anders meehelpen?” Het antwoord laat zich raden. “Zelf voetballen blijft nog altijd het allerleukste, maar met die mannen samen op zondag, zo goed mogelijk voorbereiden. Vind ik toch ook wel heel erg mooi.” Al heeft Broeren daarnaast, een nog heel ander record in handen. Eén waar hij stiekem toch best trots op is. “Ik ben momenteel de oudste actieve voetballer van de club. Alles doet inmiddels pijn, maar ik ga lekker door.” En misschien moet dat ook wel. “Seniorenaanwas is er wel, maar in de jeugd zitten we krap. Net als met vrijwilligers, die groep is niet groot. Uiteindelijk ontkom je er zelf ook niet aan.”
Enthousiasme
Ondanks die allerbeste bedoelingen, is het ieder seizoen weer afwachten, weet Broeren. “Wat voor team er dan weer staat. Kunnen de senioren gevuld blijven? Dat blijft altijd weer de vraag.” Komend jaar zit hij zelf, voorlopig ‘safe’. “Ik ga waarschijnlijk mee naar het derde, dat wordt weer een nieuwe samenstelling.” Maar natuurlijk, blijft het manusje-van-alles, ook gewoon betrokken bij het vlaggenschip én de rest. “Op zondag ben ik altijd heel de dag op de club en zaterdags fluit ik om de week bij de JO14.” Met zijn eigen inzet zit het dus wel goed, en dat is niet voor niks. “We zijn hard op weg naar het 100-jarig bestaan. Daar kijken we allemaal naar uit.” Want, zo is Broeren eerlijk. “Dit is toch wel mijn clubje geworden. Je voelt je ergens thuis, dat is voor mij hier!” Dus doet de vrijwilliger tot slot nog een kleine oproep: “We kunnen altijd leden gebruiken, om te voetballen maar ook voor extra handjes. Het zou leuk zijn als meer mensen langskomen.” Zijn eigen enthousiasme, werkt in ieder geval alvast aanstekelijk. “Donderdag trainen, zondag spelen. Ik heb er iedere week weer zin in!”
Klik op De Schutters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Schutters voor meer informatie over de club.