Soms kan hij het zelf niet geloven. Vijf jaar geleden speelde Koen Trots in de Eerste Klasse. Nu is hij vier niveaus hoger bij Koninklijke HFC een van de sterkhouders en maakt hij volgend seizoen de overstap naar een van de titelkandidaten op het hoogste amateurniveau. Samen met boezemvriend Sietse Brandsma vertrekt de controlerende middenvelder naar VV Katwijk. “Ik verras mezelf telkens over de wijze waarop ik me aanpas.”
In de auto op weg naar het sportpark van Koninklijke HFC had Sietse Brandsma naast hem het nieuws verteld. Tijdens een van de vier ritten die ze wekelijks maken vanuit de carpoolplek in Alkmaar naar Haarlem. “Hij was benaderd door Katwijk voor het nieuwe seizoen. Hij overwoog de stap te maken. Anderhalve week later kreeg ik een telefoontje van Cees Bruinink (technisch directeur, red.) met dezelfde vraag. Een mooie waardering, zo vroeg in het seizoen (medio september, red.). Ik moest zeker even nadenken. Het gevoel moest goed zijn.”
Na enkele gesprekken bleek dat goed. “Ik heb de plannen aangehoord. Ze volgden ons al langer. De club ziet ons als directe versterking. Cees vertelde in het gesprek samen met trainer Anthony Correia dat na het kampioenschap van Katwijk afgelopen seizoen veel clubs zeer verdedigend tegen ze spelen. Ze willen sneller een andere speelwijze kunnen kiezen. Voor Sietse en mij ligt er daardoor een mooie mogelijkheid om een vaste plek te veroveren. Het is bekend dat Katwijk elk jaar voor het kampioenschap speelt. Bij Koninklijke HFC heb ik het uitstekend naar mijn zin, maar vanwege het kleinere budget is een titel geen reële doelstelling. De club presteert elk jaar knap door jongens van onderaf te halen en een zorgeloos seizoen te draaien. De ambities bij Katwijk liggen hoger.”
Vuurwerk
Ook is de beleving groter, erkent Tros. “Er staan elke duel meer dan duizend toeschouwers langs de lijn op De Krom, er wordt vuurwerk afgestoken en na afloop blijft iedereen in de kantine met de supporters hangen en is het groot feest. Bij Koninklijke HFC is dat helaas allemaal wat minder.” In Katwijk wordt hij straks herenigd met trainer Correia, met wie hij bij ODIN’59 in de Derde Divisie een sterk seizoen (2019/20) kende. “Anthony weet wat we kunnen en is een goede trainer. Tel al deze punten bij elkaar op en mijn besluit is duidelijk. Dat Sietse meegaat, is leuk. Al gaf het niet de doorslag. Ik heb deze beslissing vooral voor mezelf gemaakt.”
Brandsma en Tros vormen een hecht duo. In Broek op Langedijk waren ze tot voor kort elkaars overbuurman (‘de ramen van onze slaapkamers keken op elkaar uit’) en vanaf hun zevende trekken ze met elkaar op. Hun hele voetballoopbaan loopt ook synchroon. Op het seizoen 2020/21 uitgezonderd. “Sietse ging een jaar eerder van ODIN’59 naar Koninklijke HFC. Ik had mee kunnen gaan, maar dat voelde voor mij nog niet goed. Het seizoen was na 25 wedstrijden afgebroken door de coronapandemie. Met ODIN’59 streden we mee om promotie. Ik wist natuurlijk niet dat het nieuwe seizoen al na vijf wedstrijden vanwege dezelfde reden zou worden afgebroken. Toen Koninklijke HFC opnieuw informeerde, besloot ik de stap te maken. Een club van dat kaliber belt niet elk jaar.”
Daardoor rijden Brandsma en Tros nu opnieuw samen. Alweer anderhalf jaar. “Ook Jim Hulleman, die in Schagen woont, rijdt mee. Net als Jeffrey van der Heijden, die helaas nu geblesseerd is. Hij komt ook uit Broek op Langedijk. We hebben een appgroepje daarvoor aangemaakt en rijden om en om. We spreken in Alkmaar af. Sietse woont daar sinds vorig jaar. In april verhuis ik ook van Broek op Langedijk naar Alkmaar. Ik heb een appartement gekocht dichtbij de Grote Sint-Laurenskerk in het centrum. Op vijf tot tien minuten lopen van Sietse. Haarlem is veertig minuten rijden. Katwijk kent straks dezelfde reistijd.”
Tros is drie weken ouder dan zijn boezemvriend. Allebei zijn ze linksbenig, debuteerden ze op hun zestiende in het eerste elftal van BOL en met een groot aantal jongens behoren ze tot dezelfde vriendengroep. “Op het veld weten we elkaar blindelings te vinden. Als ik de bal krijg, zie ik hem al in een ooghoek vertrekken. Ik weet precies waar ik hem moet plaatsen, hij weet precies waar hij moet lopen. We kennen elkaars kwaliteiten door en door.”
Nieuwe stappen
Beiden zijn laatbloeiers. “Als E-pupil liep ik vier à acht dagen stage bij AZ. Dat was op ’t Lood, het voormalige jeugdcomplex. Ik mocht niet blijven. Daarover was ik behoorlijk teleurgesteld. Daarna kwam een vertrek bij BOL nooit ter sprake. Met het eerste elftal promoveerden we binnen twee jaar van de Derde naar de Eerste Klasse. En nu maken we telkens nieuwe stappen. Toen ik in 2019 werd benaderd door ODIN’59 twijfelde ik. Ik dacht ‘ik doe het gewoon, dan kan ik na een jaartje terug als het niet lukt’. Maar ik paste me snel aan het niveau aan. Hetzelfde bij Koninklijke HFC. Ik twijfelde vanwege het stapje hoger, maar dacht ook ‘ik probeer het’. Ik maakte vorig seizoen direct de meeste minuten van allemaal. Dat had ik nooit verwacht.”
“Voetballers zijn van hun 26e tot en met hun dertigste op hun best. Ik ben nu net 26 jaar. Ik ben benieuwd waar mijn plafond ligt. Het betaald voetbal zie ik niet als reëel. Daarvoor ben ik te oud. Bovenin de Tweede Divisie vind ik al mooi genoeg hoor,” vertelt Tros, als constructeur werkzaam in het bedrijf van vader Rob.
Op 5 november stond er voor Tros een bijzonder duel op het programma toen Katwijk op bezoek kwam. Zijn toekomstige club zegevierde met 1-3. Op 22 april volgt de terugbeurt op De Krom. “Of Sietse en ik juichen als we scoren? Natuurlijk doen we dat. We spelen nu voor Koninklijke HFC. Al is de kans niet zo groot dat ik scoor, haha. Dat is een zeldzaamheid.” Hun carrières willen ze straks afsluiten bij BOL, bij de club waar het begon. “Dat hebben we beloofd en dat komen we na. We hopen ook daar nog volop samen te juichen. Maar wanneer weten we nog niet. Eerst staan er genoeg uitdagingen op het programma.” (SB)
Bron: Tweede Divisie Krant
Klik op Koninklijke HFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Koninklijke HFC voor meer informatie over de club.