De veelzijdige Luke de Dooij van ODIO staat lange tijd langs de kant

0
653

Vandaag gaan we in gesprek met Luke de Dooij van ODIO 1. De 23-jarige is begonnen met voetballen toen hij zes jaar oud was. Hij heeft altijd ODIO gespeeld, vandaag vertelt hij wat meer over zijn voetbalcarrière.

Luke is dus begonnen toen hij een jaar of zes was. ‘’Ik startte in de F-jes en was gelijk verkocht aan het voetbal. Bij ODIO heb ik dan ook alle jeugdelftallen doorlopen. In de tijd van de E-elftallen heb ik altijd met leeftijdsgenoten gespeeld. Dat was een erg leuke groep met jongens om op zaterdag mee te voetballen. Wel zag ik dat de teams die net boven mij voetbalde, wat beter waren. Die werden regelmatig kampioen en daar wilde ik me dan ook graag mee testen. Toen in de D’tjes kwam daar verandering in en kon ik met gasten gaan voetballen die net iets ouder waren. Dit waren een aantal leuke seizoenen bij elkaar waarin we zelfs nog kampioen waren geworden in de C1. Zo vlogen de jaren in de jeugd eigenlijk wel voorbij. De posities die ik in de jeugd speelde waren eigenlijk niet bij te houden. Elk seizoen was er vaak wel een andere plek waar ik speelde. Van laatste man tot spits, er is geen plek waar ik niet heb gespeeld. Dit bleek ook wel een voorbode van hoe het later in de selectie ook zou gaan.’’

‘’Tegen het einde van de jeugd ging ik vooral vanaf de zijkant spelen. Links- of rechtsbuiten was dan ook vaak mijn positie. Ik moet het vooral hebben van mijn snelheid en het harde werken, een typisch werkpaard. In het eerste jaar in de A sloot ik vaker aan bij de senioren. Zo kreeg ik uiteindelijk de kans om bij het tweede een aantal keren mee te doen. Uiteindelijk was dan ook het moment dat ik bij het eerste op de bank mocht plaatsnemen. Dit was toen der tijd nog onder Wim Blommerde. Het seizoen erna kwam Andy Wierikcx als trainer en ben ik iets minder aanbod gekomen. In Andy zijn tweede seizoen kwam ik meer in de picture. Wat ik goed kan herinneren was een uitwedstrijd bij RBc. We hadden wat problemen op de rechtsback positie en bij de tegenstander stond er een vrij goede linksbuiten.In de rust mocht ik toen voor het eerst invallen op de rechtsback positie.
Dit verliep vrij aardig en sinds dat moment is de rechtsback positie mijn plek gebleven. Toen Peter van Oirschot trainer was geworden bij ons, heb ik altijd wel aan de zijkant gespeeld. Zowel verdedigend als aanvallend. Dit seizoen heb ik door een blessure nog niet kunnen voetballen onder Erwin van Schilt. Hopelijk gaat het herstel voorspoedig en kan ik volgend seizoen weer aansluiten. Mij maakt het persoonlijk niks uit op welke positie ik speel, ik blijf gewoon negentig minuten gaan en voer de taken uit die mij gegeven zijn.’’

Ondanks de jonge leeftijd heeft Luke toch al redelijk wat meegemaakt in zijn carrière. We wilden weten of hij enkele hoogte- en dieptepunten kon benoemen. ‘’Als team zijn we meerdere keren periodekampioen geworden, wat als teamprestatie natuurlijk super is. Een persoonlijk hoogtepunt is de promotie naar de derde klasse. Op dat moment waren ze bij ODIO met een nieuw kunstgrasveld, om die reden speelde we op het sportpark van de Grenswachters. Ik startte vanaf de bank en kwam er in de loop van de tweede helft in bij een 2-3 achterstand. We stonden toen met tien man op het veld en het zag er kansloos uit. In de slotseconde werd de bal gekopt en kwam hij bij in de voeten terecht. Zonder te twijfelen haalde ik uit en schoot ik de 3-3 binnen. Dat was zo’n kippenvel moment! Een dieptepunt is de blessure die ik nu heb. Op dit moment ben ik aan het revalideren van een operatie aan mijn achterste kruisband. Het vervelende is dat je fysiek gewoon  niet zoveel kan, maar vooral het mentale aspect is zwaar aangezien je heel erg afhankelijk bent van iedereen. Gelukkig gaat het nu stap voor stap weer wat beter. Mijn vizier staat op volgend seizoen om weer aan te sluiten bij onze selectie.’’

We wilden ook weten of Luke nog persoonlijke doelen of ambities heeft. ‘’Kijkend naar de toekomst zie ik geen gekke dingen gebeuren in mijn carrière. Ik voetbal met ontzettend veel plezier met vrienden bij ODIO. Hard werken op het veld voor die drie punten en daarna genieten van die derde helft. Als het aan mij ligt blijf ik nog lang in het eerste van ODIO spelen. Totdat ze me zat zijn haha! Dan ga ik daarna waarschijnlijk lager voetballen.

Verder vind ik het trainersvak wel erg interessant. Voor een groep staan vind ik geen probleem en doe ik natuurlijk voor mijn werk. Stel dat het blijkt dat deze blessure ervoor zorgt dat ik niet meer kan voetballen, lijkt het trainersvak wel een mooie stap om te maken. Echt bijzondere doelen heb ik niet perse. Ik wil zo lang mogelijk presteren bij ODIO 1. Ik ben benieuwd tot welke leeftijd ik dat kan volhouden.Verder als team denk ik dat we in de  vierde klasse prima op ons plek zitten. Het ene seizoen wat hoger en kan je spelen om promotie. Het andere seizoen wat minder en eindig je wat lager. Stel het zou ooit gebeuren dat je promoveert zou dat natuurlijk gaaf zijn. Maar ik denk dat er wel een groot verschil zit tussen de vierde en derde klasse. Een seizoen stijf onderaan staan is natuurlijk ook niet iets waar je op zit te wachten.’’

Het contact met mensen om je heen en het sportief bezig, zijn volgens Luke dingen waarom voetbal zo belangrijk is voor hem. ‘’Met veel van je vrienden je tijd besteden op dinsdag, donderdag en zondag door te voetballen. Ik kan me wel een slechtere tijdsbesteding bedenken!’’

Tot slot wilde Luke nog iemand in het zonnetje zetten. ‘’Ik denk dat heel de club ODIO trots kan zijn op alle vrijwilligers die er rondlopen. ODIO is een gezellige dorpsclub waar iedereen met open armen binnen kan lopen. Dat is niet te danken aan bepaalde personen, maar ik denk aan een hele cultuur die iedereen binnen ODIO meedraagt. Tuurlijk een speciaal persoon is daarbij mijn vader Gerard de Dooij. Vanaf kleins af aan was hij al leider van mijn teams. Dit heeft hij eigenlijk tot aan de laatste jeugdelftallen gedaan. Daarbij is hij nu ook in het bestuur en houd hij zich bezig met de accommodatie en het veld. Sowieso voel ik vanuit thuis heel veel support. Mijn eigen familie en schoonfamilie zijn bij bijna alle wedstrijden. Dat is toch erg leuk als ze de tijd nemen om naar de wedstrijden komen kijken’’, sluit De Dooij af.

Klik op ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ODIO voor meer informatie over de club.