Een kwart eeuw is Cock van Zanten voorzitter van de amateurs van Excelsior. Op 1 november loopt zijn laatste termijn als voorzitter af en is hij niet meer herkiesbaar. “Het is goed voor de club dat er een jonger iemand komt, want tijden veranderen snel.”
Als jonge jongen van twaalf jaar – eerder mocht je toen niet beginnen met voetballen – liep hij Woudestein op, als 74-jarige doet hij binnenkort een stapje terug. Niet dat Van Zanten helemaal geen voetstap meer zet op zijn geliefde plek, hij blijft op meerdere vlakken actief voor de Rotterdamse club, maar zijn aanwezigheid op zaterdag zal niet meer vast zijn.
“Ik heb het de laatste jaren al wat afgebouwd”, zegt hij daarover. “Mijn vriendin woont in Rijswijk. Vaak ben ik hier nog in de ochtend. Vroeger zat je met een vast ploegje in de commissie- en bestuurskamer. Nu is iedereen op pad. De één coacht een team, de ander moet een wedstrijd fluiten.”
Jarenlang was zijn baardje zijn handelsmerk. Het baardje is al enige jaren geleden ingeruild voor een glad geschoren ‘bekkie’. “Er zijn nog steeds mensen die er aan moeten wennen”, lacht hij. “Toen ik voor het eerst op de club kwam nadat mijn baard eraf was, was de hele club in rep en roer. Ze zeggen dat ik jonger ben geworden, maar ik merk daar zelf niks van.”
B-elftal
Humor is één van de vele positieve karaktertrekken van de in Capelle woonachtige voorzitter die zelf ook nog aardig tegen een balletje kon trappen. Hij deed het zo goed dat hij twee jaar vast werd opgeroepen voor het B-elftal van Excelsior, dat toen nog één club vormde, met profs en amateurs.
“Ik heb heel lang gespeeld in het derde elftal, van mijn 19e tot mijn 37ste. We speelden in de reserve eerste klasse, dat was een zeer behoorlijk niveau. We speelden tegen teams als Feyenoord 3, Sparta 3, Xerxes 2 en RVC Rijswijk 2, dat waren in de tijd gerenommeerde amateurclubs.”
Hij ging zich al snel verdienstelijk maken als vrijwilliger. Hij was leider, jeugdtrainer en lid van de jeugdcommissie. Later kwam hij in het bestuur. “Jaap Bontenbal vond dat ik dat maar moest doen.”
Scheiding
Hij zat er met zijn neus bovenop toen de profs en amateurs gingen ‘scheiden’. “We hebben heel lang nog onder één paraplu gezeten, maar dat was allesbehalve ideaal. Als we met de amateurs ballen nodig hadden, moesten we met ons open handje naar het hoofdbestuur. Excelsior was in die periode ook niet erg stabiel. Er waren vaak financiële problemen en het risico was aanwezig dat wij als amateurtak besmet zouden raken als het mis zou gaan. Door de twee uit elkaar te trekken kwamen er twee zelfstandige organisaties met eigen begroting. Dat is goed geweest. Op ander gebied zijn de banden natuurlijk wel erg hecht gebleven. Ikzelf mis geen thuiswedstrijd van Excelsior 1. Door selectie-elftallen van de bvo wordt ook veel getraind hier.”
Verbouwingen
Als zelfstandige amateurtak timmerde Excelsior de voorbije dertig jaar aan de weg. De club groeide van vijfhonderd naar achthonderd leden. Meerdere malen was het nodig om te verbouwen en aan te bouwen in het clubgebouw. “In de jaren negentig zijn we begonnen met twee nieuwe kleedkamers en een nieuwe bestuurskamer. In de loop der tijd zijn er nog twee grote verbouwingen geweest waaronder de bouw van vier grote kleedkamers. Dat was noodzakelijk omdat we steeds groter werden en ‘de faciliteiten ook met de tijd moesten meegroeien.”
Hij is zelf de tel kwijt hoe lang hij nu precies voorzitter is van Excelsior. “Het is 24 of 25 jaar. Ik weet het echt niet meer.” Jarenlang was zijn vrouw van de partij in de bestuurskamer. “Mijn vrouw had ms, ik heb haar jarenlang verzorgd. Heel lang is ze meegegaan naar de club. Toen de penningmeester ziek werd, hebben wij die functie samen overgenomen. Op een gegeven moment lukte dat mijn vrouw niet meer door haar ziekte en heb ik het in mijn eentje gedaan. De resultatenrekening en dat soort zaken liet ik doen door een accountant. Daar bleef ik vanaf.”
Voorzitter, penningmeester, Van Zanten, die thuis ook nog stond voor de intensieve verzorging van zijn overleden vrouw, was en is nog veel meer bij Excelsior. Zo zit hij in het overleg over de uitbreiding van het stadion en is hij lid van de stichting die het sportpark beheert. Taken waarmee hij voorlopig nog wel wil doorgaat.
“Ruimtegebrek is al jaren een groot probleem”, zegt Van Zanten. “We hebben drie kunstgrasvelden en een gras veld. Maar we kunnen niet uitbreiden en daardoor hebben we al jaren een wachtlijst. Dus we zitten klem.”
Van Zantens’ erfenis bestaat bij Excelsior uit een stevig fundament, op organisatorisch en financieel gebied. De prestatieve meisjestak, waarmee de club talentvolle meisjes een platform geeft om zich verder te ontwikkelen, is een succes. De begroting van ongeveer vier ton laat zien dat de club in alle opzichten gegroeid is tot een serieuze speler. “Mijn teleurstelling is dat het ons niet gelukt is om een goed eerste elftal op de been te krijgen. We hebben dit seizoen zelfs helemaal geen team kunnen inschrijven. We hebben wel drie onder 23-elftallen. Ik had het geweldig gevonden als we met het eerste in de tweede klasse hadden gespeeld. Met eigen jongens. Blijkbaar is dat niet haalbaar in de moderne tijd. Spelers kiezen al snel voor wat centjes en vertrekken naar een andere club. Aan die wedrace hebben wij nooit meegedaan, dat past ons niet.”
Klik op Sportclub Excelsior voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Sportclub Excelsior voor meer informatie over de club.