Bij Hees heeft Henk Reddering zijn plekje gevonden. Hij verliet twee seizoen geleden hoofdklasser Hoogland om in de 4e klasse te gaan ballen. ,, Doelman Sebastiaan Bruins was daar eerste keus en dat was een bikkel die zelfs geblesseerd zijn post niet verliet. Ik speelde daar te weinig en aangezien ik gepassioneerd van het spelletje ben, begon dat te vervelen.’’
Wilde verhalen
De 24-jarige facilitair medewerker in de horeca startte in de jeugd bij SO Soest. Zijn trainer, Hans Renes was er al snel achter dat Reddering een paar handschoenen aan moest trekken. De nieuwbakken doelman belandde daarna in de vakbekwame handen van keeperstrainer Wout Posthuma. ,, Wout heeft mij veel geleerd. Die hielp mij er door heen als ik wilde stoppen. Hij was dan kort en zei gewoon: we gaan gewoon door!’’ Na zestien jaar verliet Reddering de ‘blauwe leeuwen’ om in Hoogland zijn geluk te beproeven. Na twee jaar in de reservehoofdklasse te hebben geacteerd kwam Hees in beeld. ,, Groot voordeel is dat ik hier om de hoek woon. Ik ben in een minuut op de club. Ik hoef maar één keer te tuffen en ik ben er. Maar mijn keuze voor Hees kwam ook omdat ik dacht dat ik belangrijk kon zijn voor de club.’’ Zijn ouders waren niet enthousiast over de overstap van junior. ,, Ze hadden wilde verhalen over de club gehoord. Nou, dat valt echt wel mee. Nu zijn ze trouwe supporters en veel op de club te vinden. Weet je, bij elke club is er wel eens wat. Maar ik ben er achter gekomen dat Hees een kleine, warme, gezellige en toch grote club is.’’
Mes tussen de tanden
Momenteel kampt Reddering met een scheur in de hoofdspier van zijn bovenbeen. Dat speelde hem afgelopen seizoen parten. Hij hoopt op tijd hersteld te zijn voor het nieuwe seizoen. Zijn verwachtingen zijn hoog gespannen. ,,We hebben veel versterkingen gekregen en gaan meedoen voor het hoogst haalbare. We zijn onder Harold Valkenburg veel beter gaan voetballen. Hij geeft uitstekende trainingen en dat zie je terug in de wedstrijden. Bovendien is er altijd strijdlust. Wij spelen altijd met het mes tussen de tanden. Afgelopen seizoen hadden we meer verdiend, maar we scoorden te weinig, terwijl we maar weinig doelpunten weggaven. Zo liepen we de promotie mis’’, weet Reddering, die niet wars is van een grapje met de bal in zijn doelgebied. Dat brengt de staf soms tot wanhoop. ,, Ach, dat zit een beetje in me. Ik hou van een dolletje. Een beetje zuigen richting tegenstander vind ik leuk. Ik kan begrijpen dat een trainer zich dan ergert. Maar het zal moeilijk worden om dat er uit te krijgen.’’
Deur staat altijd open
Hij kijkt uit naar de talrijke derby’s in het nieuwe seizoen. ,, Dat is leuk voor ons, maar ook leuk voor de club en goed voor de clubkas.’’ Voorlopig gaat hij Hees niet verlaten. ,, Nee, daarvoor heb ik hier nog te weinig laten zien. Eerst een goed seizoen met Hees maken. Daarna kijken we weer verder. De deur staat altijd open.’’