Jazz Prins is op zijn zevende levensjaar begonnen met voetballen. Hij heeft onder andere bij SV Dios, SV Hoofddorp, FC Lisse en DSOV mogen spelen. Bij DSOV heeft hij tevens zijn debuut mogen maken. Inmiddels woont hij nu een maand in Amsterdam, hij volgt hier zijn studie Voeding en Diëtetiek en voetbalt bij VV Kagia in Lisserbroek.
In het dagelijks leven werkt Jazz voor het evenementen bedrijf SOLID als barhoofd. “SOLID bouwt festivalstages op en levert barpersoneel aan grote evenementen. Als barhoofd zorg je ervoor dat je bar zo snel mogelijk werkt, makkelijk draait en vriendelijk is naar de klanten. Je bent verantwoordelijk dat alles zo goed mogelijk verloopt. Sinds deze coronaperiode waren er geen evenementen meer dus SOLID is in zee gegaan met de GGD. In samenwerking met de GGD leveren wij personeel aan de coronateststraten en vaccinatiestraten. Ik heb dus sindsdien in deze teststraten gestaan. Dankzij SOLID heb ik sinds vorig jaar Maart een inkomen kunnen blijven hebben, daar ben ik erg dankbaar voor.”
We vragen Prins hoe zijn carrière als voetballer is verlopen. “Ik was zeven toen ik begon met voetballen bij SV Dios. We hadden een hele goede lichting en werden regelmatig kampioen. We speelden één tot twee keer in het jaar oefenwedstrijden tegen AFC Ajax. Rond de C1 vertrok ik naar Sv Hoofddorp, ik heb daar een seizoen gespeeld. Ik kreeg geen basisplek in de C1 bij Sv Hoofddorp en werd teruggezet naar de C2. Mijn concurrent toentertijd was Loet de Kwant, die de sterren van de hemel speelde. Het was vrij logisch om hem voor mij te houden. Loet vloog daarna uit naar EDO en daarna naar ADO Den Haag. Ik was niet blij om in een tweede elftal te spelen, dus na een paar stage trainingen bij FC Lisse werd ik toegelaten. Ik heb daar in totaal negen jaar lang gespeeld, in elk eerste selectieteam gezeten. Ik heb daar mijn leukste tijden gekend als voetballer maar ook mijn dieptepunten. Ik had al van af het begin af aan het doel om in het eerste elftal te komen. Helaas is dat niet gelukt. Ik maakte als spits seizoenen mee dat ik er meer dan 20 scoorde in een seizoen. Ik hield ook altijd lijstjes bij van hoeveel doelpunten en assists ik had bij wedstrijden. Ik kreeg dan ook altijd een cijfer van mijn vader en moeder. Er was een ongeschrevenregel dat ik nooit hoger haalde dan een acht of een negen. Ik scoorde regelmatig aan de lopende band en ik vond mezelf de ster van het team. Ik was groot, sterk, technisch en snel. Was egoïstisch, koppig, arrogant en een stevige persoonlijkheid in het veld. Met elke voetbeweging wilde ik laten zien dat ik beter was dan de rest. Elke beweging was met een bepaald soort arrogantie wat niet bij iedereen lekker lag. Toentertijd vond ik dat raar, dat was gewoon mijn spel. Maar later kon ik het heel goed begrijpen dat sommige mensen hier geen behoefte aan hadden. Tot aan de B1 was ik een talent van de club, samen met andere spelers zoals Alec Rahjal, Joshua Cooper, Jochem Lensen, Mo Addouch, Bas Gozeling , Tom Enthoven en Luca Terrani. Ik doe waarschijnlijk een aantal andere spelers nu te kort.”
De 22-jarige aanvaller merkt dat door deze coronaperiode zijn ambities en motivatie hebben doen kelderen. “Ik word deze zomer 23 en langzaam maar zeker begin ik aan mijn toekomst te denken. Ik wilde vorig jaar nog hogerop voetballen maar de kans dat dat nog gaat gebeuren wordt steeds kleiner. Ik ga het dit seizoen zeker proberen maar mijn focus ligt nu ook meer op mijn studie en het sociale leven in Amsterdam. Als ik mijn studie heb afgerond ga ik eerst oriënteren of ik doorga met een pre-master of dat ik ga rondreizen door Europa.” Het huidige seizoen hebben Jazz en zijn ploeggenoten helaas maar twee wedstrijden kunnen spelen. “Twee keer speelde we gelijk tegen de titelfavorieten. Ik heb in de eerste week in het team van de week gestaan. Voor de rest heb ik elke week getraind en amper trainingen gemist. Ik merkte aan heel het team dat iedereen stap voor stap de motivatie kwijtraakte om serieus te trainen. Hopelijk beginnen we sterk aan het nieuwe seizoen. ”De aanvaller heeft heel wat mooi momenten mogen beleven in zijn voetbalcarrière. “Het hoogtepunt was wel echt de periode in de B1 bij FC Lisse. Daar heb ik echt topseizoenen gedraaid met het hele team met 40-50 doelpunten. Ook het scoren tegen Ajax in de jeugd bij sv Dios en alle buitenlandse toernooien met Fc Lisse zoals; Praag en Italië.” Helaas heeft hij ook een minder mooi moment meegemaakt wat hij nooit meer zal vergeten. “De laatste thuiswedstrijd voor Fc Lisse was een enorm zware wedstrijd, het was al bekend dat ik zou vertrekken. Ik werd 30 seconden voor het eindsignaal in het veld gebracht. Toen de scheids affloot voelde ik me beschaamd en vernederd. Negen jaar bij de vereniging in alle selecties meegelopen en zo was mijn laatste wedstrijd. De toenmalige trainer, Richard Verheulen, bood zijn excuses aan. Hij had zich in de tijd vergist. Hoewel ik hem tot de dag van vandaag geloof, is dit wel echt een dieptepunt.
“Dit seizoen was erg matige vanwege Corona”, vertelt Jazz. “Volgend seizoen wordt waarschijnlijk beter, met een goede mix van de oude garde en nieuwe spelers. Ik ben zeer benieuwd waar we gaan eindigen”, sluit Prins hoopvol af.
Klik hier voor meer artikelen over VV Kagia
Klik hier voor meer informatie over VV Kagia