NIEUW-NAMEN – Elke speler moeten misschien bij een kleine vereniging laat zich altijd voelen. Maar als het een speler betreft die ook wekelijks nog basisspeler is bij het eerste elftal, dan is dat vaak nog extra lastig. Vierdeklasser v.v. Hulsterloo mist al ruim twee jaar in Alexander Praet een ervaren pion op het middenveld. Een slepende achillespeesblessure maakt dat hij sinds 2019 slechts kan toekijken. En het einde is voorlopig nog niet in zicht.
“De problemen beperkten zich al enige tijd niet louter tot het sporten, maar spelen me ook parten in mijn dagelijks leven. Dus dat maakt het extra vervelend. Anders kon je zeggen dat ik zou stoppen met voetballen en de klachten zouden verdwijnen, maar dat gaat helaas niet. De ontsteking aan beide achillespezen is chronisch en kan alleen maar operatief worden weggenomen. Ik ben onlangs geopereerd aan mijn linker achillespees en als die voldoende is hersteld dan is de rechter aan de beurt. Het is dus een proces van de lange adem, want eerder ben ik al eens geopereerd aan de linkerpees en dat was op zich goed gelukt, maar toch kwam het terug jammer genoeg. Dus om het nu te verhelpen gaan ze de pees schoonmaken en waar nodig nog een stuk extra pees vasthechten.”
De kwetsuur vindt zijn oorsprong in overbelasting waarmee Praet te lang is blijven doorlopen en blijven voetballen. Want hij wilde zo goed en kwaad als het ging zijn club op het veld helpen, met het gevolg dat hij nu langere tijd is uitgeschakeld en moet toekijken. Toch maakt hij zich ook al zeven jaar ook naast het veld verdienstelijk voor de club uit het grensdorp. “Toen zeven jaar geleden de penningmeester ermee stopte heb ik diens rol overgenomen. En dat doe ik nu nog steeds. Ik heb accountancy gestudeerd en als men bij een club dan mensen zoekt die handig zijn met cijfers en papierwerk….”
Ten tijde van corona lag alles veelal stil en (als een geluk bij een blessureongeluk) miste Praet nog niet heel veel competitiewedstrijden. Als penningmeester ging zijn werk echter wel door, want de facturen moesten wel worden doorbetaald. Daarnaast ontstond extra werk met het aanvragen van steunmaatregelen. “Mede hierdoor hebben we naar onze sponsoren toe een geste kunnen doen. Voor het afgelopen seizoen hebben we bij hen geen sponsorgelden geïnd. Een gebaar van onze kant, want het geld konden we uiteraard als kleine club goed gebruiken. Maar nu hebben we al die sponsoren wel binnenboord kunnen houden en dat is op langere termijn misschien wel belangrijker.”
Wat echter voor Praet ook belangrijk is, dat is fit worden. Want de belemmeringen die de achillespezen hem bezorgen reiken verder dan alleen het zelf voetballen. Zo is hij ook gestopt als jeugdtrainer bij Kieldrecht waar hij het elftal van zijn zoontje trainde. “Dat ging fysiek niet langer en dan moet je de juiste keuze maken, hoe zuur dat ook is. Daarom hoop ik dat deze operaties hun gewenste effect gaan sorteren. Ik ben 33 jaar en heb nog hopelijk heel wat jaren voor de boeg. De chirurg heeft me verzekerd, dat ik na de operaties in zijn ogen ook nog zou kunnen voetballen. Maar dat is voor mij persoonlijk nog wel een ‘dingetje’. Ik moet zien hoe het gaat lopen, want als beide pezen zijn hersteld ben ik minstens weer negen maanden verder. Terug trainen of een wedstrijd spelen zou het ultieme cadeau zijn, maar als ik alleen al weer als jeugdtrainer zou kunnen fungeren of in de tuin een balletje pijnvrij kan trappen dat zou al heel mooi zijn.”
Voor meer artikelen over VV Hulserloo, klik hier.
Voor meer informatie over VV Hulsterloo, klik hier.