In gesprek met Peter Nieskens van v.v. Cadzand

0
422

CADZAND – Met een voetbalverleden bij onder meer jeugd van Knokke en Cercle Brugge en in Zeeuws-Vlaanderen bij HSV Hoek en v.v. Terneuzen, voetbalt Peter Nieskens (47) nog wekelijks zijn wedstrijden in een eerste elftal. Bij v.v. Cadzand, de club waar hij ooit begon, keerde hij in 2000 terug. Na twintig seizoenen prijkt zijn naam nog altijd op het wedstrijdformulier, inmiddels zelfs al samen met nóg een Nieskens, zoon Justin.


“Dat is natuurlijk wel heel bijzonder, al is het voor ons al heel gewoon geworden. Toch is het natuurlijk wel mooi om de passie voor het voetballen met je zoon te kunnen delen. En als dat dan ook nog in hetzelfde elftal is, dan is dat zonder meer mooi”, aldus de routinier.

De linksbenige Nieskens kende een rijk verleden als voetballer, maar keerde al op zijn 27e van v.v. Terneuzen terug bij v.v. Cadzand. “Ik heb altijd geprobeerd om als voetballer het maximale eruit te halen door te streven voor het hoogste mogelijke niveau. En ik zei altijd dat ik daarvoor wilde gaan en zodra dat niet meer kon voor mijn gevoel, dat ik dan zou terugkeren bij ‘mijn clubje’. En dat heb ik twintig jaar geleden ook gedaan.”

De omschakeling om als voetballer terug te keren en dan te gaan spelen op het allerlaagste niveau, dat was voor Nieskens wel een fikse omschakeling. Inmiddels is hij daaraan allang gewend en geniet hij van het voetballen tussen wat hij noemt die ‘jonge honden’. “Er was lange tijd weinig tot geen doorstroming vanuit de jeugd. We wisten dat de lichting waarmee ik nu samenspeel ook goed was, maar het is altijd afwachten als ze uiteindelijk bij de senioren terecht komen. Je ziet nu dat ze wel wat in hun mars hebben. Dat is leuk om met mijn ervaring tussen die jonge gasten te spelen. Met Peter Koster hebben we ook een trainer die er voetbal inbrengt. Dat dit nog niet altijd terug is te zien in de resultaten is jammer, maar inherent aan voetballen met jonge spelers. Die zijn vaak nog wisselvallig en dat zie je terug in wedstrijden.”

Toch is de linksbenige verdediger tevreden met de progressie die er bij Cadzand wordt geboekt tijdens trainingen en wedstrijden. Alhoewel hij zelf qua trainingen niet meer de inbreng heeft die hij zou willen bieden. “Ik heb een heel slechte rug en kan daardoor maar één keer per week maximaal trainen, soms zelfs alleen maar aangepast of doe een stuk van de training mee. Dat is zo afgesproken met de trainer en ook de spelers vinden het prima. Zolang ik het gevoel heb van waarde te zijn voor het elftal blijf ik doorgaan. Ik vind het spelletje nog veel te leuk om te doen en geniet van elke minuut dat ik op het veld sta. Maar als het moment komt dat een jongere speler beter mijn plek in de basis kan overnemen, dan doe ik met alle plezier een stap terug. Tot die tijd blijf ik mijn stinkende best doen en vooral zoveel mogelijk genieten.”

Klik hier voor meer informatie over v.v. Cadzand
Klik hier voor meer artikelen over v.v. Cadzand