Driekwartier nadat hij al zijn functies bij voetbalvereniging Asperen heeft opgesomd komt Hans van Leerdam erachter dat hij er eentje heeft vergeten. “Oh ja, ik zit ook nog namens de jeugd in het bestuur. Zat eigenlijk, want bij de laatste ledenvergadering vorige maand ben ik eruit gegaan.”
“Hij doet en deed stiekem heel veel voor de vereniging”, reageert Asperen-voorzitter Hans van Meeuwen. “Bij voorkeur dus achter de schermen.”
Tien jaar geleden al werd hij door zijn club, door hemzelf VVA genoemd, benoemd tot Erelid. Het is een titel die je niet zomaar krijgt, ook niet in Asperen. “Dit is mijn club en wat ik gedaan heb of doe, heb ik altijd gezien als de normaalste zaak van de wereld.”
Zo kort zijn actieve carrière was – Van Leerdam voetbalde zelf bij Asperen van de C- tot en met de A-junioren – zo lang is zijn vrijwilligersloopbaan aan de Leerdamseweg. “In 1973 was ik al leider van een jeugdelftalletje, van een F-team. Jeugd heeft me altijd getrokken. Ik vond het leuk om kinderen dingen te leren. Hoe ouder ze worden hoe minder ze luisteren.”
Hij was er eind jaren tachtig begin jaren negentig vijf jaar tussenuit, maar in 1993 werd Van Leerdam, die als montagemedewerker werkzaam is bij een houthandel, wedstrijdsecretaris van de jeugd. “Wedstrijdformulieren moest je met de hand invoeren. Alle contacten met andere clubs en de KNVB verliepen met de telefoon. Tegenwoordig heb je het digitale wedstrijdformulier. Dat is een geweldige verbetering. Vroeger zat je de hele morgen te bellen bij afgelastingen, tegenwoordig kijk je op je app en je weet het. Ik krijg vaak op vrijdag van onze consul al door welke velden niet bespeelbaar zijn en die informatie verwerk ik nog dezelfde dag in de wedstrijdapp.”
“Een nadeel is wel dat de contacten wat vluchtiger zijn geworden. Alles verloopt via de mail of sms en soms via de telefoon. Ik heb wel contact met andere secretarissen en de voetbalbond, maar heb sommige nog nooit in levende lijve gezien.”
Hij tobt de laatste tijd wat met zijn gezondheid en is daardoor wat minder vaak op de club als hij zelf zou willen. Hij weet dat zijn aanwezigheid wordt gemist, zeker op de zaterdagmorgen als het volle bak is met jeugdwedstrijden. “We hebben er regelmatig veertien op zaterdag”, zegt hij om er trots aan toe te voegen dat Asperen 107 pupillen en 74 junioren heeft. Zorgen maakt hij zich over het afnemende vrijwilligerswerk. De ruimte, waar op zaterdag de gastheren en -vrouwen zitten, is vaak akelig leeg. “We hadden er vorig seizoen nog vier, nu nog maar twee”, vertelt hij met een zorgelijke blik. “Eigenlijk moeten we er tien hebben die dan om toerbeurt een ochtend- en middagdienst kunnen draaien.”
Ook in de ouderhoud en achter de bar komt Asperen ‘handjes tekort’. “Vandaar dat de club begin dit jaar een besluit heeft genomen dat per lid acht uur vrijwilligerswerk gedaan moet worden. Die acht uur is een kleine moeite, lijkt me.” Zijn tweede liefde op voetbalgebied heet Kozakken Boys. “Ik ga regelmatig kijken. Het voetbal en de mensen in Werkendam spreken mee aan. Ze draaien minder dan vorig seizoen, maar dat is voetbal, hé.”
Zijn oorspronkelijke plan om op zijn zestigste bij Asperen te stoppen, is van tafel. “Zolang ik het nog leuk vind, ga ik door.”
