In de rubriek ‘Hé Scheids’ gaan we in gesprek met de mensen die onze mooie sport mogelijk maken. De scheidsrechter zien wij voetballers altijd netjes in uniform, maar wie is nou de persoon in dat uniform. Daar gaan we de komende weken achter komen.
Hendrik Jan de Graaff (54) is niet alleen scheidsrechter en lid van de SV Drechtsteden. De inmiddels trotse opa is in hart en nieren vrijwilliger bij ASWH. Hij doet daar allerlei klusjes en is ook clubscheidsrechter. Zelf stond Hendrik in het verleden liever tussen de palen. Vanaf zijn zesentwintigste was hij doelman bij ZVV Pelikaan. Zijn keeperscarrière duurde voort tot zijn éénendertigste. Daarnaast is de arbiter planner bij een taxibedrijf. ‘’Ik werk daar al jaren met plezier’’.
In 2003 ging het wat minder voortvarend met de scheidsrechters carrière van Hendrik. ‘’In 2003 ben ik helaas ziek geworden, daarna heb ik de keuze gemaakt om te gaan vlaggen in de hoofdklasse. Dit heb ik vijf jaar mogen doen en in die tijd heb ik een mooi hoogtepunt beleefd. Ik mocht vlaggen bij de wedstrijd IJsselmeervogels – HHC. Bij deze wedstrijd kwamen ongeveer vijfduizend supporters kijken!’’ Dit was een geweldige ervaring voor de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht. ‘’Toen het binnen vijf minuten 1-0 stond was de ervaring compleet!’’
Echter werden de testen vanuit de KNVB steeds zwaarder. ‘’Ik kon het niet meer bijbenen, dus besloot ik om een stapje terug te doen. Ik ben weer gaan fluiten op zondag in groep 5. Ik promoveerde naar groep 4 en later ben ik nog zelf gepromoveerd naar groep 3. Momenteel ben ik weer actief in groep 4 en dat doe ik met veel plezier. Meestal fluit ik in het mooie Brabant en dat vind ik een erg fijne regio.’’
Hendrik kijkt al met veel plezier uit op het nieuwe seizoen, want het stilzitten door de coronacrisis is niks voor de arbiter. Ook blijft hij altijd ambitieus. ‘’Ik hoop ooit groep nog eens te bereiken als scheidsrechter en wat er daarnaast op mijn pad komt gaan we zien.’’
Het dieptepunt van zijn carrière als arbiter beleefde Hendrik in 2015. ‘’Het beloofd juist een hele leuke dag te worden. Ik moest een kampioenswedstrijd fluiten. Deze, op papier, mooie wedstrijd werd helaas verpest door de thuisspelende ploeg. Ik was genoodzaakt om vier rode kaarten en tal van gele kaarten te trekken. Ik vond dit heel erg jammer, daarnaast was het bestuur van de thuisspelende ploeg ook erg triest.’’
Echter zijn er ook veel hoogtepunten in het vak als arbiter. ‘’Ik beschouw bijna elk weekend dat ik kan fluiten als een hoogtepunt. Het is eigenlijk altijd gezellig en ik vind het daarom ook geweldig om in Brabant te fluiten. Daarnaast mocht ik ooit invallen bij de wedstrijd VV De Zwerver tegen VV Meerkerk, deze wedstrijd eindigde in een 3-3 gelijkspel. Het niveau waarop deze teams speelde was eigenlijk ver boven mijn pakket, maar mijn vriend Ad van Meerkerk, tevens oud-betaald voetbalscheidsrechter, zei tegen mij dat ik het kon. Ik heb deze wedstrijd uiteindelijk succesvol tot zijn eind gebracht. Dit zijn momenten die je toch lang bij zullen blijven.’’
De scheidsrechter, die naast het voetbal graag tijd besteed aan zijn kleinkind en graag in zijn stacaravan in de chaamse bossen zit, heeft een mooi ritueel voordat hij een wedstrijd gaat fluiten. ‘’Voor de wedstrijd op de wedstrijddag ga ik altijd met mijn vriend, Andre Dorsman, koffie en een broodje eten bij de Shell op de A16 bij de Moerdijkbrug.’’
Klik hier voor meer informatie over de SV Drechtsteden.
Klik hier voor een ander artikel.