Met drie voetballende kinderen bij de club en haar werk als ‘recruiter’ zag Angelique Vierhout het wel zitten om bij Alliance wat vrijwilligerswerk op zich te nemen. Al snel werd een beetje steeds meer, maar toch doet ze het na al die jaren nog met veel plezier. “Je moet elkaar gewoon een beetje helpen.”
Voor de 50-jarige Vierhout was het zo ‘gewoon’ als het klinkt en dus stak ze een jaar of wat geleden haar vinger maar eens op. “Dan kijken ze je vragend aan: Is dat niet iets voor jou? Scheidsrechters regelen, dat moet ik toch wel kunnen, dacht ik toen. Dat bleek lastiger dan ik had verwacht.” Ze werd wedstrijdsecretaris, sinds dit seizoen is ze ook actief als coördinator van de kantine. “Bardiensten regelen, zelf eens achter de bar staan. Vele handen maken licht werk.” Al lijkt dat spreekwoord niet bij iedereen bekend te zijn, heeft ze soms het idee. “Het is een klein clubje vrijwilligers, die krijgen steeds meer op hun bordje. Af en toe moet je de grens aangeven.”
Kinderopvang
Die grens gaf ze onlangs zelf ook maar eens aan. “Werd ik zomaar ineens hoofdactiviteiten. Ik wil best een keertje helpen, maar hoef niet de eindbaas te zijn.” Want ook voor Vierhout, hoewel ze het liefste alles zelf regelt, is het soms zoeken naar de balans. “Ik heb een groot gezin, vier kinderen, en een drukke baan. Daar moet je het evenwicht in zien te vinden. Het zou juist goed zijn als meer mensen een beetje kunnen doen bij de club, dan houdt ook iedereen het veel langer vol.” Voorlopig doet ze haar werk nog altijd met veel plezier. “Communiceren met de clubs, wedstrijden in het systeem zetten of bij oefenwedstrijden dingen regelen. Nu met al die regels voor in de kantine, komt er wel een hoop bij kijken hoor.” In het verleden woonde ze drie jaar in Amerika, ze ziet een groot verschil tussen beide landen. “Daar betaal je je ‘blauw’ om te mogen voetballen. Hier denkt men dat je contributie betaalt, zodat de club de rest wel doet. Je bent een vereniging, dan moet je het juist samen doen.” En dat is soms best lastig, vertelt ze. “We zijn geen kinderopvang. Daarom vertellen we ook tegen nieuwe leden dat ze ook iets voor de club moeten doen. Heel ingewikkeld is het niet, maar dat oude ritme zit er gewoon ingeslepen.”
Gezellig
Af en toe wordt ze gek aangekeken, bekent ze. “Als vrouw bij een voetbalclub, zeggen ze toch vaak dat je geen verstand van voetbal hebt. Dat klopt ook wel, maar ik kom soms toch vertellen hoe we het beter kunnen doen. Dat kost tijd, maar dat geduld mis ik wel eens.” Toch doet ze er alles aan om het vrijwilligersbestand uit te breiden. “Vanuit mijn werk ben ik gewend om mensen over te halen iets te gaan doen, dus die ‘skill’ heb je. Het is echt achter vrijwilligers aanlopen, soms moet je acht keer die vraag stellen.” Ze geeft een voorbeeld. “Dan willen ze komen helpen, stuur je alles naar ze op en krijg je gewoon geen reactie.” Voorlopig blijft de inwoonster van Roosendaal nog wel even hangen, want de sfeer bevalt haar maar al te goed. “Het is een gezellig klein clubje, inmiddels ken je iedereen. Laatst dacht ik nog: het is lekker druk, dat doen ze knap! We hebben een paar magere jaren gehad, maar timmeren weer aan de weg.”
Klik hier voor meer informatie over Alliance
Klik hier voor meer artikelen over Alliance