De één is al meer dan tien jaar jeugdtrainer, de ander kwam door toedoen van zijn collega voor de groep te staan. Inmiddels zijn Marcel de Bruijn en Jeffrey Apon samen verantwoordelijk voor de JO14 van Unitas’30 en dat doen de twee mannen niet alleen met heel veel passie, maar ook met ontzettend veel plezier. “We zijn er zo fanatiek mee bezig, dat er stiekem heel veel tijd in gaat zitten.”
Die tijd steken ze er overigens met alle liefde in, De Bruijn al sinds 2010. “Het begon met het trainen van mijn zoon en dochter, maar na een paar jaar werd het tijd om afscheid te nemen. Dat deed ik met zoveel plezier, dat ik graag onafhankelijk verder wilde.” En dus volgde de 51-jarige Feyenoord-fan eerst de pupillencursus en haalde hij vervolgens zijn TC3. Voor Apon ligt het net even anders. “Ik heb bewust nooit mijn kinderen getraind, pas nadat ze volwassen waren, ben ik trainer geworden. Tot mijn 50ste heb ik zelf ook nog gevoetbald.” Om toch wat te blijven doen in de voetballerij, verdiepte de 53-jarige jeugdtrainer zich eens in het trainersvak. De Bruijn deed de rest. “Marcel vroeg of ik eens wat bij de JO9 wilde doen. Ik was meteen verslaafd.”
Inhoud
De oudste van de twee is nu bezig met zijn TC3, voor De Bruijn was er ook nog een andere reden om de jeugd te willen helpen. “Een tijd lang ben ik coördinator geweest, dan weet je hoe moeilijk het is om trainers te vinden. Ik ben gek van het spelletje.” De twee doen het samen, al staat Apon wat vaker voor de groep. “Marcel laat mij echt de dingen ervaren en leren, dat is voor mij heel prettig. We sparren veel.” Voor allebei is het mooiste van trainer zijn vrij duidelijk. “Je ziet ze iedere week beter worden, ook al zijn het kleine stapjes.” Maar niet alleen de spelers ontwikkelen zich, vertelt De Bruijn. “Je probeert jezelf ook te verbeteren. Als ik nu terugkijk, zou ik dingen heel anders doen. Toen was het vooral enthousiasmeren, nu is het veel meer voetbalinhoudelijk.” Wat is die inhoud voor de JO14? “Vooral de samenwerking tussen de linies. Ze spelen natuurlijk op groot veld, wat wordt er dan van je verwacht als je middenvelder bent? Hoe probeer je op te bouwen?” Daar gaat behoorlijk wat tijd in zitten, vertelt Apon. “We zijn heel gedetailleerd bezig, per speler. Dat kost veel tijd, maar levert ook veel op.” De Bruijn vult aan. “We hebben heel veel contact samen!”
Nadenken
Die energie, wordt er ook in de rest van de jeugdopleiding ingestoken. Met resultaat. “We hebben met de JO14 en de JO16 nu twee prestatieteams. Met ons team spelen we in de tweede divisie, dan heb je soms een uitwedstrijd richting Den Haag, dat is prachtig.” Daar merken de twee heren nog wel een verschil. “Die trainen allemaal drie keer per week, daar is bij ons de ruimte niet voor. Dat zou nog een mooie stap kunnen zijn.” Ze gooien nog maar eens een balletje op, voor de toekomst. “Allemaal op dezelfde wijze spelen en trainen, een rode draad door de opleiding.” Maar tot nu toe is De Bruijn meer dan tevreden. “Als we vroeger tegen bepaalde grote clubs speelden, gingen we er altijd af. Nu zijn we ook in staat om te winnen. Het gaat om ontwikkelen, maar uiteindelijk wil je wel winnen.” Trainingen bestaan vooral uit voetbalvormen en oefeningen waarbij de spelers zelf na moeten denken, als alles lukt, rijden ze met een goed gevoel naar huis. “Als die jongens lekker hebben getraind, geeft dat voldoening.” Wat zijn hun verdere ambities? Apon begint. “Ik wil gewoon beter worden en zorgen dat ik die jongens zoveel mogelijk kan leren.” Ook De Bruijn zit prima op zijn plek. “Ik bekijk het per jaar, voor nu heb ik het heel goed naar mijn zin met ‘Jeff’.” Die ‘Jeff’, zelf Ajacied, vult hem tot slot nog even aan. “JO15 bij Feyenoord ziet hij wel zitten, haha!”
Klik hier voor meer artikelen over Unitas’30.
Klik hier voor meer informatie over Unitas’30.