De 24-jarige Edwin Jaspers voetbalt zijn hele leven al bij Rood-Wit. Hij doorliep zowel de selectie- elftallen als de jeugd bij de club uit Sint-Willebrord. Het begon voor hem, net als vele andere op een veldje met vrienden.
Hij mocht zich uiteindelijk onverwachts opmaken voor zijn debuut in het eerste elftal van de club. Het debuut in het eerste kan hij nog als de dag van gisteren herinneren. “Ik zat op de tribune te kijken als 15-jarige met vrienden naar de wedstrijd, waarna de trainer van het eerste naar mij toe kwam om mij van de tribune te halen. De trainer vroeg of ik me spullen bij had, waar ik op antwoordde: nee tuurlijk niet, het is zondag. Toen is mijn moeder mijn spullen komen brengen en toen heb ik toch nog een aantal minuten mogen maken.”
Over het huidige team is de 24-jarige spits heel tevreden over. “Het is een jong team, waar echt potentie in zit. Het heeft alleen wel even de tijd nodig om onze draai te vinden. Er zijn veel jongens doorgestroomd uit de JO19 en dat zal vast voor hun even wennen zijn, aangezien er eerste klasse gespeeld wordt. Zondag na de wedstrijd is het altijd even in de kantine zitten met z’n alle, uit of thuis. We drinken dan met z’n alle wat om gezellig de week af te sluiten met elkaar. Donderdags worden de selecties bekend gemaakt voor de wedstrijd op zondag, daarna drinken we ook nog wat samen gezellig op de Gagelrijzen.” In het bijzonder noemt Edwin, Boy van Steen. Hij is de leider binnen het team en de speler met de meeste wedstrijden voor Rood-Wit 1. “Dat is iemand binnen de ploeg die alles al wel een beetje heeft meegemaakt. Hij is vaak te vinden op de nummer tien positie, vlak achter Jaspers. Wij weten elkaar ook wel te vinden.”
Hij was er een jaar ertussen uit geweest in 2017, omdat hij voor de tweede keer zijn kruisband heeft afgescheurd bij dezelfde knie. Dit gebeurde drie jaar daarvoor ook al eens. Om terug te komen van die blessure speelde hij een half jaar onder Jordy Adan in het tweede van Rood-Wit. Na de winterstop sloot Jaspers dan weer aan bij het eerste elftal, waar Jack Sweres de leiding had. Het revalideren was voor Jaspers dubbel. “Ik houd ervan om te fitnessen, maar het is natuurlijk vervelend dat je je hele spiergroep daar weer moet opbouwen en daardoor niet kan voetballen.”
De promotie naar de eerste klasse was toch wel een hoogtepunt uit de carrière van Jaspers. “Toen ik vijftien jaar oud was, kwam ik bij het eerste van Rood-Wit na te zijn doorgestroomd vanuit de jeugd. Ik heb alle promoties vanaf de vierde klasse meegemaakt. De hele club leefde mee en je voelde aan alles dat het belangrijk was om die promotie te pakken.”
Wat hij nooit meer vergeet is het teamuitje naar Turkije. “Met de gehele selectie en begeleiding van Rood-Wit 1 en 2 gingen we vijf dagen naar het buitenland op trainingskamp. We zaten in een resort met alles erop en eraan, dat was super. Het was ook heerlijk om in goed weer te trainen. Het was genieten, overdag trainen en s ‘avonds gezellig met elkaar wat drinken.”