Roman Witting (22) kende een droomjaar bij Unitas’30. Niet alleen werd de ploeg kampioen in de tweede klasse, de spits maakte ook nog eens 25 doelpunten. En dat in zijn eerste seizoen als basisspeler op de Leur.
Ongeduldig wachtte Roman Witting in 2017 en 2018 op zijn kans. Hij voelde zich sterk, trainde goed en was belangrijk op de momenten dat hij speeltijd kreeg. Toch bracht trainer Kees de Rooij hem niet vaak in het veld. “Ik wilde toen al graag spelen, maar kwam steeds niet verder dan één duel. Ik speelde bijvoorbeeld in de na competitiewedstrijd tegen RBC heel goed, maakte twee doelpunten, maar zat het duel daarna weer op de bank. Dat was lastig.”
Hij bleef echter hard werken en wachten op zijn kans. Die kwam aan het begin van vorig seizoen. Aanvoerder Jordy Bollaart verkaste van de punt van de aanval naar de positie van laatste man, waarmee hij ruimte maakte voor Witting. “Ik kreeg de opdracht om mezelf te laten zien, dat is wel gelukt. Met de beker erbij kwam ik rond de dertig doelpunten uit, mijn doel was eigenlijk de vijftien halen. Het was heerlijk om geen wedstrijd te missen.”
9-1
Witting is geen jongen van Unitas’30, speelde in de jeugd bij profclub RBC en toen die failliet ging enkele jaren voor Internos. “Die club voetbalde in die tijd nog op een hoger niveau met de jeugdelftallen. Ik heb daar twee jaar gespeeld, toen ging het rommelen en daardoor bergafwaarts. We zijn vervolgens met een groepje van vier of vijf jongens naar Unitas’30 gegaan, dat twee niveaus lager speelde met de JO19-1. Na twee promoties was dat rechtgezet, we zijn Internos toen ook nog tegengekomen in de competitie en versloegen ze met 9-1.”
Samen met Justin Kwee maakte hij een paar jaar geleden de overstap naar het eerste elftal. Waar Kwee eerder zijn kans kreeg, moest Witting geduld hebben. De beloning voor het wachten was echter mierzoet: niet alleen de topscorerstitel, maar ook het kampioenschap in de tweede klasse. In de kampioenswedstrijd deed de 22-jarige goaltjesdief wat hij het hele seizoen al deed: scoren. Hij nam de eerste twee doelpunten voor zijn rekening, in de wedstrijd die met 3-0 gewonnen werd. “Tot de 1-0 was het een vrij saai duel, die goal zorgde daarom voor heel veel ontlading.” Hij loste een belofte aan zijn neefje in: scoren én zijn shirt uittrekken om het te vieren. “Ik wist niet dat je daarvoor bij de amateurs ook een gele kaart zou krijgen, de scheidsrechter zei nog dat hij die zou schrappen. Maar die kaart is toch blijven staan en het was mijn vijfde, daardoor ben ik nu de eerste competitiewedstrijd geschorst.”
EERSTE KLASSE
Dat terwijl Unitas’30 hem hard nodig heeft: de geel-zwarten staan voor een fikse uitdaging in de eerste klasse. “Ik ben benieuwd, het zal geen gemakkelijk jaar worden. De tegenstanders kennen ons niet, dat kan een voordeel zijn, maar wij hen ook niet.” Hij hoopt zelf weer belangrijk te zijn en minstens vijftien doelpunten te maken. “Ik heb er zin in, heb hard gewerkt om mezelf fysiek te ontwikkelen. Ik wil het hoogst mogelijke niveau bereiken en ben blij dat ik me nu in de eerste klasse kan laten zien.”