Als verantwoordelijke voor de jongste voetballertjes bij VV Wernhout doet John Adriaensen er alles aan om de jeugd uit het dorp warm te maken voor het spelletje. Nu de schoolklassen krimpen is dat niet makkelijk, maar toch krijgt het bestuurslid het samen met de andere vrijwilligers voor elkaar om het ledenaantal stabiel te houden.
Een jaar of zeven geleden kwam Adriaensen bij voetbalvereniging Wernhout terecht. Oorspronkelijk komt hij uit Achtmaal, maar zijn kinderen werden lid van de club uit Wernhout. Adriaensen is niet het type dat passief langs de lijn gaat staan, dus begon hij al snel met de functie van leider en trainer. Een jaar of vier geleden werd hij bestuurslid voor de jongste jeugd. “De oudere elftallen zijn vaak alleen maar met voetbal bezig, bij deze jongere junioren is dat eigenlijk maar bijzaak. Je bent ook bezig met dingen als veters strikken, praat met ze over school en probeert ze in toom te houden. Ik vind het heerlijk om die kinderen vol energie het veld op te zien rennen en ze dan een uitlaatklep te bieden.” Zelf was Adriaensen geen erg begenadigde voetballer. “Ik heb twee rotte knieën, daardoor moest ik al vroeg stoppen met voetballen en ik ben ook niet zo technisch onderlegd dat ik alles voor kan doen tijdens de trainingen. Bij deze categorieën is dat niet zo’n probleem.”
Adriaensen ziet de schoolklasjes steeds kleiner worden en dat baart hem zorgen. “Wij moeten het puur hebben van de aanwas vanuit Wernhout. Tot nu toe krijgen we het voor elkaar om de aantallen stabiel te houden, door een steeds hoger percentage van de jeugd aan het voetballen te krijgen. Dat doen we met open trainingen, we vragen niet gelijk contributie, maar alle kinderen kunnen eerst eens ervaren of ze het echt leuk vinden. En als iemand gaat voetballen, is de kans groot dat hij of zij vriendjes of vriendinnetjes meeneemt. Zo’n 75 procent van de kinderen uit Wernhout zit tegenwoordig op voetbal, dat gaat dus goed.”
Hij geniet van de ontwikkeling die hij ziet bij de kinderen. “Zowel individueel als in teamverband. Je ziet ze leren voetballen als een team, ze leren dat ze het niet alleen kunnen. Ze moeten samen plezier hebben, dat is het belangrijkste.” Kwaliteit is op deze leeftijden nog van ondergeschikt belang, vindt Adriaensen. Het deert hem dan ook niet dat zijn teams vaak met grote cijfers verliezen van de andere clubs uit de gemeente Zundert. “Het aantal talenten in een team komt in golfbewegingen. Maar het maakt deze kinderen zelf echt niet veel uit wat de uitslag is. Zolang ze maar plezier hebben. Ook al verliezen ze met 20-1, dan vieren ze dat ene doelpunt alsof ze de Champions League hebben gewonnen. Dat is mooi om te zien.”