Maurice en Dylan zijn niet weg te denken bij SV SAB Breda. Maurice is al lid sinds 1974 en heeft verschillende petten op gehad binnen de club. Zo is hij onder andere speler, grensrechter en leider geweest. Tegenwoordig is hij naast trainer van de kabouters ook nog wedstrijdsecretaris. Dylan is al heel zijn leven lid van de club en is momenteel speler van het vlaggenschip bij de Bredanaren.
Beide hebben ze alle jeugdelftallen doorlopen bij SV SAB en zijn ze vanuit hier doorgegroeid naar het eerste elftal. De huidige trainer van de kabouters begon in een lager selectie elftal, maar groeide destijds door naar de selectie. Toen hij 29 was moest hij een einde breien aan zijn carrière, dat kwam door een zware blessure aan zijn meniscus en kruisbanden. “Hier ben ik twee keer aan geopereerd en vervolgens gestopt als actief voetballer. Vervolgens ben ik drie jaar leider geweest bij SAB 1 en promoveerde we in deze tijd van de zesde naar de vierde klasse. Daarna heb ik de bestuursfunctie als wedstrijdsecretaris geaccepteerd”, vertelt Maurice. Deze rol in het bestuur vervult hij nog steeds.
Kabouters
Verder heeft de trotse vader van Dylan, samen met Dre Ruskus, de leiding over de kabouters van de club. “Mijn vader, Jack van den Muijsenberg, was de oprichter van de kabouters. Toen hij overleed heeft dat een poosje stilgelegen en was het Dre die het oppakte”, vertelt Maurice. Nadat zijn zoon naar de senioren ging besloot hij om weer te helpen bij de kabouters.
Een heel leven lid
Dylan is momenteel werkzaam als werkvoorbereider bij Cladding Partners BV in Oosterhout. Daarnaast woont hij sinds vorig jaar samen met zijn vriendin Esmee, ook in Oosterhout. Van kleins af aan is hij lid geworden bij SV SAB: “Ik was er net uit bij mijn moeder en toen ben ik aangemeld door mijn opa. Vanaf mijn vierde ben ik vervolgens gaan voetballen bij de kabouters die toen nog getraind werden door hem.” Daarna heeft de verdediger alle jeugdelftallen doorlopen en heeft hij in de D-jeugd nog deel uitgemaakt van de west-Brabantse selectie. “Vanuit de A-jeugd ben ik direct doorgestroomd naar het eerste elftal en promoveerde we direct naar de derde klasse”, aldus Dylan.
Eigenschappen
Beide vinden ze dat ze verschillende eigenschappen hebben. “Dylan is best een makkelijke. Zijn credo’s zijn wat vandaag niet is komt morgen en wat er ook gebeurt, alles komt goed. Op zich goede eigenschappen, maar het kan wel eens vervelend zijn voor een ander”, vertelt Maurice. Zijn zoon vertelt dat zijn vader het tegenovergestelde is: “Bij hem moet alles tot in de details geregeld worden. Vervolgens moet ook alles nog tien keer worden herhaald.”
Hoogte- en dieptepunten
Ook hebben ze allebei verschillende hoogte- en dieptepunten meegemaakt tijdens hun voetballoopbaan. “Het dieptepunt voor mij is toch wel mijn blessure, waardoor ik moest stoppen”, aldus Maurice. Het dieptepunt van zijn zoon sluit daar redelijk op aan: Mijn dieptepunt is mijn enkelbreuk die ik in de B opliep. Gelukkig heb ik daar geen last meer van. De hoogtepunten zijn voor beide het kampioenschap dat zij mee maakte toen ze beide actief waren bij de JO19.
Gezelligheid
De verdediger van het SAB vindt de club enorm gezellig: “Ik speel momenteel nog steeds met jongens waarmee ik in de F’jes ook al speelde en buiten het veld ook goed contact mee heb. Dinsdag is het vooral trainen, maar op de donderdag is het altijd clubavond. Dan wordt er gekaart of een potje gedart met uiteraard een glaasje bier erbij. Dat tekent toch wel onze vereniging.” Zijn vader noemt de club een warme, gezellige en bourgondische club, waar iedereen elkaar kent, op en buiten het veld. “Wat ik wel hoop is dat in de toekomst er meer jonge gasten hun steentje gaan bijdragen aan nevenactiviteiten die bij een voetbalvereniging horen. We hebben er daar al wel wat van, maar het kunnen er nooit genoeg zijn. Daar draait de vereniging natuurlijk op”, sluit hij af.
Klik de link voor een recent artikel over SV SAB