SINT PHILIPSLAND – Voor een kleine club is het ontberen van jeugd vaak een signaal om de samenwerking te zoeken met omringende clubs. Toch hoopt eenieder om vooral op eigen benen de boel draaiende te blijven houden. Daarom zijn ze bij NOAD’67 erg blij met hun ‘smurfen’, die binnenkort de stap zullen gaan maken richting de JO7. Jeroen Reijngoudt is één van de drie trotse trainers van de allerjongste voetballertjes bij de Fliplanders.
“Samen met Erik Fonteijne en Dennis de Joode, beide net als ik ook oud-spelers van het eerste elftal, trainen en begeleiden we de allerjongsten tijdens trainingen op woensdag. Daarnaast spelen we nu af en toe al eens een oefenpotje om ze te laten wennen, want ze zullen uiteindelijk bij de JO7 gaan instromen en dan competitie gaan spelen. Tot op heden hebben we nu negen spelertjes en die zie je gewoon elke week groeien en beter worden. Dat is zo ongekend mooi om te zien.”
De drie trainers proberen vooral in te steken op het plezier bij de smurfen. “Op een leuke en speelse manier de kinderen kennis laten maken met voetbal. En het is ook echt wel nodig om met z’n drieën deze groep te doen. Want de jongste is vier en de oudste zes jaar en die zijn natuurlijk nog erg speels Probeer ze dan soms maar eens in het gareel te houden, al lukt ons dat vrij aardig gelukkig. We zijn nu een jaartje bezig met dit groepje en als je dan al ziet hoeveel ze vooruit gegaan zijn. Dat is toch wel erg leuk.”
Reijngoudt traint nu dus het groepje waarin ook zijn eigen zoontje speelt én is nu zo’n drie seizoenen volledig gestopt met voetbal. “Ik was al eerder gestopt bij het eerste vanwege een enkelblessure en heb het daarna in een lager elftal nog een paar jaar geprobeerd. Tot ik het welletjes vond en ben gestopt. Al ben ik nu nog wel actief als grensrechter bij het tweede team. Bij de Smurfen wisselen we de trainingsavonden af met z’n drieën en dat werkt perfect. Die gastjes genieten volop en noemen ons vaak de ‘voetbalmeesters’, dat vind ik dan wel grappig.”
Het is voor het voortbestaan van NOAD’67 ook essentieel dat er aanwas en instroom vanaf de onderkant blijft komen, om op die manier de club levende te houden. Een taak waar Tamara Kot-Kievit en anderen vanuit de jeugdcommissie volgens Reijngoudt hard aan werken. “En dan is het aan ons ook om de kinderen enthousiast te maken én te houden. Ze warm te blijven maken voor de club en ze binnenboord te houden. Want zonder jeugd uiteindelijk geen senioren en we willen toch proberen om zolang het gaat de club op peil te houden. Want voor het dorp is de voetbal, net zoals de tennis overigens, van groot belang. Het is een ontmoetingsplaats voor dorpelingen en de jeugd leert ook om met elkaar te spelen en te sporten. Dat kost soms veel energie, maar je krijgt er ook enorm veel plezier en energie voor terug. We doen het graag en als je ziet dat ze plezier hebben en met een glimlach komen én weer weggaan, dan is mijn dag geslaagd.”
Klik hier voor meer informatie over NOAD’67.
Klik hier voor meer artikelen over NOAD’67.