De trouwe supporters van Achilles Veen kennen hem allemaal. Hij is hun trots. Een uitzondering kunnen we Melle Mandemakers ook wel noemen. Mandemakers is een geboren en getogen Veense jongen en is de enige speler ‘van eigen bodem’ in het eerste van Achilles Veen.
VEEN – Is dat nou wel zo opvallend? Ja, dat is het. “Het is best bijzonder, ja. Voor mij is het een eer”, zegt Mandemakers (23) er zelf over. Veel amateurclubs in de hogere klasses zijn er niet vies van om spelers van buiten hun dorp of stad aan te trekken, maar nagenoeg alle clubs willen de binding met de supporters houden door middel van eigen jeugd in te passen. Achilles Veen wil dat ook, maar merkt dat de stap van de jeugd naar de top van de Hoofdklasse een grote is.
Mandemakers maakte die stap wel, zo’n vier jaar geleden. Als negentienjarig broekie stroomde hij door van het tweede seniorenelftal, naar het eerste: het uithangbord van Achilles Veen. “Ik voetbalde met mijn vrienden in het tweede, natuurlijk was het daardoor een moeilijke keuze toen ik gevraagd werd voor het eerste, maar aan de andere kant: je laat de kans om als Veense jongen in het eerste te kunnen spelen niet zomaar lopen. Al m’n vrienden gunden me deze stap ook.”
Vier jaar later kan geconcludeerd worden dat de stap naar het eerste absoluut een grote bleek te zijn. Het is Mandemakers nog niet gelukt om een vaste basisplek te veroveren. Hij moet het doen met wat invalbeurten en af en toe start hij vanaf het eerste fluitsignaal.
Dat de stap groot is, heeft Mandemakers aan de lijve ondervonden. “Je moet je voorstellen: in het eerste van Achilles Veen spelen alleen maar jongens die hun opleiding hebben gehad bij bvo’s (betaald voetbal organisaties, red.). Zij hebben hun hele jeugd nagenoeg iedere dag op hoog niveau getraind. Ik heb, op een klein en kort uitstapje na bij FC Den Bosch, heel mijn jeugd tweemaal per week getraind en een wedstrijd op zaterdag gespeeld bij Achilles Veen. Dat is nogal een verschil. Het is dus echt aanpoten.”
Veel speeltijd of niet: de trouwe fans van Achilles Veen zijn maar wat trots op ‘hun’ Veense jongen. “Ja, dat merk ik zelf ook wel. Als ik inval, hoor je ze ook nét wat harder klappen of juichen. Laatst maakte ik een belangrijke gelijkmaker, mijn vrienden in het tweede speelden op dat moment op het veld achter ons. Zij vertelden na afloop dat ze aan het gejuich konden horen dat ik had gescoord, haha. De dagen erna word ik in het dorp ook aangesproken over mijn goal, dat zijn wel heel leuke dingen.”
Het doel van Mandemakers was en is om die vaste plek bij de beste elf op te eisen, maar ook dit seizoen moet hij het hebben van invalbeurten. “Of dat niet frustrerend is? Ja, zo kan je het wel zeggen. Af en toe dan. Ik weet natuurlijk ook heel goed dat de club omhoog wil en daar heb je gewoon kwaliteit voor nodig. Maar als er dan weer een speler komt, denk je wel eens: is er weer eentje. Dat was vooral zo in mijn eerste twee jaar, nu ben ik er wel aan gewend.”
Mandemakers blijft hoe dan ook strijdbaar. “Ik bekijk alles per jaar. Als ik echt weinig kansen meer zie, kan het best zijn dat ik in het tweede bij mijn vrienden ga spelen. Maar ik vecht nu voor mijn kansen en wil de trainer laten zien waarom ik in de basis hoor. De supporters hier zijn al trots, maar ik zou ze maar wat graag nog trotser maken door een vaste basisspeler te worden bij Achilles Veen en om de club verder omhoog te helpen.”
Klik hier voor meer informatie over Achilles Veen.
Klik hier voor meer artikelen over Achilles Veen.