Erwin Verheij (44) kan zich geen mooiere trainersklus inbeelden dan die bij het eerste elftal van NOAD’32. Hij speelde zelf jarenlang voor de club uit Wijk en Aalburg, zijn zoontjes voetballen in de jeugd en hij woont zelf in het dorp. Lang hoefde hij dan ook niet na te denken, toen de rood-witte trein voorbijkwam.
Na Well, ONI en de laatste jaren Noordeloos staat Erwin Verheij dit seizoen voor de groep bij NOAD’32. De hoofdtrainer droomde vanaf de start van zijn trainerscarrière al van deze klus. “Zo’n trein komt maar één keer langs. En als dat gebeurt, moet je instappen. Ik heb zelf vanaf mijn 25ste tot 32ste in het eerste elftal van NOAD’32 gespeeld, maar moest daarna stoppen vanwege een blessure. Ik ben toen begonnen aan mijn trainersloopbaan, met NOAD’32 altijd in mijn achterhoofd.” Sterker nog, Verheij bleef actief bij de club. “Mijn zoontjes Stan (12) en Levi (14) voetballen er in de jeugd. Ik heb Levi jarenlang getraind, nu doe ik dat bij het team van mijn jongste. Ik leid die trainingen voor die van het eerste.” NOAD’32 voelt als thuis. “Ze kennen me als Erwin, niet als trainer. Dat is misschien wel even wennen. Mijn voordeel is dat ik de club door en door ken.”
Juiste man
Hij weet echter ook dat een hoofdtrainer uiteindelijk afgerekend wordt op de resultaten. “Zeker in een dorp, waar de aanhang trouw is. Als je twee of drie keer verliest, gaan ze zich al afvragen of jij de juiste man bent. Maar ik vind het vooral een heel mooie uitdaging.” De eerste indrukken waren prima. “Na mijn kennismaking in juli heb ik aan de groep gevraagd of ze zin hadden om alvast wat te trainen. Dat was zo, waarna we twee weken hebben getraind. Vervolgens zijn ze op vakantie gegaan en per 1 augustus zijn we met de voorbereiding begonnen. Het ziet er allemaal positief uit.” Daarmee bedoelt Verheij de kwaliteiten van de selectie. “We zijn in de breedte sterker geworden, met de toevoeging van wat jonge jongens uit de jeugd en nieuwe gasten die van andere clubs zijn gekomen. Je merkt alleen wel dat iedereen ritme mist, na een half jaar stil te hebben gelegen.”
Verheij heeft veel aan Mark Bouman, zijn aanvoerder. “Hij debuteerde in het eerste in mijn laatste seizoen. Hij heeft mijn positie eigenlijk overgenomen. Ik vind het heel fijn om met hem te werken, kan veel met hem bespreken en hij is echt een verlengstuk voor mij. Zowel binnen als buiten de lijnen vind ik hem een goede aanvoerder.” Zoals hij te spreken is over de instelling van het hele team. “De trainingsopkomst is prima, ze doen hun stinkende best en de sfeer is goed.”
Promotie
NOAD’32 wil de komende seizoenen stappen zetten. Het ene jaar in de tweede klasse (2018-2019) smaakt naar meer, maar Verheij wil dat wel op een verantwoorde manier aanpakken. “Je moet eerst een top derdeklasser worden, dan de stap naar de tweede klasse zetten om daar te blijven. Het is niet de bedoeling te promoveren en er dan direct weer uit te vliegen. Aan mij de taak om NOAD’32 verder te ontwikkelen. Als ik de kwaliteiten van de groep op de trainingen zie, dan heb ik er veel vertrouwen in. Zeker als je ziet wat voor sterke lichting uit de JO19-1 eraan zit te komen.”
Foto: Digitaalburg
Klik hier voor meer informatie over NOAD’32
Klik hier voor meer artikelen over NOAD’32