DONGEN – Als je voetballiefhebber bent en geïnteresseerd bent in hoe een club de jeugdopleiding compleet vernieuwd, terwijl het eerste elftal in de Derde Divisie actief is, dan heb je in vv Dongen de perfecte club gevonden. Marcel Haarbosch zei het treffend: “Er is heel veel te vertellen, wat dat betreft is het een kwestie van kiezen. We zijn met zoveel dingen bezig.”
Als lid van de technische commissie is hij nu samen met Erwin van Dongen een jaar actief voor de jongste jeugd. Terwijl een nieuw bestuur anderhalf jaar geleden aan de slag ging. Het zorgt voor die frisse wind. “Dat heb ik zelf ook ervaren”, zegt Haarbosch. “Veel nieuwe mensen inpassen heeft nadelen, maar er zijn ook heel veel voordelen. Zo hebben we alles helemaal opnieuw neer kunnen zetten.” En dat heeft de club gedaan, je kunt eigenlijk spreken van een cultuuromslag.
Van oudsher heeft Dongen het imago van een prestatievereniging. “Dat is zo in de loop der jaren ontstaan. Als je vroeger een beetje ambitie had, ging je naar Dongen toe. Bij Olympia ging je voor je plezier spelen. Alsof plezier en ambitie niet samen kunnen”, zegt Haarbosch, die zelf een rijk verleden heeft bij Olympia ‘60. “Als het op een verjaardagsfeestje van een zoon of dochter ging over iemand die wilde gaan voetballen, dan werd Dongen automatisch gekoppeld aan ‘presteren’. Daar willen we vanaf.”
Dat het eerste elftal dan in de Derde Divisie speelt, het hoogste niveau van alle amateurclubs in de regio, helpt qua imago misschien niet mee. Binnen de club is men er eerlijk en duidelijk over, Dongen is in een paar jaar tijd ‘omhoog gevallen’. Een goede lichting ‘eigen jongens’ promoveerde een paar keer en ineens was Dongen niet meer de stabiele tweedeklasser, maar een amateurclub op hoog niveau. Niets mis mee, maar het draait binnen de plaatselijke vv niet alleen om Dongen 1 en in de jeugd draait het ook niet meer vooral om de eerste selectieteams. “Samen met plezier leren voetballen en groeien van onderuit, dat is wat we willen.”
‘Plezier als basis van ontwikkeling. Voetbal moet in eerste instantie leuk zijn. Want iets wat je leuk vindt ga je nog liever en vaker doen. En daardoor word je weer beter en ga je het weer leuker vinden’, zo staat er in de visie. Niets baanbrekends zou je zeggen, maar bij Dongen gaat men wel een stap verder dan alleen mooie woorden op papier
“Als volwassenen hebben we vaak de neiging te regisseren voor kinderen. ‘Ik zie het wel, ik zeg het maar voor’. Daardoor kun je het resultaat beïnvloeden. Maar het is veel interessanter om het fout te laten gaan. Als er bijvoorbeeld drie tegenstanders op de middenlijn staan, helemaal vrij en de bal komt eruit bijvoorbeeld. Dat je dan niet vooraf roept, maar het laat gebeuren. En dan in de time-out vraagt wat er gebeurde en hoe we dat beter kunnen doen. Daar heb je meer aan dan als een gek schreeuwen. We willen geen PlayStation-coaches, die met een controller vanaf de zijlijn continue hun spelers aansturen. Voor de trainers is het wel wennen, want het is even anders.”
Net voor coronatijd zat de kantine van Dongen vol met een mix van ervaren trainers en beginnende trainers. De avond begon met een vraag: ‘Wie kent in alle seizoenen die hij trainer is geweest een kind dat bewust het veld op ging om een wedstrijd te verliezen?’ “Het bleef stil. Dat zit ook niet in kinderen om dat te doen. Dat was einde discussie. Kinderen willen graag winnen, dan hoeven we het daar niet over te hebben. Al het andere is wel interessant, kijkend naar de ontwikkeling in combinatie met plezier.”
Het is gedurfd. Want bij veel clubs draait het toch vooral om winnen. Krijgen alleen de beste spelers de beste trainers en worden ze bij elkaar gezet om kampioen te worden. Bij Dongen hopen ze ook op voldoende succesbeleving, want ook dat is belangrijk. Maar de focus ligt op ontwikkeling.
Een ander uitgangspunt bij vv Dongen: talent is niet te voorspellen. “Je kunt vooraf niet zeggen of iemand het eerste gaat halen of dat hij bijvoorbeeld over twee jaar stopt. Iemand kan nu handiger zijn dan een ander, maar dat zegt niks over hoe dit over vijf jaar is. Vinden ze voetbal dan nog leuk of zijn er andere interesses? Door van jongs af aan selectieteams te maken en alleen die teams betere trainers te geven en vaker te laten trainen, creëer je ongelijke kansen. Wij willen veel meer kinderen beïnvloeden met goede training.”
Om dan uiteindelijk met zoveel mogelijk eigen jeugd in het eerste elftal op een zo hoog mogelijk niveau te spelen. “Daarom ook de slogan, groeien van onderuit. Daar begint het!”