Hij speelde voor vier clubs in het betaalde voetbal. Nu is Tim Peters alweer bezig aan zijn achtste seizoen bij SVV Scheveningen. De 34-jarige aanvaller hoopt daar een negende aan vast te plakken. “Ik kijk met een goed gevoel terug op mijn carrière. Al had ik misschien langer in het betaalde voetbal moeten blijven.”
SCHEVENINGEN – Diverse moderne apparaten van het merk Milon, geen vuiltje op de grond, donkere verlichting en Radio 538 als muzikale a eiding. De vestiging van GetFit 35 in het Gelderse Duiven, in een voormalig gesplitst pand van ABN AMRO, oogt strak. Sinds de opening op 14 oktober is Tim Peters er van maandag tot en met donderdag te vinden. “Ik ben hier clubmanager”, verduidelijkt hij. René Bot, oud-ploeggenoot van De Graafschap, bracht het tnessconcept naar Nederland en heeft na Doetinchem, Aalten en Zutphen een vierde vestiging gelanceerd. “De vijfde komt binnenkort in Winterswijk.”
Tim Peters kijkt om zich heen. “Overal in Nederland zijn sportscholen, maar wij springen in een markt die nog nauwelijks was betreden. Hier staan luxe apparaten, in een chique ingerichte ruimte en elke cliënt krijgt bij ons persoonlijke begeleiding. Daar heb je geen dure personal trainer voor nodig.” De toevoeging 35 slaat op de tijdsduur. “Cliënten werken bij ons twee keer een circuit van zeventien minuten af met tussendoor een minuutje rust. In drie kwartier ben je bij ons klaar inclusief omkleden en douchen. Iedereen is tegenwoordig druk, maar iedereen wil ook gezond blijven. Ons concept sluit hier uitstekend op aan.”
WASMACHINES
Tim Peters werd rond de Kerst van 2017 gevraagd door Bot om bij hem in dienstte treden. “We spraken elkaar haast wekelijks en zagen elkaar nog elke maand. Ik woon in Loosduinen, Den Haag en werkte al acht jaar bij Zwennes, een grote witgoedfabrikant. Het beviel me daar goed. Maar René bleef aandringen, haha. Op mijn vijftigste zie ik me eerlijk gezegd geen zware wasmachines meer naar boven sjouwen. Bij GetFit35 mocht ik eerst de vestiging Zutphen opzetten en hoop ik datzelfde nu te doen in Duiven. Als alles loopt, kan ik in de toekomst een sturende functie binnen het bedrijf innemen.”
Voorlopig stapt hij elke maandagochtend om 5.45 uur in de auto. “Om 8.00 uur gaat de vestiging in Duiven open. Dan werk ik tot 21.00 uur. Daarna blijf ik bij René slapen. Dinsdag werk ik tot 13.00 uur en rijd daarna terug naar Den Haag.” Datzelfde ritueel herhaalt hij op woensdag en donderdag. “Dinsdag en donderdag kan ik zonder problemen meetrainen bij Scheveningen. Alleen de maandag moet ik dit seizoen skippen. Gelukkig verleende de clubleiding hiervoor haar goedkeuring. In mijn middagpauze op maandag ga ik nu drie kwartier tot een uur hardlopen. Ik wil top t blijven.”
In zijn huidige werk neemt hij zijn praktijkervaring als oud-profvoetballer mee. “In 2006 vertrok ik naar De Graafschap. Jan de Jonge was daar trainer, een protegé van Gertjan Verbeek. Onder hem leerde ik wat kracht- en conditietraining was. Ik heb nooit in een tter team gevoetbald. We kenden geen blessures en werden glansrijk kampioen. Dat opende mijn ogen. Ik ben vijf jaar profvoetballer geweest, maar in die periode stond conditie- en krachttraining nog in de kinderschoenen.” zegt Tim Peters.
TWAALFDE MAN
Het seizoen bij De Graafschap, dat hem huurde van RKC Waalwijk, beschrijft hij als hoogtepunt. “Scoren in mijn tweede wedstrijd voor RKC tegen Ajax was bijzonder, maar het kampioensjaar op De Vijverberg staat net een trapje hoger. Ik fungeerde als twaalfde man, maar kwam zeker tot 33 van de 38 wedstrijden. Ik maakte belangrijke goals en droeg bij aan de titel. In het begin reed ik telkens honderdzeventig kilometer heen en weer naar Doetinchem totdat technisch directeur Han Berger en trainer De Jonge me bij zich riepen. ‘Je bent er wel, maar je bent er niet’. Ze hadden gelijk. Ik verbleef even in een hotel, maar dat is niets voor mij. Ik mis dan een vorm van gezelligheid. Tot het einde van het seizoen logeerde ik wekelijks twee nachten bij René en een nacht bij Ard van Peppen. De Jonge zei ook. ‘Ik sla mezelf voor mijn kop als jij niet in het betaald voetbal blijft. Desnoods als rechtsback’.”
Het liep anders. Peters keerde terug naar RKC Waalwijk en miste daar na een dramatisch verlopen eindfase van het seizoen de titel in de Eerste Divisie. RBC Roosendaal pikte hem op. Daar liep hij een beenbreuk en gescheurde enkelbanden op na een tackle van een ploeggenoot op de training. “Ik lag er negen maanden uit. Ik weet niet hoe mijn carrière anders was verlopen. Eenmaal t was Rini Coolen trainer en hij had veel nieuwe jongens gehaald. Ik liet me na de winterstop verhuren aan FC Oss dat onderaan stond.
We speelden best goed, ik scoorde redelijk veel, maar het was onvoldoende om degradatie te voorkomen.” De spits annex linksbuiten koos voor een nieuw pad. “IJsselmeervogels toonde interesse. Ze waren net landskampioen bij de amateurs geworden en lieten in de gesprekken merken dat ze me graag wilden hebben. Het aanbod was goed. Veel beter dan dat van Eerste Divisieclubs die zich meldden. Ik besefte pas later dat ik hiermee mijn laatste kans op betaald voetbal vergooide. Ik ben niet iemand die later ergens spijt van heeft, maar dit was het enige moment uit mijn carrière dat ik wellicht anders had moeten doen.”
Na twee seizoenen aan De Westmaat vertrok hij naar SVV Scheveningen. “Lekker dichtbij. Tien minuten van mijn werk, vijf minuten van mijn huis en voetbal op het hoogste amateurniveau. Ik heb nooit meer de behoefte gevoeld om te vertrekken. Ik verleng ook elk jaar vroeg. Als ik de bestuurskamer betreed om te praten, schudden we elkaar vaak al de hand. ‘Nog een jaar erbij’.” Zijn rol op het veld veranderde wel. Zo speelt hij voortaan als linkermiddenvelder. “Ik wissel veel van positie met Barry Rog. Tegenstanders moeten ook vaak kijken wie nu de linkshalf is en wie de linksbuiten. Ik besef tegelijk dat ik met mijn 34 jaar de oudste van het team ben. Ik probeer de jongens te coachen zodat iedereen een stapje harder loopt en er iets meer vuur in het spel komt”, aldus Peters, die zijn diploma’s Trainer-Coach III en II heeft en tot de zomer van 2018 vier jaar trainer was van Scheveningen Onder 17. “Dit seizoen kenden we een lastige start. We zijn drie basisspelers verloren. De selectie is breder, maar minder ervaren. In de eerste tien wedstrijden waren we maar een keer de mindere ploeg, maar we stonden na het laatste uitsignaal aan de verkeerde kant van de medaille. Voor het seizoen droomden we stiekem van een plekje in het linkerrijtje. Nu is het een kwestie van zo snel mogelijk veilig spelen. Veel ploegen zijn aan elkaar gewaagd. Tot het einde van het seizoen wacht ons nog een mooie strijd.” (SB)
Voor de hele krant van de tweededivisiekrant. Klik hier
Meer informatie over SVV Scheveeningen? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel over de tweededivisiekrant.