Het vrouwenvoetbal is van oudsher diepgeworteld bij VV Zwaluwen. De afgelopen tien jaar heeft ook het meisjesoetbal voet op vaste grond gekregen. De club heeft nu tussen honderdveertig en honderdvijftig voetballende vrouwen en meisjes rennen en wil ‘in de richting’ van de tweehonderd.
Hij vindt het niet zomaar leuk, maar héél leuk. Stefan Geldof (45) is sinds dit seizoen trainer van MO13-2 van Zwaluwen. Hij had niet gedacht dat er hij zoveel plezier en voldoening uit zou halen. “Training geven aan deze meiden kan heel inspannend zijn, maar geeft vooral energie.”
Geldof, ingenieur van beroep, heeft een lange staat van dienst bij Zwaluwen. Het zwartwitte bloed dat hij door de aderen heeft lopen, stroomt daar al ruim 38 jaar. Dertien jaar maakte hij deel uit van Zwaluwen 1, waarmee hij goede (eerste klasse) en slechte tijden (derde klasse) kende. Inmiddels is Geldof toegetreden tot de rijen van de veteranen. Het voetbal, zo zegt hij, mag geen naam meer hebben. “Dit seizoen hebben we natuurlijk niet gespeeld, maar als we spelen, gaat het vooral om de gezelligheid. Dat fanatieke gaat er vanzelf wel vanaf.” Als voetbaldier hoopte hij op komst van zoons. Die kwamen er niet, wel twee dochters. “Schatten van meiden, maar ik ging er niet vanuit dat ze gingen voetballen. De jongste, die elf jaar is, speelt alweer een tijdje, sinds een paar maanden geleden traint mijn oudste ook mee.”
Samen met een andere voetbalvader, Vincent Slingerland, heeft hij de MO13-2 onder zijn hoede genomen. “Ik was al meteen enthousiast, maar nu we een seizoen bezig zijn ben ik dat alleen nog maar meer geworden. De trainingsstof die we aanbieden wordt door die meiden gretig tot zich genomen en je ziet ze daardoor ook met sprongen vooruit gaan. In het begin hebben we veel aandacht besteed aan balbehandeling en techniek en daar zie je nu de vruchten van. Het is alleen jammer dat het lastig te peilen is wat de vooruitgang in wedstrijden is. De enige meetpunten zijn de oefenwedstrijden die we spelen op de club, tegen de MO13-1. Daar hebben we twee keer tegen gespeeld. Dat ging ons best aardig af, al verloren we wel beide wedstrijden. Wij hebben gaandeweg het seizoen ook wat nieuwe speelsters mogen verwelkomen. Mijn ervaring is dat het een maand of drie duurt voordat het kwartje valt. Dan hebben ze door wat er gevraagd wordt.”
Geldof vindt het goed dat Zwaluwen de vrouwen – de club heeft twee seniorenteams – en de meisjes gelijkwaardig aan de jongens behandelt. “Ik weet dat dat in het verleden niet altijd zo is geweest. Er waren meer jongens, dus die hadden ook de voordeeltjes. Ik zelf ben opgegroeid met vrouwenvoetbal. Mijn zus kon aardig voetballen en speelde als veertienjarige al in het eerste vrouwenteam, dat destijds op een behoorlijk niveau speelde. Ik vind ook dat de aanwezigheid van vrouwen en meisjes de club een ander gezicht geeft. De sfeer is anders dan in mijn tijd toen het vooral een mannenbolwerk was.” Als het aan hem ligt, traint hij de komende jaren nog een meisjesploeg. “Ik ga ook meedoen aan een trainerscursus. Ik ben niet het type dat zegt: dat weet ik allemaal wel, want ik heb dertien jaar in het eerste gespeeld. Zo’n cursus kan nooit kwaad en ik weet zeker dat ik er iets van op steek.”
Klik hier voor meer informatie over VV Zwaluwen
Lees hier meer artikelen over VV Zwaluwen