Erick en Roy Meerten zijn vader en zoon en beide actief bij SC Victoria’04. Erick is begonnen met teams trainen toen zijn zoon op 5 jarige leeftijd op voetbal ging. Hij heeft door de jaren heen verschillende jeugdteams gecoördineerd en bijvoorbeeld ook toernooien georganiseerd. Roy speelt nu voor het tweede jaar op rij in het eerste van Victoria.
Wie zijn Roy en Erick eigenlijk? Ze stelden zich allebei even voor. “Ik ben Roy Meerten, 20 jaar en ik woon bij mijn ouders in Vlaardingen. Op dit moment volg ik nog geen studie en werk ik achter de bar/bediening en in de keuken bij Café de Waal. Ik voetbal al sinds mijn 5e bij Victoria. Vanaf de F1 altijd in de eerste elftallen gespeeld met een aantal gasten waarmee ik nu nog steeds in de selectie speel. In de Dtjes nog een seizoen voor de KNVB gespeeld met huidig teamgenoot en maatje Lars de Visser. In diezelfde tijd nog een tijdje stage gelopen bij Excelsior Rotterdam, maar dat is helaas niets geworden. Nu voor het 2e jaar op rij in het eerste van Victoria”.
“Ik ben Erick Meerten, 52 jaar oud. In mijn jeugd gevoetbald bij MVV’02 en VV Sint Pieter in Maastricht. Op mijn 15e ben ik de horeca ingegaan als kok en jammer genoeg geen tijd meer gehad om te voetballen. In 1993 zijn we verhuist naar Vlaardingen, in het seizoen 97/98 heb ik bij HSC gevoetbald. We speelde in de 6e klasse, maar ook weer moeten stoppen door drukte met werken. Sinds 2003 werk ik als Chef kok op het Spui te Den Haag, betere tijden dus het voetbal begon weer te jeuken. Een vriend van mij vroeg of ik bij sc Victoria`04 wilde komen voetballen. Sinds 2004 ben ik actief als voetballer bij Victoria in een vrienden team altijd 4e klasse reserve gevoetbald. Vanaf 2010 als team de overgestapt gemaakt naar de veteranen afdeling, nu spelen we 2e klasse. Mijn zoon Roy was 5 jaar toen hij begon, toen nog alleen trainen en vanaf 2006 in een team. Teams hebben ook trainer/coach nodig daar ben ik toen ingestapt. Van het een kwam het ander en door de jaren heen verschillende jeugd afdelingen gecoördineerd, toernooien, scheidsrechters en natuurlijk in de keuken staan, bar dienst draaien, zelf fluiten en teams trainen. In 2014 heb ik de titel mogen ontvangen als lid van verdienste wat ik zeer waardeer. De laatste jaren coördineer ik de JO13-JO15-JO17 en JO19 afdeling bij victoria met veel plezier”.
Erick vind dat hij trots kan zijn op zijn zoon. “Vaak komt hij te laat maar als het betrekking heeft met voetbal dan 15 minuten te vroeg. Hij heeft een goed karakter, zeer sociaal en kan ook nog eens lekker voetballen hij zal je altijd helpen waar hij kan. Hij begon zijn eerste jaar in de toen F5. Daarna alle 1ste elftallen bij scVictoria’04 doorlopen en nu staat hij voor het 2de seizoen als basisspeler in Zaterdag 1, een prima carrière tot nu toe waar je als vader trots op mag zijn”.
Roy vindt dat zijn vader iemand is op wie altijd kan rekenen. “Hij moet af en toe wat meer naar z’n vrouw luisteren. Hij vind dat ie altijd gelijk heeft, maar daar is natuurlijk weinig van waar. Ondanks af en toe een domme actie, is hij best slim. Hij kan goed leiding geven op de club en op z’n werk. Verder hoeft hij niet twee keer na te denken als iemand om een gunst vraagt, hij zal je direct te hulp schieten. Over zijn voetbalcarrière heeft hij nog maar weinig succesverhalen verteld, dus dat zal wel een rede hebben. Naast het veld is hij onmisbaar voor de club”.
Beide heren hebben dus al aardig wat jaren achter de rug in het voetbal wereldje. “In seizoen 2014/2015 zijn we kampioen geworden met de Veteranen in de 3e klasse, toen een aardig feestje gevierd. In de kelderklasse zijn er teveel diepte punten om op te noemen, natuurlijk met een knip oog. Niet echt een dieptepunt maar wel bijna. We wilde niet degraderen uit de 4e klasse en we hadden aan 1 punt genoeg, we verloren met 8-1. Kratje bier en een schaal vet voor de tegenstander hebben ze er 1-1 van gemaakt. Achteraf kon je het volgend seizoen gewoon weer inschrijven in de 4e klasse”.
Een laatste jaar in de jeugd is iets wat Roy niet snel vergeet. “Het absolute hoogtepunt moet wel het vlaardingskampioenschap zijn met de 019-1 in 2019. Na veel verloren finales met vrijwel de zelfde groep trainers en spelers wonnen we hem. In het laatste jaar in de jeugd voor veel spelers. Sowieso een dag om niet meer te vergeten.Ik kan niet echt een groot dieptepunt bedenken. Wel is het achteraf zonde dat we zo weinig prijzen hebben gepakt in de jeugd. We hadden een goede lichting met goede trainers, maar we werden te vaak net geen 1e of wonnen finales net niet”.
Wat maakt Victoria zo uniek? Eerst vroegen we het aan Erick en daarna aan Roy “Zoals ik al eerder heb gezegd, je groeit erin en van het een komt het ander. Je doet het natuurlijk met heel de club, iedereen is belangrijk wat ze ook doen als vrijwilliger, ik ben wat meer op de voorgrond dan dat is zichtbaar wat ik doe en lijkt het veel. Maar door de weeks moeten ook diverse klusjes gedaan worden door bv de werkploeg, onderhoud accommodatie, velden weer voorzien van lijnen etc. Deze combinatie maakt Victoria uniek en een speciale grote familie”.
“Omdat ik al zolang hier voetbal ken ik iedereen op de club. Je hebt een vaste kern begeleiders die er alles aan doen om het zo leuk en makkelijk mogelijk te maken voor de spelers, zei regel de rand voorwaarden en wij kunnen ons op het voetbal concentreren. Vorig seizoen bij de JO15-1 en dit seizoen bij de JO13-1 als trainer, leuk om deze spelers wat te leren als selectie speler. Verder ga ik nog steeds met dezelfde gasten om als met wie ik hier in de jeugd begonnen ben”.
Vader en zoon verwachten allebei dat ze over 10 jaar nog steeds actief zijn bij Victoria. Roy als speler van het eerste en Erick als vrijwilliger.
Klik hier voor meer informatie over Victoria ’04
Klik hier voor meer artikelen over Victoria ’04