Op zaterdag 16 juni staat op de velden bij Victoria’04 voor de vierde keer het Ramon de Rond Toernooi op het programma. Het is het eerbetoon aan de in 2015 overleden Vlaardinger, die jarenlang tegen kanker streed. “Zijn herinnering aan hem leeft voort, dat is voor ons heel belangrijk.”
De zevenkoppige organisatie van het toernooi – Jordy Helemigh, Marco Bakker, Jan Hoffmann, Marcel Ketting, Olaf Voorburg, Ronald van Schaijk en René Los – hebben één ding gemeen. Ze waren allen vriend van Ramon de Rond en voetbalden in het vriendenteam bij Victoria’04 waar de Vlaardingse aanvaller deel van uitmaakte. “Het blijft daardoor elk jaar weer speciaal om dit toernooi te organiseren”, zegt Marco Bakker. “Iedereen had een eigen speciale band met Ramon. Ik kende hem bijvoorbeeld van RKWIK waar we bij de F-jes al samen speelden.”
“Ik leerde Ramon kennen bij Fortuna, waar we in selectie speelden”, vult Jordy Helemigh aan. “Zijn ziekte en overlijden heeft ons als vriendenploeg nog dichter bij elkaar gebracht. Op de dag van zijn overlijden gaan we elk jaar naar zijn graf. Daarna gaan we door naar de kroeg en zuipen we een stuk in onze kraag. Ramon lustte graag een biertje, hij was een echte levensgenieter. Op die manier herdenken we hem.” Goed voetballen, dat kon hij ook. “Nou en of”, reageert Bakker. “Hij was enorm sterk aan de bal.” Jordy: “Kopsterk, een krachtmens. “Ik was altijd blij dat hij in mijn team zat en dat ik niet tegen hem speelde”, lacht Bakker. “Hij ging altijd voorop in de strijd. Een voorbeeld voor anderen.”
Ramon de Rond streed jarenlang tegen kanker. Desondanks, hoe slecht het met hem ook ging, bleef hij altijd voetballen. “Dat heroïsche, dat past bij hem”, zegt Helemigh. “Ik kan me nog herinneringen dat we onder Ruud Spierings in de tweede klasse speelde. Bij hem was toen voor de eerste keer kanker geconstateerd, maar hij speelde gewoon mee.”
“Gewoon was ook normaal voor Ramon”, vertelt Bakker. “Hij moest en zou voetballen. Tussen de eerste keer dat er kanker was geconstateerd en zijn overlijden, zat geloof ik twaalf jaar. Tussendoor waren er momenten dat hij genezen was verklaard. Maar meestal was hij ziek, werd hij bestraald of had een chemo-kuur. Maar hij ging altijd werken – hij werkte bij de marechaussee – en kwam altijd voetballen. Dat was voor hem, buiten Linda en Kick, zijn zoontje die in 2014 is geboren, alles.”
De Rond zorgde er ook voor dat zijn vrienden, die verspreid bij Vlaardingse club speelde, bij elkaar kwamen in een vriendenteam. Helemigh: “Hij heeft daar de eerste aanzet voor gegeven. Zoiets schept een band. We spelen nu nog steeds samen. Door alles wat er gebeurd is, zijn we nog dichter naar elkaar gegroeid.” Toen het met hem slecht ging werd een afscheidswedstrijd georganiseerd tussen het vriendenteam van Ramon de Rond en de Sparta Legends. “Dat was bij Deltasport, er kwamen vijftienhonderd man op die wedstrijd af. Marco Sas, met wie hij had samengespeeld, had voor die wedstrijd het voortouw genomen.”
“Bij ons vriendenteam is toen al heel snel het idee ontstaan om een toernooi voor hem te organiseren. Ramon vond dat best maar hij stelde wel als voorwaarde dat de opbrengst naar Kika, het kinderkankerfonds, moest”, aldus Bakker. “Hij ging toen snel achteruit en daardoor hadden we weinig tijd. We hebben de eerste editie uit de grond gestampt. Het was in maart. Ramon vond het fantastisch. Er waren meteen 25 teams. Oud-Feyenoorder Ben Wijnstekers deed de aftrap, van de wethouder kreeg Ramon het gemeentelijk ereblijk De Zilveren Haring. Ramon had er helemaal naar toegeleefd. Anderhalve week later is hij overleden, een paar dagen na zijn vader, die ook kanker had.”