Bij Bergambacht is de Potuyt-dynastie voorbij. Bert Potuyt is trainer af, spelers Patrick, Jordi en Kelvin Potuyt zijn gestopt en ook Dieks Potuyt is afgezwaaid als bestuurslid. De nieuwe ‘machtshebbers’ komen van een andere ‘clan’: Hordijk.
Dennis Hordijk, verdediger in het eerste elftal van Bergambacht, ziet er de lol wel van in. “We hebben jarenlang op de club verkondigd dat er hier een Potuyt-maffia was. Voor de grap natuurlijk, maar inmiddels zijn wij die nieuwe maffiafamilie, vrees ik.”
Naast Dennis maakt Jelle Hordijk sinds enige tijd weer deel uit van het eerste elftal. Lange tijd kwam zijn naam niet op het wedstrijdformulier van Bergambacht voor. Een slepende rugblessure hield hem maar liefst tweeënhalf jaar van de velden. Een operatie en een lange revalidatie verder stoomt hij nu eindelijk weer op vanaf de rechterkant. “Het was niet altijd even makkelijk”, zegt de sterke rechtsbuiten. “Maar ik heb geen moment gehad dat ik het bijltje erbij wilde neergooien. Om eerlijk te zijn: dat er door corona even niet gevoetbald werd, vond ik niet erg. Dan hoefde ik niet die pijn van het niet mee kunnen doen ervaren. Ik heb een lang traject doorlopen, maar het was het waard. Ik ben weer fit.”
Neef Dennis is inmiddels al een aantal jaren een vaste kracht in de Bergambachtse hoofdmacht. Hij heeft dit seizoen een nieuw positie. “Ik ben verhuisd van het middenveld naar de rechtsbackpositie.”
Onder trainer Bert Potuyt was hij een verdedigende middenvelder van de oude stempel. “We hadden toen een enorm aanvallend team. Ik moest de balans bewaken. Als ik al dreigde de middenlijn over te gaan, kwam er van de trainer een boze blik naar mijn kant, haha.”
Dat hij nu door trainer Jerry de Groot als rechtsback is geposteerd, vindt hij prima. “In het systeem dat wij spelen is de rechtsback meer middenvelder en aanvaller dan verdediger. Als ik opstoom, trekt Jelle als rechtsbuiten naar het midden om ruimte voor mij te maken.”
Dennis’ broertje Rick staat ook in de achterhoede, terwijl Stijn, het jongere broertje van Jelle, als jongste lid van de familie eraan komt. Net als zijn oudere broer is Stijn een aanvallend ingestelde middenvelder.
“Blijkbaar zit dat in onze genen”, zegt Jelle. “Onze vader Peter was als speler van het eerste ook aanvaller. Robert, onze oom en de vader van Dennis en Rick, was vroeger verdediger.”
Bergambacht hikte, voor de twee onafgemaakte coronaseizoenen, al een paar jaar tegen promotie naar de derde klasse aan. De druk van het ‘moeten promoveren’ is er volgens Dennis niet. “Als die er al is dan leggen we die onszelf op, niet de buitenwacht. Het is zeker geen obsessie.”
Jelle: “Ik heb de laatste beslissingswedstrijd tegen Lekkerkerk twee jaar geleden als toeschouwer meegemaakt. We verloren onnodig. Dat was best een klap, wat geweest is, is geweest. Om daar nog steeds mee rond te lopen, daar zijn we een te nuchter volkje voor.”
“Het is gewoon niet zo makkelijk om uit de vierde klasse te komen”, vervolgt Dennis. “Er stroomden ook steeds clubs in die op zondag op een veel hoger niveau speelden. Het is leuk als we zouden promoveren, maar je moet het belang ook weer niet overdrijven.”
Voor meer informatie over vv Bergambacht, klik hier.
Meer artikelen lezen over vv Bergambacht, klik hier.