Eindelijk! Zo voelde het afgelopen seizoen voor De Jonge Spartaan. Want nadat de derdeklasser de afgelopen jaren al een paar keer dicht bij promotie naar de tweede klasse was, slaagde de ploeg er onder leiding van Ben Mierop in om via de nacompetitie te promoveren. En dus overheerst bij Michael Sloof nog altijd het gevoel van trots. “We hebben geschiedenis geschreven!”
Geschiedenis waar ze in Middelharnis toch wel een beetje tegenaan zaten te hikken, is de 26-jarige Sloof eerlijk. “Als het een paar keer net niet lukt, voelt het nu toch wel een beetje als eindelijk… Helemaal omdat je merkte dat het echt leefde hier.” Met de aanstelling van Mierop, in het verleden onder meer als trainer werkzaam bij vierde divisionist Heerjansdam, onderstreepte De Jonge Spartaan afgelopen zomer de ambities. “Ben bracht nieuwe energie zowel binnen als buiten het veld en bouwde voort op het fundament van de laatste jaren. De promotie is vooral iets wat we als vereniging samen hebben bereikt.”
Leren winnen
Hetgeen uiteindelijk resulteerde in een tweede plaats achter kampioen DVV’09 en het winnen van de derde periode. Wat was volgens Sloof het grootste verschil, met de afgelopen jaren? “We zijn elkaars kwaliteiten nog beter gaan benutten en hebben als selectie tactisch grote stappen gezet. Door goed te kijken naar welke speelwijze het beste bij iedereen past.” Maar ook op fysiek vlak, zijn sprongen gemaakt. “De intensiteit op trainingen lag hoger dan voorheen, waardoor we het seizoen begonnen met flink wat blessures. Maar door jongens af en toe rust te geven, konden we uiteindelijk met een volledig fitte selectie aan de nacompetitie beginnen.” Echter niet alleen het individueel benaderen van spelers droeg daaraan bij, benadrukt de inwoner van Rotterdam. “Als team doen we er binnen én buiten het veld veel voor. Ben heeft ons daarnaast geholpen om een goede tactiek om te zetten in een duidelijk strijdplan. We zijn slimmer gaan spelen, hebben geleerd om momenten te herkennen en wedstrijden volwassen uit te spelen. Dat is misschien wel het grootste verschil: we zijn niet alleen beter gaan voetballen, we zijn echt gaan leren winnen.”
Kantelpunt
Tel daar een hecht teamgevoel bij op, en De Jonge Spartaan bleek afgelopen seizoen een opponent die lastig te verslaan was. Slechts vier keer, eenmaal minder dan kampioen DVV’09, ging de formatie van Mierop onderuit. Sloof, die al sinds zijn vierde bij de club speelt, heeft daar wel een verklaring voor. “We spelen eigenlijk al ons hele leven samen. Daardoor zijn we echt een soort vriendengroep. Dat merk je. Er zit routine, energie, vertrouwen, maar vooral ook plezier in. We weten precies wat we aan elkaar hebben.” Ook als ze een keer achterstaan, zoals eind maart, uit tegen VVC’68. “Toen kwamen we in de laatste tien minuten terug en wonnen we alsnog met 3-4, dat voelde voor ons écht als een kantelpunt. Daarna hadden we in de kantine allemaal het gevoel dat het wel eens iets moois kon gaan worden.” En zo geschiedde. “Het veldspel in de laatste weken was goed, dus we gingen met veel vertrouwen de nacompetitie in.” Alhoewel, begint Sloof te lachen. “Dat gevoel van de vorige nacompetities, waarin het steeds net niet lukte, zat toch een beetje in mijn achterhoofd. Als een soort vloek. Maar dit keer voelde het anders. We waren er klaar voor.”
Hoe het leeft
Gelukkig voor hem en heel De Jonge Spartaan, bleek dat zo te zijn. Mede door de verbeterde randzaken. “Maar ook de betrokkenheid binnen de vereniging is duidelijk gegroeid. Dat heeft zeker bijgedragen aan het succes.” Bleek ook tijdens de allesbeslissende finale, weet de aanvaller nog goed. “Dat is daar een mooi voorbeeld van. Die dag was heel bijzonder! Na het laatste fluitje, heb ik nog drie uur lang met kippenvel gelopen. Als je dan ziet hoeveel zo’n promotie met mensen doet…” Op iedere housewarming of tijdens ieder feestje, wordt het onderwerp dan ook al snel aangesneden, vertelt Sloof. ” Als speler heb je niet altijd door hoe het leeft. Dat maakt je wel trots.” Hoe kijkt hij verder persoonlijk terug op afgelopen seizoen? “Over het aantal goals, een stuk of tien, ben ik niet helemaal tevreden, maar qua spel en mijn ontwikkeling in het drukzetten wel.” Want vooral in dat laatste, moest Sloof een behoorlijke omslag maken. “Ik had eigenlijk geen andere keuze dan harder trainen en meer lopen. Gelukkig is dat beloond!” En niet alleen met promotie. “In balbezit ben ik belangrijk geweest door meer in het middenveld te komen, daar kijk ik positief op terug. En ik ben heel het seizoen fit gebleven. Dat is ook wel regelmatig anders geweest.”
Overtuigd
Zaak om dat, zeker in de tweede klasse, vol te blijven houden. “Ik verwacht dat we meer voetballende ploegen tegen ons zullen krijgen. Iets meer intensiteit, maar minder vaak de lang bal.” Juist dat, is iets waar Sloof naar uitkijkt. “Hopelijk gaan tegenstanders ons vaker onder druk zetten, zodat we zelf ook meer kunnen gaan voetballen.” De doelstelling is even helder als simpel. “Handhaven zonder nacompetitie.” Toch kijkt de spits met een schuin oog, stiekem al een beetje omhoog. “Dromen van nacompetitie of ergens een periode meesnoepen, lijkt me wel iets.” Al weet Sloof als geen ander, hoe groot de uitdaging wordt. “De intensiteit zal omhoog moeten en van achteruit, zullen we in een hoger tempo moeten gaan opbouwen. En ook de aanvallen in de laatste 30 meter, zullen directer moeten worden uitgespeeld.” Toch heeft de Rotterdammer er meer dan genoeg vertrouwen in. “Ik ben er heilig van overtuigd, dat we voor niemand onder hoeven te doen en dat we in die tweede klasse thuishoren.” Want tevreden, is Sloof niet zo snel. “Deze groep heeft voor mijn gevoel de potentie om nóg een stap te maken. Wie weet zit de eerste klasse er dan ook nog wel in?”
Klik op De Jonge Spartaan voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Jonge Spartaan voor meer informatie over de club.