Na zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van tweedeklasser VVGZ, kan Dimitri Hooftman eigenlijk alleen maar heel tevreden zijn. En dus was de teleurstelling na de uitschakeling in de nacompetitie niet eens zo heel groot, vertelt hij. “We hebben nog niet het materiaal voor die eerste klasse.”
Want, zo is de 35-jarige trainer realistisch. “Voor ons ploegje hebben we gewoon een topseizoen gedraaid. Een plek bij de eerste vier én een periode, was het doel. Dat hebben we gehaald, dus daar zijn we super blij mee.” Zelfs als je vervolgens verliest in de verlenging van de nacompetitie. “Als je erin zit, dan wil je winnen, tuurlijk. Maar we hoeven niet, dus de echte teleurstelling viel mee.”
Volwassener
Tevredenheid overheerst, bij Hooftman. “Vooral over de eenheid die we hebben gecreëerd binnen de club, van één en twee. Die groep is nog hechter geworden, juist in moeilijke fases.” En dus kwam VVGZ dit jaar een heel eind, met eigen jongens. “Jongens uit het tweede hebben zich, mede door blessures, echt laten zien. Dat is knap.” Toch legt de ambitieuze trainer uit Schiedam de lat voor volgend jaar nóg net iets hoger. “We krijgen er spelers bij die met doelpunten het verschil kunnen maken, dat ontbrak er nog wel eens aan. Hopelijk kunnen we dan langer meedoen.” In combinatie met de stappen die zijn gemaakt, voor Hooftman wellicht de sleutel tot succes. “We zijn volwassener geworden in het lezen van wedstrijden. Soms even het tempo eruit halen, een wedstrijd doodmaken of tactisch iets aanpassen.” Ook voor hemzelf, was zijn debuutseizoen als trainer van een eerste elftal, leerzaam. “Je hebt natuurlijk veel meer keuze dan bij het tweede. In principe kun je de beste selectie samenstellen en volledig je eigen idee delen.” Iets waar Hooftman van heeft genoten. “Helemaal als dat er dan ook nog eens uitkomt en je het plezier bij die gasten ziet. Jongens hadden het naar hun zin én waren er altijd.” Toch kostte het hem ook de nodige energie, is hij eerlijk. “Er gaat enorm veel tijd zitten in randzaken; trainingen voorbereiden, gesprekken voeren met spelers en kijken bij de jeugd of het tweede. Die omgeving moet je proberen te managen. Wat dat betreft is het een voordeel dat ik de club al goed kende.”
Verwachtingen
Want als oud-speler én dus trainer van het tweede, kent Hooftman VVGZ natuurlijk als geen ander. “Als je zelf bij zo’n club hebt gespeeld, heb je er toch meer mee. Daarom was ook al vroeg bekend dat ik nog een seizoen zou blijven, iedereen was enthousiast.” Net als hij, langs de lijn. “Bij het tweede was ik vaak meer aanwezig, nu ben ik rustiger. Ook omdat spelers op dit niveau zelf meer weten.” En dus liggen de verwachtingen ook hoger, zeker voor volgend jaar. “Mensen verwachten eigenlijk minimaal weer een periode.” Maar, zo blijft Hooftman nuchter. “Druk vind ik altijd wel lekker, daar ga ik goed op. Dat hoort er ook gewoon bij.” Aan hem de taak om dat allemaal te managen. “Meer concurrentie, betekent ook weer meer gesprekken. Spelers weten nu wel al hoe we willen voetballen, dat scheelt.” Hoe dat precies is? “Aanvallend! We trainen niet twee keer per week om vervolgens in te gaan zakken, daar heb ik niet veel mee. Ik wil aanvallers in de één tegen één krijgen en hoog drukzetten, maar wel vanuit een goede organisatie.” Dat alles met een hoop beleving. “Die winnaarsmentaliteit proberen we te stimuleren, onder meer door op een leuke manier te voetballen en eigenlijk nooit aan te passen aan de tegenstander.” Volgend seizoen dus opnieuw in die tweede klasse. “Dat is gewoon een goed niveau, gecombineerd met een stukje gezelligheid. Al ben ik super fanatiek en wil ik alles winnen.” Hoe zit het met zijn eigen ambities als trainer? “Eerst mezelf hier maar eens laten zien en het goed doen met VVGZ, dan zien we wel weer verder.”
Klik op VVGZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.