Met een kampioenschap op zak, kan Lars Kools zich bij vijfdeklasser Achtmaal op maken voor een droomafscheid. Want na negentien seizoenen in het eerste, is het voor de routinier na dit jaar mooi geweest. “Stoppen met degradatie voelde niet goed.”
En dus plakte de 35-jarige Kools er dit jaar nog maar een seizoentje aan vast, bij de club waar hij op zevenjarige leeftijd begon. “Het speelde al langer door mijn gedachte. Vorig seizoen zei ik: Als we degraderen, dan kap ik. Alleen voelde dat als een opwelling.” Nu is het dus een weloverwogen besluit. “Ik heb er nog altijd heel veel plezier in, maar het is tijd om de jeugd de kans te gaan geven. Je krijgt kleine pijntjes en moet langer herstellen. Met je kuit en hamstring, lig je er zo weer twee maanden uit. En daarnaast, heb ik ook gewoon nog twee kleintjes thuis.”
Gegroeid
Hoe mooi is het dan, om af te sluiten met een kampioenschap. Kools ziet het al helemaal voor zich. “Na de degradatie hadden we het al wel een beetje verwacht, maar je moet het toch nog waarmaken. Inmiddels hebben we een mooi gat geslagen.” Het doel is dan ook simpel, voor de koploper van de vijfde klasse. “Dat was altijd al het kampioenschap. En daar kunnen we nu ook niet meer onderuit.” Hoe groot is het verschil met vorig jaar? “Eigenlijk horen we hier niet thuis, maar daar hebben we het zelf naar gemaakt. Je merkt gewoon dat we meer individuele klasse hebben.” Naast een sterk collectief, vertelt Kools. “We zijn als groep verder. Er zijn wat spelers bij, dus ook in de breedte zijn we gegroeid. Meer concurrentie, dus gaat het niveau op de trainingen omhoog.” En dat blijkt. “In oefenwedstrijden tegen vierdeklassers, hebben we eigenlijk nog niet verloren.”
Toch is de inwoner van Zundert dus bezig aan zijn laatste seizoen. Zijn negentiende in het eerste. “Ik was zestien toen ik mijn debuut maakte. Ons kent ons en hechte saamhorigheid, het voelt als thuiskomen. Helemaal als je wint, heb je vrienden.” Vrienden die Kools in al die jaren natuurlijk sowieso wel heeft gemaakt. “De groep ga ik ontzettend missen. Maar ook de wedstrijden, daar train je uiteindelijk voor. Op zondag had ik altijd het meeste plezier. Samen een doel hebben en samen presteren.” Al gaat hij wel lager voetballen, zondagmorgen vroeg. “Dat wordt even wennen straks. Ineens ben je op zondag ‘vrij’. En als je een weekendje weg wilt, kan dat gewoon.”
Relativeren
Een boek vol met mooie herinneringen, is straks geschreven. “Mijn debuut was natuurlijk heel bijzonder. In die tijd speelde ik ook vaak ‘dubbel’. Bij de jeugd én de senioren. Op een gegeven moment kon ‘die zaterdag’ me gestolen worden. Werd zondag steeds belangrijker.” En mooier, herinnert hij zich. “De eerste promotie, thuis tegen Koewacht, 3-2 in de 93ste minuut. Die ontlading was heel bijzonder.” Net als zijn eerste jaar in de vierde klasse. “Volgens mij kregen we toen thuis maar twee of drie goals tegen. Speelden we meteen nacompetitie voor de derde klasse.”
In al die tijd, heeft Kools Achtmaal dan ook behoorlijk zien groeien. “Van onderin vijfde klasse, naar een stabiele vierdeklasser. Dat zouden we in mijn ogen ook nog steeds moeten zijn.” Met hem als centrale verdediger. “Ik heb ongeveer de helft van mijn carrière op het middenveld gespeeld, nu sta ik alweer acht jaar achterin. Proberen het team te sturen en te coachen, in hoe we druk willen zetten. Dat is wel iets natuurlijks, dat zat eigenlijk altijd al in me.” Helemaal als aanvoerder. “Misschien geen geboren leider, wel heel rustig.” Ook in het veld. “De rust bewaren, zorgen voor een goede positionering en iemand met inzicht.” Dat bleek dus genoeg voor het kampioenschap “Dat was hier al heel lang geleden! Mijn vader was er toen nog bij. Afsluiten met de titel, is heel mooi. Dat wilde ik nog een keer meemaken!”
Klik op VV Achtmaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Achtmaal voor meer informatie over de club.