MIDDELBURG – Voor de 20-jarige Milan Jansen van Galen telt op dit moment alleen Zeelandia Middelburg en verder niets. De aanvaller speelt al bij de club sinds hij oud genoeg is om achter een bal aan te mogen rennen, maar blijft wel ambitieus. ‘Zeelandia is mijn club en ga daar voorlopig ook zeker nog niet weg, maar je weet nooit wat de toekomst ooit brengt.’
Vanaf zijn vijfde hees hij zich in een groenwit wedstrijdshirt en elk weekend is hij opnieuw trots om het tricot over zijn schouders te trekken. “Door mijn vader speel ik hier bij de club en dat betekent wel veel voor me. Mijn vader was hier jarenlang eerste keeper en daarna ook nog keeperstrainer bij het eerste. Bovendien heb ik hem in de jeugd ook een aantal jaar als trainer gehad en hij was mijn grootste supporter. Helaas is hij vijf jaar geleden overleden op zijn achtenveertigste, maar zijn tips die hij altijd gaf aan me, die heb ik goed in me opgenomen.”
Anders dan zijn vader, heeft Milan helemaal niks met keepen, maar koos hij ervoor om in plaats van ballen tegen te houden ze juist zoveel mogelijk tegen de touwen te schieten. “Keepen was en is niks voor mij, dat trok me totaal niet. Apart wellicht omdat je vaak ziet dat zonen van keepers later zelf ook de handschoenen aantrekken. Maar dat is bij mij toch net even anders gelopen haha.” Jansen van Galen is alweer sinds zijn zestiende een vast lid van de eerste selectie toen hij een jaartje JO19 oversloeg en vervroegd werd doorgeschoven. Vorig seizoen kwamen er veel nieuwe jongens bij en startte hij aanvankelijk in het tweede. Maar toch liep het snel anders… “Het was de bedoeling om met het eerste mee te trainen en te gaan spelen in het tweede. Dat liep dusdanig goed, scoorde veel en had redelijk wat assists ook. Ze besloten om me al na de kerst vast hij het eerste te halen en heb toen redelijk wat gespeeld. Daarna is het steeds altijd wel wat beter gegaan. Ik heb ook het geluk dat ik mijn fysiek mee heb en daarnaast de actie durf maken of met mijn snelheid voor gevaar kan zorgen. Dat hoop ik ook dit seizoen weer te kunnen doen.”
Een nieuw seizoen, maar wel een seizoen opnieuw in de derde klasse. Een tegenvaller zo erkent de aanvaller direct. “We hadden vorig seizoen uitgesproken dat we kampioen wilden worden, of tenminste wilden promoveren. Doordat we het zelf in de laatste fase hebben weggegeven kon VCK er nog overheen komen. In de nacompetitie was de teleurstelling zo groot, dat het daar ook mis ging jammer genoeg. Nu is het zaak om opnieuw mee te strijden, al denk ik wel dat het aantal topploegen met de degradanten Serooskerke en ’s Heer-Arendskerke én promovendus VC Vlissingen erbij is toegenomen. Het wordt niet makkelijk, maar de doelstelling blijft hetzelfde: promoveren naar de tweede klasse.”
Zelf hoopt hij opnieuw de trainer te kunnen overtuigen en een basisplek te veroveren. En van daaruit zichzelf verder te kunnen ontwikkelen, want alles in zijn spel kan en moet nog beter kunnen. “Daar ben ik van overtuigd en daar wil ik hard aan werken. Ik moet sneller handelen, logischere keuzes nog maken soms én vooral ook doeltreffender worden. Als aanvaller word je toch beoordeeld ook op het aantal goals en assists, wat ik zelf ook wel belangrijk vind. Ik hoop er toch wel zo’n vijftien te kunnen maken en zo belangrijk te zijn. Als dat lukt, dan denk ik dat ook mijn vader tevreden zou zijn.”
Klik op Zeelandia Middelburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zeelandia Middelburg voor meer informatie over de club.
