Hij is verreweg de oudste speler van het team, speelt samen met spelers die hij vroeger nog training gaf en denkt al vijf jaar aan stoppen. Maar telkens plakt GRC’14-spits Wilco van Rossem er nog een seizoen aan vast. Hij zoekt naar het antwoord waarom hij op zijn 38ste door weer en wind nog driedaags per week zijn kicksen aantrekt. “Een verslaving? Zo zou je het kunnen noemen.”

GIESSEN – Is het gek dat je als 38-jarige nog basisspeler bent bij een eersteklasser? Ja en nee, vindt Van Rossem zelf. “Enerzijds zeker. Ik roep al jaren dat het misschien wel mooi geweest is voor mij. De jeugd moet het overnemen, zeg ik dan. Maar er is te weinig (goede) aanwas vanuit de jeugd om direct mee te doen in de eerste klasse. Anderzijds: ik doe schijnbaar toch zelf ook wel iets goed waardoor ik nog altijd op dit niveau speel. Anders had men bij de club allang gezegd: wordt het niet eens tijd om te stoppen? Maar dat heb ik nog niet gehoord hier.”

Van Rossem erkent dat het moment van stoppen steeds dichterbij komt. Maar aan de andere kant: de spits van GRC’14 is zijn gehele loopbaan nagenoeg gevrijwaard van (spier)blessures en komt na elke training en wedstrijd nog altijd zonder spierpijn uit bed. En bovendien: Van Rossem haalt er vooral nog heel veel plezier uit om op het veld te staan. Niet onbelangrijk.

“Laatst speelden we de derby tegen Almkerk en we wonnen met 2-1. Ik scoorde beide goals. Heerlijk. Dan word ik de volgende morgen ook echt extra lekker wakker. Dan denk ik: stoppen? Nee echt niet.” Is voor hem voetballen dan een verslaving? “Zo zou je het wel kunnen noemen, ja. In ieder geval is scoren voor mij een verslaving. Als je bijvoorbeeld in zo’n derby twee goals maakt, dat is zo’n lekker gevoel. Dat wil je alleen maar meer en vaker.”

De gedachte om de voetbalschoenen aan de welbekende wilgen te hangen spookt al een aantal jaren door zijn hoofd. Telkens voelde hij zich in de zomer nog te goed om te stoppen. “En toen corona kwam vond ik dat absoluut geen geschikt moment om er mee te kappen”, zegt Van Rossem. Maar als het ooit zover komt, dan is het ook echt klaar. Van Rossem: “Ik ga niet op een lager niveau spelen. Daar ben ik veel te fanatiek voor. Dat is voor mij niet leuk, maar voor mijn teamgenoten al helemaal niet. Het is alles of niks voor mij. Stoppen is ook echt stoppen.”

Het is een combinatie van verschillende factoren die ervoor zorgt dat de ‘oude rot’ nog zoveel plezier uit het spelletje haalt. “Voetbal is er bij mij met de paplepel ingegoten. Voetballen, dat doe ik gewoon zo graag. De wedstrijdspanning van tevoren, het spelen van de wedstrijd, scoren en het biertje na afloop… Dat is het totale plaatje voor mij.”

Net zoals de afgelopen vijf seizoenen denkt Van Rossem ook nu weer aan het beëindigen van zijn loopbaan. “Na dit jaar is het wel mooi geweest”, zegt hij nu. “Tenminste, zo sta ik er nu in. Het is nog niet in beton gegoten, maar na dit seizoen mag de jeugd het dan toch wel gaan overnemen.”

Klik hier voor meer artikelen over GRC’14
Klik hier voor meer informatie over GRC’14