“Laat mij maar in een dienende rol spelen.” Zo maar een uitspraak van Wesley Goeman het afgelopen anderhalf jaar. De quote typeert de 26-jarige middenvelder uit Nootdorp, die ‘volledig’ op zijn plek is bij Rijnsburgse Boys. “Deze club ademt voetbal.”
Hij is een speler die je als trainer graag in je elftal wenst: een loopvermogen om u tegen te zeggen, een trap om jaloers op te zijn en een mentaliteit om een puntje aan te zuigen. Het lekkerste voelt Goeman zich op ‘zes’. “De invulling daarvan kan per wedstrijd verschillen”, zegt de Nootdorper. “Dat is afhankelijk van hoe een tegenstander speelt. De ene keer ligt het accent meer op het verdedigen, de andere keer kan ik wat meer aanvallen.”
Met een beetje fantasie zou je Goeman een manusje van alles kunnen noemen. Eentje die, bij zijn entree op sportpark De Middelmors, snel de harten van de supporters veroverde. Hij maakt als eigenaar van een onderhoudsbedrijf lange dagen, maar klagen doet hij niet. “Waarom zou ik? Ik heb een mooi leven. Hard werken hoort erbij.”
’s Morgens om acht uur staat hij bij zijn klanten op de stoep voor een lange dag van timmeren of ander onderhoudswerk. Hij vindt het geweldig. “Ik ben van origine timmerman, maar ik draai mijn hand ook niet voor een complete verbouwing van de badkamer om”, zegt Goeman, die momenteel over aanbod van werken niet te klagen heeft. “Je merkt dat de economie antrekt, maar ik moet zeggen dat ik weinig last heb gehad van de crisis. Ook in de crisisperiode had ik altijd genoeg werk. Ja, nu ligt het werk voor het oprapen.”
Scheveningen
Hij had er vier seizoenen Scheveningen opzitten toen de trein van Rijnsburgse Boys voorbij kwam. Hij besloot er op te stappen. “Bij Scheveningen heb ik onwijs mooie jaren gehad”, vertelt hij. “Ik kwam er als relatief onervaren speler. Ik heb de kans gekregen om er te mogen spelen met jongens van naam, die een vracht aan ervaring hadden. Ik heb enorm veel geleerd in die periode.”
“Op een gegeven moment was ik ook wel toe aan een nieuwe stap. De contractbesprekingen met Scheveningen liepen ook niet erg vlot. De club had ook wel het idee dat ik toe was aan iets nieuws. Toen Rijnsburgse Boys belde, was het voor mij niet moeilijk meer.”
“Als voetballer uit Den Haag en omstreken kijk je toch altijd met bepaalde ogen naar de Bollenstreek. Het voetbal leeft er enorm. Katwijk, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, dat zijn grote namen in het amateurvoetbal. Als het betaalde voetbal niet haalbaar is, wil je daar terecht komen.”
Hij moest bij de Uien in de derde divisie beginnen. Niet het niveau dat Rijnsburgse Boys nastreeft. “De club wilde een nieuwe start maken. Ik was één van veel nieuwe spelers. Als je als één van de weinige spelers nieuw bent, dan zijn alle ogen op je gericht. Nu was dat minder en dat voelde wel fijn eigenlijk.”
Mede door de vele nieuwe spelers duurde het even voordat het succesteam vorm kreeg. Uiteindelijk promoveerden Goeman en zijn ploeggenoten ten koste van Spakenburg naar de Tweede Divisie. “Na de 7-1 overwinning op Quick Boys is er bij mij het gevoel ontstaan dat we konden promoveren”, kijkt Goeman terug op zijn succesvolle eerste seizoen. “Daarna hebben we een goede reeks neergezet en daarin de basis gelegd voor de promotie.”
Hij merkt dat het niveau in de Tweede Divisie weer hoger is. “Logisch natuurlijk. Het selecteert zichzelf uit. Het is een mooie competitie om te spelen met prachtige wedstrijden tegen FC Lisse, VVSB, IJsselmeervogels, Katwijk.”
Die laatste club steekt er volgens Goeman bovenuit. “Katwijk is wat verder dan de andere clubs. Daarin zijn de onderlinge krachtsverschillen te verwaarlozen. Met twee overwinningen op rij kan je zo vier, vijf plaatsen stijgen. Andersom kan ook. Verlies je twee keer, dan sta je weer in de buurt van de degradatiezone.”
“Wij gaan voor het hoogst haalbare, maar ik denk dat we het als promovendus goed doen als we bij de eerste tien eindigen”, aldus Goeman, die geniet van de wedstrijden en de sfeer bij Rijnsburgse Boys. “Je merkt aan alles dat de club weer is opgeleefd. De steun van de supporters, dat is een speciaal gevoel.”