Randall Neeskens is tweedejaars trainer bij Groote Lindt. Er is werk aan de winkel, want zijn team startte niet goed dit seizoen. De Zwijndrechter zal al zijn kwaliteiten moeten aanwenden om van ‘De Lindt’ een middenmoter te maken.
ZWIJNDRECHT – Neeskens is druk overdag. Hij geeft leiding bij kinderopvangorganisatie Eiland Marlyne in Barendrecht. Hij is verantwoordelijk voor zes locaties. Daar stuurt hij 118 medewerkers aan. ,,Met zijn allen zijn wij verantwoordelijk voor 1280 kinderen van nul tot twaalf jaar. Ik begon daar in 2003 als BSO-medewerker en ik ben nog steeds bij de club.”
Nadat hij zelf als voetballer actief was, pakte hij noodgedwongen al op jonge leeftijd het trainersvak op. Het geven van leiding zat er altijd al in. ,,Ik begon zelf met voetballen bij Pelikaan. Op mijn tiende stapte ik over naar de buren, Groote Lindt, om op 25-jarige leeftijd terug te keren naar Pelikaan.” In zijn voetballeven speelde hij slechts op één sportpark in Zwijndrecht.
Hij was 27 jaar toen het noodlot toesloeg: Neeskens liep een dubbele beenbreuk op. ,,Het is alweer dertien jaar geleden. Onlangs werd ik er nog eens aan herinnerd want het gebeurde op 15 november. De wedstrijd was nog geen minuut aan de gang. Het was echt een stevige tackle. Het is voetbal hè. Ik heb het die jongen nooit kwalijk genomen. Voetballen op niveau was voorbij, maar ik heb er andere mooie dingen voor teruggekregen.”
Topjaren
Randall Neeskens pakte meteen het trainersvak op. Hij werd assistent-trainer bij Michel de Raad. ,,Het waren voor Pelikaan topjaren, want wij promoveerden twee keer achter elkaar en werden eersteklasser. Bij Pelikaan 3, een mix van jeugd en ervaren oud-eerste elftalspelers, kwam ik voor het eerst op eigen benen te staan. Ook met dit team werd ik meteen kampioen.” Er zat een kampioenenmaker in Randall Neeskens. Hij ging door voor het trainersdiploma TC II. ,,Ik kreeg de mogelijkheid om het tweede elftal van VVGZ te gaan trainen en coachen. Mijn derde club in Zwijndrecht, waar ik twee seizoenen met veel plezier werkte.”
Toen meldde de vierde Zwijndrechtse club zich. Hij kon aan de slag bij ZBC’97. Opnieuw leek hij met een team kampioen te worden. ,,Omdat wij na een incident punten in mindering kregen, grepen wij naast de titel. Jammer.”
Opstart
Na drie seizoen ZBC’97 was hij even trainersmoe. Hij ging weer voetballen met zijn oude maatjes, tien jaar na die beenbreuk, bij Pelikaan. Tijdens de winterstop meldde zijn voormalige club Groote Lindt zich bij Neeskens. Zij boden hem een interessant perspectief. Een opstart als assistent-trainer van Serge van den Hurk, met de optie om het jaar daarna hoofdtrainer te worden. ,,Dat sprak mij aan.” Het werd een opstart midden in coronatijd. Na vier wedstrijden werd de competitie afgebroken. ,,Ik moest zoals elke trainer gaan improviseren. Samen met mijn assistenten Marcel Stoop en Marcel Walters hebben wij het voor die gasten zo leuk mogelijk gemaakt. Die periode van oktober tot het begin van dit seizoen heeft de groep echt dichterbij elkaar gebracht.”
Groote Lindt raakte een aantal spelers kwijt en Neeskens, op de foto rechts naast zijn captain Nasir El Arbaoui, moest twee nieuwe spelers inpassen. ,,De start van het seizoen is niet top. Het valt in veel wedstrijden net niet onze kant op. Misschien gaat het om kwaliteit, maar het kan echt beter en daar werk ik aan.” Eind november waren Groote Lindt en Neeskens nog niet in gesprek over een contractverlenging. ,,Wij staan er niet zo rooskleurig voor. Straks maar eens kijken of wij eruit kunnen komen.”
Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt.
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt.
