Sinds hun zesde voetballen ze al samen en ook dit seizoen zijn de tweeling Tim en Sebas van der Stel (21) bij derdeklasser Kogelvangers een onafscheidelijk duo. Want naast dat hun trainer ze qua uiterlijk nog steeds nauwelijks uit elkaar kan houden, volgen ze ook nog eens dezelfde studie. “We kunnen niet zonder elkaar wat dat betreft.”

Ze weten het dan ook nog goed, begint Sebas met vertellen. “Onze ouders wilden dat we pas gingen voetballen, als we ons zwemdiploma hadden gehaald. Dus we moesten tot ‘C’ door. Maar eigenlijk wilden we gewoon zo snel mogelijk op voetbal.” Toen ze zes waren, was het dan eindelijk zover. Bij Kogelvangers, op hun eigen dorp. “Je kent iedereen die er speelt óf komt kijken. Dat is heel leuk. Het is een kleine club, heel warm en het is gezellig om met vrienden te spelen.” Vindt ook Tim. “Vroeger keek ik altijd naar het eerste, dan hoopte je er ooit zelf te spelen.”

Kopie

Dat is dus gelukt, al gaat het dit seizoen nog niet helemaal van harte. “Vorig jaar pakten we nog bijna een periode, nu spelen we tegen degradatie.” Hoe dat komt? Tim weet het wel. “Pech gehad, met kaarten én blessures. Soms hadden we maar dertien man. Ook vind ik dat we betere tegenstanders hebben. En concentratie is soms ook een dingetje.” Toch houdt hij vertrouwen. “We hebben maar vier of vijf keer terecht verloren. Het is gek dat je zo vaak verliest, terwijl je eigenlijk beter bent.” Voor Sebas begon het seizoen sowieso met een teleurstelling. “In de laatste wedstrijd van vorig jaar, kreeg ik een zweepslag in mijn kuit. Daardoor heb ik de eerste vier wedstrijden gemist. Nu zit ik er weer lekker in.” Maar ook hij, is niet tevreden met de resultaten. “Door pech en soms tegenstanders die meer willen winnen. En de concurrentie in die derde klasse, is best pittig. Het zit allemaal dicht bij elkaar.” Ook de krappe selectie, maakt het allemaal niet veel makkelijker. “Daardoor staan jongens soms op een andere positie en heb je geen vaste basis.” Over wat er beter moet, heeft de oudste van de twee, Tim is twaalf minuten ouder, wel een idee. “Agressiviteit en de echte wil om te winnen. Dat komt er niet altijd uit.” Aan hun onderlinge band, kan het in ieder geval niet liggen. “Het is ideaal om samen te spelen, dat doen we al vanuit de jeugd. Je voelt elkaar gewoon aan, weet waar de ander gaat lopen. Eigenlijk is het gewoon een soort kopie van jezelf.” Al spelen ze wel, op totaal andere posities. “Ik ben linksbuiten, Sebas is rechtsachter. Vaak staan we op de training tegenover elkaar.”

Aandacht

Desondanks zijn de twee allesbehalve tegenpolen. “Qua wegkappen, slidings, trap en motivatie, zijn we het hetzelfde.” Ruzie, maken ze dan ook meer zelden. “Vroeger wel, als we buiten of thuis in de tuin aan het voetballen waren.” Hun ouders, ontkomen er dan ook niet aan. “Gelukkig worden ze er nog niet gek van, maar het gaat natuurlijk vaak over voetbal.” Of over persoonsverwisselingen, lacht Tim. “Ons uiterlijk lijkt veel op elkaar, daar hebben veel mensen moeite mee. Daar zijn we wel aan gewend.” Ook als voetballer, zou hij best wat van zijn broertje willen hebben. “Zijn timing voor onderscheppingen. Dat is als aanvaller wel handig.” Al beschikt de rechtspoot al over de nodige kwaliteiten. “Gedreven, snel, flexibel en een goede individuele actie.” Hoe is de ‘samenwerking’ voor zijn broertje? “Dat is heel leuk! Je weet eigenlijk al wanneer hij gaat kappen of breed leggen.” Helemaal als zijn broer dan ook nog eens vlak voor hem, op rechtsbuiten staat. “Dan kan ik hem een beetje coachen.” Toch krijgt Tim, altijd de meeste aandacht. “Dat gun ik hem van harte, hij maakt natuurlijk ook de goals.” Al draagt ook Sebas, zeker zijn steentje bij. “Een opkomende back die graag voorzetten geeft, snel en iemand met scherpe intercepties. Ik kom altijd weer terug in het duel, teamgenoten worden er soms gek van.” Wat zou hij van zijn broer willen hebben? “Zijn schot én zijn fysiek.” De twee, die bij elkaar in de klas zitten op de Hbo-opleiding Bedrijfseconomie, blijven waarschijnlijk nog wel even samen. “Wie weet als we ouder worden, dan misschien niet meer? Ik blijf in ieder geval nog wel een paar jaar hier.” Ook Sebas denkt absoluut niet aan een vertrek. “De komende jaren wil ik hier sowieso nog blijven, het is veel te leuk.” En in zijn geval. “Speel ik het liefste samen. Dat zou ik het leukste vinden, als we samen voor altijd bij Kogelvangers blijven.”

Klik op vv Kogelvangers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kogelvangers voor meer informatie over de club.