De toekomst lacht WCR weer toe, maar de club vergeet haar helden uit het verleden niet. Het Joost van Looyen-toernooi stond zaterdag 11 juni volledig in het teken van het eerbetoon van vrijwilligers die zich met ziel en zaligheid inzetten voor de club.
WCR, van 1946, had vorig jaar het 75-jarig jubileum te vieren, maar zoals veel clubs kwam daar weinig van terecht in een door corona beheerste maatschappij. Inmiddels is de club verjaard en staat de teller op 75 + 1. “De Vrienden van WCR zijn nog bezig met een jubileumboek, dat later dit jaar moet uitkomt. Dan hebben de leden nog een mooi aandenken”, reageert Jan de Groote, die al jaren bestuurslid is.
Er staan dan wel geen speciaal jubileumfeest op het programma, maar WCR heeft volgens De Groote met het Joost van Looyen-toernooi al een evenement dat moeiteloos de concurrentie aan kan met een clubfeest. En dat terwijl het toernooi nog niet eens zo oud is, want de editie van zaterdag 11 juni was pas de vijfde.
“Ook het toernooi heeft twee jaar stilgelegen”, legt De Groote uit. “Met twee jaar vertraging hebben eindelijk de vijfde editie kunnen organiseren.”
De Groot omschrijft het toernooi als een pareltje dat perfect past bij de club zoals WCR wil zijn. “Het is een zeven-tegen-zeven toernooi. We spelen in vier poules van zes teams, die ingedeeld zijn op basis van sterkte. De recreanten doen mee en ook de fanatiekelingen. Het belangrijkste is de gezelligheid, aansluitend is er een feest dat tot laat in de avond duurt.”
Het toernooi heeft ook een mooi karakter, want het is een vingerwijzing naar vrijwilligers die in het verleden ontzettend veel voor de van oorsprong rooms-katholieke club betekende. “Joost van Looyen was één van die topvrijwilligers die zoveel heeft gedaan voor de club dat het lastig is om alles te noemen. Hij was van alles. Van een soort veldwachter tot iemand die voor de ballen zorgde”, zegt De Groote. In lijn daarop zijn alle poules vernoemd naar clubiconen. “Zo hebben we een Paul van Niele-poule, een Cor Overbeek-poule, een Jan Huizer-poule en een Wil en Wim Geijtenbeek-poule, zodat deze vrijwilligers niet worden vergeten, maar ook benadrukken dat we zonder hen niet de club zouden zijn zoals wij nu zijn.”
Het warme eerbetoon past ook in de ontwikkeling die WCR de afgelopen zes, zeven jaar doormaakte. Een jaar of tien geleden stond WCR er een stuk slechter voor. De club had geen jeugd meer en leunde op vier seniorenelftallen. Daarna ging het roer echter om. “We zijn ons meer gaan profileren als gezelligheids- en familievereniging”, stelt De Groote. “Bij ons voetbal je met je vrienden. Het is bij ons ook een vaste prik dat elk seniorenelftal na een thuiswedstrijd een kratje bier en andere drank krijgt. We willen ook graag dat er een derde helft wordt gespeeld.”
De jeugdtak werd door WCR van de grond af opgebouwd. De Groote kan met enige trots melden dat zijn club buiten zes seniorenelftallen op zaterdag en twee op zondag komend seizoen de dubbele cijfers heeft bereikt qua ingeschreven jeugdteams. “We zijn zesenhalf jaar geleden begonnen met de mini’s. Die gassies spelen inmiddels bij de onder dertien jaar. Dat is ook ons hoogste team. We groeien geleidelijk en daardoor is het ook goed te behappen in de organisatie. Vier, vijf teams in één keer erbij, dat is lastig. Maar elk jaar een team extra is prima te organiseren.”
Klik hier voor meer informatie over WCR
Klik hier voor meer artikelen over WCR
