De keuken is leeg en opgeruimd, de smikkelhoek een hoek zonder smikkels. In de kantine van VV Stolwijk zit even geen leven. Lonneke Lakerveld (52) kijkt er weemoedig bij. “Ik mis de kantine en mijn mensen.”

Ze pakt er nog een relikwie uit ‘het verleden’ bij. Het bord met de tekst ‘Soup of the day’. In Stolwijk, vertelt ze, was de soep van de dag altijd erwtensoep. “Altijd een grote hit”, zegt ze. “Dan zetten we die pan op met soep en worsten. De geuren ervan, die waren onweerstaanbaar.”

De gordijnen van de kantine zitten potdicht. “Hier is het heel simpel: gordijntje dicht betekent kantine gesloten, gordijntje open betekent dat we er zijn.”

Met ‘we’ bedoelt ze de vrijwilligers van de bar en kantine. Het schema, dat aan de muur hangt (Lakerveld: ‘dat kan er wel af’), herinnert nog aan de tijd dat de kantine volop in bedrijf was. “Ik mis het vreselijk”, zegt Lakerveld, die werkzaam is in de zorg. “Dat praatje, die gezelligheid. Stolwijk is veel meer dan een voetbalvereniging. Het tegen de bal trappen is maar één aspect. Kijk naar mij: ik had en heb helemaal niks met voetbal.”

Dat ze bij Stolwijk belandde, kwam door haar zoon. Die zeurde net zo lang om te mogen gaan voetballen totdat Lakerveld door de knieën ging voor de smeekbedes. “Ik was eerst een geïnteresseerde moeder. Ik vond alles goed en mooi wat hij deed. Na een verloren wedstrijd zei ik: jullie hebben wel je best gedaan. Daar kan ik nu niet meer mee aankomen, haha. Hij voetbalt inmiddels in het eerste.”

Haar dochter ging in de kantine helpen. “Op een gegeven moment zochten ze mensen. Toen zei mijn dochter: kom lekker bij mij staan. Inmiddels doen we samen de coördinatie. We kopen ook het foodgedeelte in. De drank doet iemand anders.”

In haar rol let ze scherp op de centjes. “We gaan elke twee weken zelf naar de groothandel. Dat doen we voor de aanbiedingen. De ene keer is de ene koek in de aanbieding, de andere keer de andere koek. Het is centenwerk, maar alle kleine beetjes maken uiteindelijk wel een groot verschil.”

De Stolwijkse smikkelhoek is bekend en berucht, de menukaart is zoals hij bij veel verenigingen is. “Niet de moeilijk, want je hebt wel te maken met vrijwilligers. Je hebt vrijwilligers die alleen de drank willen doen of alleen in de ochtend willen staan. Daar houden we altijd rekening mee.”

Zelf is zij met haar dochter een bekend gezicht op de zaterdag bij thuiswedstrijden van het eerste elftal. “Dan kan het héél, maar dan ook héél gezellig worden. Soms doen we pas om een uur of tien het licht uit. Als de laatste de kantine heeft verlaten, maken we snel schoon. Doordeweeks zijn we op donderdag open. Voor corona werd er ook steeds vaker doordeweeks een wedstrijd gespeeld. Die draaien we dan met zijn tweeën. Ik vind dat we bij een wedstrijd altijd open moeten zijn, bij Stolwijk moeten we een goede gastheer van onze gasten zijn.”

Ze hoopt dat de kantine snel weer open kan. “We hebben niet voor niets die dingen geplaatst”, wijst ze op de spatborden die bezoeker en barpersoneel bij de bar scheidt. “Zonder kantine haal je de ziel uit de club.”

Voor meer informatie over VV Stolwijk, klik hier.
Meer artikelen lezen over VV Stolwijk, klik hier.