Bij VV Smitshoek waren ze er vroeg bij. Op de elfde van de elfde van 1971 vierde Zuid-Nederland carnaval, maar werd in het dorpje onder de rook van Rotterdam gestart met voetbaltrainingen voor vrouwen, waar dat in de wijde omgeving nauwelijks gebeurde. Vijftig jaar later zijn sommige families nu al ruim drie decennia of zelfs langer bij de club uit Barendrecht betrokken.

De nu 79-jarige Coby van Doesburg komt nog bij elke thuiswedstrijd van het eerste team kijken en regelmatig klaverjassen. Toen ze iets meer dan een halve eeuw geleden met Koos trouwde ging ze wekelijks mee naar VV Smitshoek. “Voordat Koos met mij trouwde, was hij al met Smitshoek getrouwd”, grapte Coby al eens. In de keuken van hun huis maakten Koos en zij samen met Joop Nootenboom de weekbrief begin jaren ’70. “Die werden vermenigvuldigd met een stencilmachine, die Koos bij bedrijven op de kop tikte die een kopieerapparaat aangeschaft hadden. Op een avond vroeg Paul tijdens het maken van een nieuwsbrief: Is het niets voor jou om ook te gaan voetballen?”. Van Doesburg, die eerder gekorfbald had, vond dat een leuk idee en benaderde kennissen in de buurt met de vraag of ze ook zin hadden om te gaan voetballen. In november 1971 was het zover en begon een enthousiaste groep vrouwen te trainen. “Op 10 mei 1972 speelden we onze eerste officiële wedstrijd tegen het Rotterdamse ASB. Die wonnen we met 2-1. Dat moest ik wel in een schrift opzoeken”, lacht Van Doesburg. “Het is zo lang geleden dat ik me dat niet meer herinner. Op de vliering heb ik veel spullen bewaard, maar één schrift met artikelen is helaas nooit meer teruggegeven nadat ik het uitgeleend had.”

Generaties

De namen van meiden waarmee ze in de beginfase speelde kan ze nog wel voor de geest halen. Ankie Stolk, Coby Fase en Margriet Fokkema. Een paar weken geleden was er een kleine bijeenkomst met deze vrouwen en speelsters van latere generaties om het 50-jarig jubileum toch bescheiden te vieren ondanks de coronabelemmeringen.

Tussen haar bewaarde spullen vond Van Doesburg ook drie bladzijden met de tekst van een lied dat de Smithoekse dames zongen tijdens het eerste lustrum. ‘Het is moeilijk bescheiden te blijven wanneer je zo goed voetbalt als ik’ op de melodie van het hit van de bekende zanger Peter Blanker.

Met dochter in één team

“We kregen een bosje bloemen en gingen samen op de foto, nadat de voorzitter het nodige had voorgelezen over de historie van het damesvoetbal binnen Smitshoek. Sommigen hadden vooraf eigenlijk weinig zin om voor bloemen naar het clubhuis te komen. Maar achteraf waren ze blij dat ze erbij waren, want het werd een gezellig weerzien met oude verhalen ophalen met elkaar.”

Coby speelde een tijd met haar oudste dochter Miranda in hetzelfde team. “Ik stond op doel. Ik had daarvoor immers jaren gekorfbald”, lacht Van Doesburg. Dochter Erica ging ook voetballen bij Smitshoek, maar speelde nooit samen met ‘clubmoeder’ Coby, die op haar veertigste de voetbalschoenen aan de wilgen hing. Haar drie kleinkinderen zijn nog niet op de velden van Smitshoek actief geweest. “Ze doen aan schaken en speerwerpen en kogelstoten en ééntje doet niet aan sport.”

Een kroeg en een voetbalclub

Ook speelsters van een generatie later dragen Smitshoek nog steeds een warm hart toe. Mirjam Jansens werd geboren en getogen in Smitshoek en begon circa 33 jaar geleden met voetballen bij de plaatselijke club. “Smitshoek was toen nog een gehucht met vijfhonderd inwoners, een kroeg en een voetbalvereniging, die ook onderdak bood aan een knutselclub. Als je een andere sport wilde doen zoals korfbal of hockey moest je naar Rotterdam of Barendrecht. Ik heb circa tien jaar bij VV Smitshoek gespeeld. Ik kreeg in die periode een relatie met Martin (Booij, red.) en die maakte een overstap naar Groote Lindt in Zwijndrecht. Juist op dat moment waren we na een bloeiperiode met drie damesteams flink gekrompen en was er overleg om als zevental verder te gaan”, herinnert de 46-jarige Jansens zich. “Ik ging toen met Martin mee, maar ben later bij Smitshoek teruggekeerd in een zaalvoetbalteam. Toen ik moeder werd ben ik gestopt. Maar de historie herhaalt zich. Want toen onze zoon Twan vijf werd wilde hij gaan voetballen. Natuurlijk namen we hem mee naar VV Smitshoek, omdat we de club goed kennen en dus ook veel andere ouders. Onze 13-jarige dochter Fenna is onlangs bij Smitshoek begonnen met voetballen, nadat ze jaren gehockeyd had.” Of VV Smitshoek in haar hart zit? “Zeker weten, ik voel me een echte Smitshoeker”, reageert ze stellig.

Reünie in mei 2022

“In 1995 werd het eerste meisjesteam opgericht”, herinnert Linda van Dongen zich. Van Dongen, éém van de medewerkers van de clubshop, bereidt samen met anderen een reünie voor, die rond 10 mei 2022 gepland staat. “Oud-spelers en huidige leden zijn welkom en geïnteresseerden kunnen zich nu al aanmelden bij Smitshoek, zodat we hun gegevens alvast hebben. In mei moet het een groot feest worden tijdens de reünie als corona het toelaat, omdat het dan vijftig jaar geleden is dat op 10 mei 1972 de eerste wedstrijd gespeeld werd. We gaan dan natuurlijk ook het lied ‘Smitshoek bovenaan’ zingen dat door een damesteam geschreven is. We hebben er zin in, want Smitshoek is een betrokken familievereniging met veel vrijwilligers.”

Lees hier een ander bericht over VV Smitshoek