Een vader als vrijwilliger, zijn moeder achter de bar en samen met zijn broertje in het eerste. Voor Calvin Vertriest voelt de club eigenlijk als een soort familie. En dus kun je wel raden waar het thuis meestal, of negen van de tien keer, over gaat. “Bijna altijd over SAB!”
Heel gek is dat ook allemaal niet, te beginnen bij het begin. “Ik zit hier al vanaf ‘de Kabouters’, sinds mijn vierde. Nu ben ik 23.” En dus zijn het ondertussen vooral allemaal bekende gezichten voor Vertriest. “Je kent iedereen, het is heel vertrouwd én het is lekker dichtbij. Gewoon op je gemakje voetballen, dat is voor mij eigenlijk de belangrijkste reden om te blijven.” Net als de rest van zijn familie dus. “Mijn vader staat, net als mijn moeder, achter de bar. Daarnaast doet hij ook de nodige klusjes op en rond het veld.”
MEER GEHOOPT
Maar ook binnen de lijnen is het een soort familiereünie aan het worden. “Sinds dit seizoen zit mijn broertje bij de selectie, nu nog in het tweede, maar hopelijk kan hij straks ook de stap naar het eerste maken. We trainen in ieder geval wel samen.” Hoe dat is? Vertriest begint te lachen. “De partijtjes zijn extra leuk, want we houden echt niet in. Net een beetje scherper.” Ook thuis is SAB dagelijks onderwerp van gesprek, voor de inwoner van Tuinzigt een mooie samenkomst van omstandigheden, zo vertelt hij. “Ze kwamen altijd al kijken, nu zetten ze zich ook nog extra in voor de club. Dat vind ik alleen maar heel mooi.” Minder mooi was de eindstand van afgelopen seizoen, want met een tiende plek in de vierde klasse, kan Vertriest eigenlijk niet helemaal leven. “Nee, daar ben ik niet tevreden mee. Ondanks veel blessures en het feit dat we nauwelijks compleet waren, had er wel meer ingezeten.” Toch moet de student Sportkunde er zo achteraf, toch genoegen mee nemen. “Dan moet je uiteindelijk blij zijn dat we ons gehandhaafd hebben. Zeker de laatste weken, was het nog wel even knijpen.” Al hadden ze voorafgaand aan het seizoen, weldegelijk op meer gehoopt, in Breda. “We wilden proberen bovenin mee te doen, maar uiteindelijk bleven we ook maar kwakkelen met blessures. Dan moet je zorgen dat je erin blijft, maar we hadden er wel allemaal meer van verwacht.”
OVERAL TE VINDEN
En dus zijn de verwachtingen voor dit jaar, opnieuw wat hoger gespannen. “Als iedereen fit blijft, in combinatie met een paar versterkingen, dan moet het linkerrijtje zeker mogelijk zijn. Daar heb ik wel vertrouwen in.” Met zijn werklust en inzet, zou dat goed moeten komen. “Een harde werker, iemand die 90 minuten lang alles geeft. Eigenlijk ben ik overal op het veld te vinden.” En van dat laatste, is geen woord gelogen. “Volgens mij heb ik afgelopen seizoen ongeveer alle posities wel gehad, alleen keeper niet. Ik hoop ook niet dat die nog komt, haha!” Want als Vertriest het zelf voor het zeggen had, speelde hij op het middenveld. “Dat is wel mijn favoriete plek. Gewoon vrij voetballen en met mijn loopvermogen ben ik dan zowel voorin als achterin.” Maar niet alleen binnen het veld, zet de middenvelder zich vol overgave in. “Vanuit mijn studie ben ik veel bezig met sporten, dus toen ze vroegen of ik training wilde geven aan de MO15, kon ik eigenlijk alleen maar ‘ja’ zeggen.” En dat bevalt prima. “Afgelopen jaar zijn we bezig geweest om een team bij elkaar te krijgen, dat is goed gelukt. Het is echt serieus, trainen twee keer per week.” Nog meer voetbal dus. “Die meiden wat bijbrengen en plezier in het spelletje bezorgen, dat blijft het belangrijkste!”
Klik op SAB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SAB voor meer informatie over de club.
