‘Je moet er wat voor over hebben….’ Het is een volzin die zeer zeker van toepassing is op Wessel in de Weij, aanvoerder bij vierdeklasser Rillandia. Want hoewel hij woont en werkt in Breda, rijd hij wekelijks drie keer heen en weer naar Rilland om te trainen en wedstrijden te spelen. ‘Dat doe ik graag want het voelt echt elke keer letterlijk als thuiskomen..’
In de Weij (24) erkent dat dit seizoen vooral als ‘lastig en teleurstellend’ kan worden bestempeld als het gaat over de prestaties van de ploeg. “Dat is nog zacht uitgedrukt. We hadden een goede voorbereiding en dachten de boel aardig op de rit te hebben. Zeker omdat iedereen zo lang had stilgelegen waren we vol motivatie. Het was de doelstelling om kort achter de top drie Kruiningen, SPS en SKNWK te eindigen. Daar hadden we vertrouwen in. Maar dat liep helaas toch allemaal eventjes heel anders…” De aanvoerder zag gedurende het seizoen dat veel jongens met pijntjes en blessures afhaakten en dat de spoeling steeds dunner werd. “Omdat we een kleine club zijn, had dat weerslag op alle teams. Want er moest constant geschoven worden met spelers en dat kwam de vaste patronen natuurlijk niet altijd ten goede. Al zijn we enorm blij met de bereidheid die iedereen uit de lagere elftallen een heel seizoen heeft getoond. Het is wel logisch dat je sportief gezien dan wel minder resultaat en progressie hebt kunnen boeken dan we vooraf hoopten. En dan eindig je uiteindelijk op een teleurstellende plek diep in de rechterrij.”
Het mag gezegd worden dat In de Weij, wiens vader trainer is bij dorpsclub, veelzijdig is als het gaat om posities waarop hij uit de voeten kan. “Door de omstandigheden heb ik dit seizoen ook al op meerdere plekken gespeeld in het elftal. Ik speel normaal op ‘tien’, maar heb ook al spits gestaan of als centrale verdediger. Het gaat erom waar het team me nodig heeft, maar mijn voorkeur gaat wel uit naar een centrale rol. Dat past ook het beste bij mijn kwaliteiten denk ik. Maar ik speel waar de trainer me opstelt haha”, zegt hij met een knipoog.
Ondanks dat hij nu in Breda woont en werkt, is hij nog niet op de gedachte gekomen om van club te veranderen, waardoor hij nog altijd in het blauwwit speelt. “Ik heb op mijn vijftiende mijn debuut gemaakt en speel al sinds mijn zestiende vast in het eerste elftal. Die club zorgt voor vriendschap en verbinding. Dat is me heel veel waard. Bovendien is mijn vader nu trainer en vind ik het een onvergetelijke ervaring om dit samen te kunnen beleven en ervaren. Maar ook om met mijn vrienden samen te kunnen spelen. Elke training en wedstrijd geniet ik ervan weer even hier te zijn. Dat is een gevoel om te koesteren en dat doe ik zolang ik het kan en te combineren valt.”
Klik op Rillandia voor meer artikelen over de club.
Klik op Rillandia voor meer informatie over de club.
