Dordtenaar Virgil Breetveld is dit seizoen aan een unieke duo-trainersjob begonnen: bij IFC heeft de voormalig topschutter zowel het zaterdag- als het zondagteam onder zijn hoede. Breetveld kijkt terug op de eerste maanden van deze unieke situatie en op de (naaste) toekomst bij de Ambachtse voetbalclub.

H-I-AMBACHT –  Het gesprek met de dit jaar 50 jaar geworden oud-speler van onder andere Feyenoord, Excelsior, SVV, Dordrecht’90, De Graafschap en Fortuna Düsseldorf vindt plaats na een weekeinde dat voor de beide IFC-teams gezamenlijk één punt opleverde op eigen terrein. ,,Niet het leukste weekeinde dat ik dit seizoen heb meegemaakt’’, constateert de oefenmeester met dubbele verantwoordelijkheid op Schildman. Beide ploegen zagen hun tegenstander juichend het terrein in Hendrik-Ido-Ambacht verlaten: het zaterdagteam deelde met De Alblas, dat aan het 1-1 gelijkspel de eerste periodetitel overhield en het zondagteam moest – na het missen van enkele fraaie kansen – de meerdere erkennen in Jong FC Den Bosch (0-2), de eerste ontmoeting in de clubgeschiedenis tegen een afgezant van een betaald voetbalorganisatie.

Speelwijze
Desondanks voelt Virgil Breetveld zich als een vis in het water binnen de unieke constructie die IFC hem biedt. Een constructie als opvolger van zijn voorgangers Frank Zwakhals (zaterdag) en Jack van den Berg (zondag), waaraan bovendien een beleidslijn ten grondslag ligt. ,,Om de doorstroming vanuit de jeugd te stroomlijnen is ervoor gekozen om jeugdige spelers die de overstap naar het eerste zondagteam willen maken de gelegenheid te geven om te rijpen in het eerste zaterdagteam. Ook omdat het tweede zondagteam die functie niet kan vertolken, is er dus gekozen voor een werkwijze en beleid dat zaterdag- en zondagteam qua speel- en denkwijze op elkaar aansluiten om zo de overstap makkelijker te maken. Daarbij zou het natuurlijk mooi zijn als het niveauverschil tussen zaterdag- en zondagteam zo klein mogelijk is, om de doorstroming zo soepel mogelijk te laten verlopen. Dat sprak me ook aan in de gesprekken die ik met het bestuur van IFC heb gevoerd: ik kreeg de kans om beide elftallen te trainen en te coachen met een duidelijke achterliggende gedachte.’’

Breetveld merkte echter wel dat daarbij ook een praktisch verhaal om de hoek kwam kijken: bij beide selecties wilde hij zijn eigen speelwijze introduceren, waarin andere gedachten achter schuilgingen dan bij zijn voorgangers. ,,Het mooie was echter dat het zaterdagteam die speelwijze, waarbij ik vooruit wil voetballen, vanaf het begin eigenlijk heel goed oppakte. Na verloop kwam daar echter een klein verval in, waardoor ik dus bewust een paar stappen terug heb gemaakt om niet te snel te willen gaan. Bij het zondagteam liep dat in het begin moeizamer. Tot in een wedstrijd met Unitas ik de contouren van wat ik voor ogen had duidelijk zag worden op het veld. De inpassing van de nieuwe speelstijl heeft wat langere tijd nodig gehad, maar ik zie inmiddels datgene terug wat ik voor ogen had. Al vind ik dat we onszelf nog te vaak niet belonen gezien het aantal kansen dat we tegen tegenstanders, zoals thuis tegen Gemert maar ook tegen Jong FC Den Bosch, hebben gecreëerd. Daardoor hebben we inmiddels te veel punten laten liggen.’’

Snooker
De uitvoering van zijn gedachtegoed vergt tijd. Dat gold voor Breetveld ook bij SteDoCo, waar hij vorig seizoen in de derde divisie werkzaam was. ,,Toen daar eenmaal de speelwijze geland was, kwamen vanuit de groep hele enthousiaste reacties en dat leidde ook uiteindelijk tot successen. Dat zorgt dan voor enorm veel tevredenheid.’’

Maar Breetveld is ook tevreden over het gegeven dat hij in de huidige constructie dagelijks met voetbal bezig kan zijn. ,,Als kind had ik de gedachte dat ik het liefst de hele dag zou voetballen. Uiteindelijk heb ik van die droom mijn werk kunnen maken door als profvoetballer actief te zijn en ik heb dat verder kunnen doortrekken naar het trainersbestaan dat me mooie ervaringen heeft opgeleverd bij FC Dordrecht en SteDoCo. Ik vind het heerlijk om dagelijks met voetbal bezig te zijn, bereid me op elke training en wedstrijd terdege voor en heb het bestaan waar ik me heerlijk bij voel.’’

Toch combineerde Breetveld in een bepaalde fase van zijn voetbalcarrière zijn passie met een andere sport: snooker. ,,Ik heb die sport een tijdje op een aardig niveau bedreven, maar een keuze voor de snookersport is er nooit van gekomen. Het was vooral een liefhebberij naast het voetbal, erg leuk om te doen maar in de wetenschap dat ik nooit de absolute top zou halen en dat ik ook nooit het WK in de Crucible zou gaan spelen. Pas tijdens mijn verhuizing kwam ik mijn keu uit die periode nog tegen. Nee, ik speel het spelletje nu al jaren niet meer.’’

Ambitie
Het voetbalseizoen is inmiddels al enkele maanden op streek en de contouren van de mogelijkheden in deze jaargang zijn al enigszins duidelijk. ,,Een status als derdedivisionist in het zondagvoetbal is voor IFC niet weggelegd’’, constateert Virgil Breetveld. ,,Dan heb ik je te maken met andere factoren, zoals bijvoorbeeld de financiële mogelijkheden van een club. IFC heeft een consistent beleid, met de hoofdklasse als een mooi niveau waarop geacteerd wordt. Natuurlijk leven er ten aanzien van het zaterdagteam om te proberen het gat naar het zondagteam te verkleinen. We zitten echter in een klasse waar de verschillen heel erg gering zijn tussen diverse ploegen, waardoor het lastig zal zijn om een prominente rol in de competitie te gaan spelen. Maar als ik terugkijk ben ik tevreden hoe het momenteel loopt met de samenwerking tussen de club en mij en het werken met de beide elftallen. Ik ben iemand die normaliter voor één seizoen tekent bij een club, al heb ik bijvoorbeeld destijds bij SteDoCo een contract voor onbepaalde tijd afgesproken. Bij IFC zijn we momenteel aan het kijken wat de ontwikkelingen voor de toekomst kunnen zijn.’’