Het voetbalavontuur van Dennis Loonen begon op jonge leeftijd bij v.v. S.C.O. Een talent dat al snel werd opgemerkt en op 10-jarige leeftijd werd gescout door Willem II. “Ik werd altijd al aangetrokken tot sport, vooral voetbal en judo,” vertelt Loonen. Na een succesvolle jeugdopleiding bij Willem II, waar hij speelde vanaf de D1 tot het 2e elftal, maakte Loonen op 19-jarige leeftijd de overstap naar Achilles Veen, waar hij zijn debuut maakte in de selectie en maar liefst 6 seizoenen speelde.
Na zijn periode bij Achilles Veen speelde Loonen in verschillende selectieteams, waaronder Irene’58, TSC en uiteindelijk keerde hij terug naar zijn jeugdliefde v.v. S.C.O. Hier bouwt hij momenteel zijn voetbalcarrière af. “Het einde komt in zicht,” aldus Loonen.
In gesprek met VoetbalJournaal geeft Dennis Loonen een uitgebreide introductie over zichzelf en zijn carrière. Geboren en getogen in Oosterhout, ontwikkelde hij al op jonge leeftijd een sterke interesse in sport, met name voetbal en judo. Uiteindelijk moest hij een keuze maken en koos hij voor voetbal. “Ik wist al snel dat mijn toekomst in de sport zou liggen,” zegt Loonen. Na het afronden van de Sportacademie (ALO) begon hij op 21-jarige leeftijd als docent Lichamelijke Opvoeding in het middelbaar onderwijs. Later maakte hij de overstap naar het middelbaar beroepsonderwijs, waar hij zich voornamelijk bezighoudt met de begeleiding van cursisten op het gebied van sport en persoonlijke ontwikkeling.
Het voetbal is altijd een grote rol blijven spelen in het leven van Dennis Loonen. Hij blikt terug op zijn carrière en vertelt over zijn tijd bij Willem II, waar hij als jonge jongen al werd opgenomen in de jeugdopleiding. “Het was mijn standaard: 3 keer trainen per week, wedstrijden door het hele land en daarnaast het onderwijs,” herinnert Loonen zich. Hij speelde regelmatig tegen bekende namen uit het Nederlandse voetbal, zoals Kenneth Vermeer, Ryan Babel, Ibrahim Afellay en vele anderen.
Hoogte- en dieptepunten
Hoogte- en dieptepunten in de jeugdopleiding van Dennis Loonen hebben hem gevormd als speler. Wekelijks speelde hij tegen de top van Nederland, van D1 tot A1, en deelde het veld met talenten zoals Kenneth Vermeer, Ryan Babel, Ibrahim Afellay, Urby Emanuelson, Eljero Elia, Jonathan de Guzman en andere veelbelovende spelers.
In de C1 stond Dennis op het punt om Nederlands kampioen te worden, maar verloor helaas nipt van Ajax op De Toekomst. Dit bitterzoete moment heeft hem echter gevormd.
Internationale toernooien waren onvergetelijk voor Dennis. Hij verbleef in gastgezinnen en deed aan shirtruil met clubs zoals AS Roma. Het winnen van een toernooi in België, waar ze de finale tegen Barcelona wonnen, blijft een kippenvelmoment voor hem.
Uitwisselingen met clubs zoals Birmingham City hebben Dennis veel geleerd over verschillende speelstijlen en normen en waarden in het voetbal, en hij ontdekte ook veel over zichzelf.
Een persoonlijk hoogtepunt voor Dennis was toen hij 3 punten kreeg van Danny Blind, trainer van Ajax A1, als meest waardevolle speler van die wedstrijd in de A1 Shell jeugdcompetitie. Zijn rol als centrale verdediger met af en toe een shirt vasthouden of een late tackle zal hierin vast een rol hebben gespeeld, aldus Dennis.
Het eerste jaar in de A1 was fantastisch voor Dennis, waarin ze in de top 5 eindigden en de Supercup in de Arena speelden tegen Jong Heerenveen, met spelers zoals Lasse Schone in het veld. Het tweede jaar was echter een grote teleurstelling toen ze degradeerden naar de 1e divisie, een gevoel dat Dennis altijd zal bijblijven.
Het volwassen voetbal bracht nieuwe uitdagingen voor Dennis, waar hij vaak speelde tegen eerste-elftal spelers die terugkwamen van blessures of andere redenen. Hij speelde soms een paar minuten als invaller bij clubs zoals Roda JC of Volendam.
Zijn laatste officiële wedstrijd was thuis tegen Jong Ajax in het stadion, waar hij verrassend genoeg in de basis mocht starten en oog in oog stond met spelers zoals John Heitinga en Maarten Stekelenburg. Onder de indruk, maar met een aardige pot voetbal, speelden ze gelijk met 1-1.
Na zijn tijd bij de jeugdopleiding van Willem II was Dennis in contact met zaakwaarnemers en was er interesse van clubs in België en ADO Den Haag. Hij koos echter voor een andere weg en rondde zijn laatste jaar van de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) af.
Als “broekie” kwam Dennis terecht bij Achilles Veen, een volksclub aan de bovenkant van het amateurvoetbal. Hij speelde met ervaren spelers zoals Ramon van Haaren en Nabil Bouchlal, die hem snel de kneepjes van het vak leerden.
Het verschil tussen het profvoetbal en het amateurvoetbal werd Dennis steeds duidelijker tijdens zijn tijd bij Achilles Veen. Hij maakte mooie leerzame momenten mee, vooral tijdens de intense derby’s in de regio.
Na zijn tijd bij Achilles Veen verloor Dennis het plezier in het voetbal vanwege drukte op het werk, afstand en andere interesses. Hij behaalde trainerspapieren en begon trainingen te geven bij jeugdclubs. Hij speelde zaalvoetbal en gaf trainingen bij voetbalscholen, zelfs in Australië.
Uiteindelijk keerde Dennis terug naar het veldvoetbal en kwam hij terecht bij TSC in Oosterhout. Hij speelde een seizoen bij deze club en genoot van de derby’s en het leren kennen van andere clubs in zijn omgeving.
Daarna ging Dennis spelen voor v.v. S.C.O, zijn eerste club. Hij maakte daar een leuke tijd door, met periodetitels en strijd tegen degradatie. Hij heeft daarbij vooral erg genoten van de gebroeders van Wijnen, wie altijd en overal wist te scoren. De teamuitjes waren onvergetelijk, van Groningen tot Antwerpen.
Nu speelt Dennis per week voetbal, afhankelijk van zijn privéleven en zijn lichamelijke gesteldheid. Hij is nog steeds lid van V.V. S.C.O, waar ze ambitieus zijn en hard werken aan de ontwikkeling van jeugd- en seniorenteams.
Dennis Loonen heeft een indrukwekkend voetbalavontuur achter de rug, met hoogte- en dieptepunten in de jeugdopleiding en zijn amateurvoetbalcarrière. Het voetbal blijft echter altijd een passie voor hem, en hij geniet nog steeds van het spel.
Voorbeeldvoetballers en trainers
“In mijn voetbalcarrière heb ik vele trainers, begeleiders, verzorgers en spelers ontmoet, en sommige boodschappen drongen pas later tot me door,” aldus Dennis Loonen. Hij leerde snel van ervaren spelers naar wie hij opkeek en beschouwde hun woorden als waarheid. In de jeugdopleiding kreeg hij huiswerk, zoals dagelijks 100 keer hooghouden met een klein balletje, wat hem een sterke basistechniek opleverde. Een andere les die hij later begreep, was van een trainer die het team meenam naar het casino en hem leerde om alleen extra geld uit te geven als je het hebt.
Dennis is de meeste trainers blijven volgen via social media en heeft veel respect voor wat ze binnen en buiten het voetbal doen, vooral als ze mensen helpen zich verder te ontwikkelen. Hij koestert wijze lessen die hij heeft geleerd en probeert ze soms toe te passen in zijn werk als onderwijscoach. Hij herinnert zich uitspraken als “met bloed in je schoenen spelen” en “je hoeft geen vrienden te zijn, maar je hebt altijd respect voor elkaar in je elftal”.
Een belangrijke les die Dennis heeft geleerd, is het belang van de voorbereiding van trainingen en gesprekken. Hij herinnert zich een trainerscursus waar hij leerde dat de helft van een goede training de voorbereiding ervan is. Discipline is ook iets wat hem altijd bijblijft en niet uit zijn systeem verdwijnt. Hij heeft zowel effectieve als mislukte communicatievoorbeelden gezien en heeft groepsprocessen meegemaakt die hij nu in zijn werk als onderwijscoach kan toepassen.
Als het gaat om rituelen om optimaal te presteren, zorgt Dennis ervoor dat zijn voetbaltas altijd op orde is, van tenue tot zonnebrandcrème. Maar het mooiste ritueel voor hem is dat zijn vader en moeder elke week langs de zijlijn zitten en hem altijd succes wensen, zelfs tot op de dag van vandaag blijven ze hem wekelijks een berichtje sturen. Hij is hen veel dank verschuldigd, want ze waren er altijd om hem te ondersteunen, te rijden, te wassen, te koken en zijn keuzes te respecteren.
Voor Dennis is voetbal een belangrijk onderdeel van zijn leven. Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij het spelletje waardeert. Hij kijkt uit naar elke zaterdagochtend, waarop hij vol enthousiasme zijn tas inpakt en als eerste op het veld aanwezig is. De seizoenen die zijn verstreken, de vriendschappen die zijn ontstaan en de humor in de kleedkamer maken het spel voor hem zo waardevol. Hij heeft het voorrecht gehad om met verschillende professionele mensen te werken en past zijn ervaringen met hen toe in zijn werk. Dennis herinnert zich de woorden dat hij zo lang mogelijk moet blijven spelen, omdat het voorbij is voordat je het weet, en hij waardeert het harde werken dat nodig is om 90 minuten op een lager niveau vol te maken. Hij kijkt met trots terug op zijn mooie voetbalreis in de afgelopen jaren.
Klik op SCO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SCO voor meer informatie over de club.