Hij verhuisde op zijn zesde naar Polen, voetbalde vervolgens in Griekenland en komt sinds een jaar of twaalf uit voor RKVV GESTA. Het klinkt niet als de meest logische route op weg naar de vierde klasse, maar voor Jules van Rijsbergen is het de normaalste zaak van de wereld. “Niemand doet hier gekke dingen, het is lekker gemoedelijk.”
De 26-jarige spits voetbalde voor hij in Galder voet op een grasveld zette, nooit eerder bij een Nederlandse amateurclub. Dat vraagt om uitleg. “Voor het werk van mijn vader verhuisden we naar Polen. Daar heb ik nog bij een BVO gespeeld, in de F’tjes en E’tjes, daarna gingen we door naar Griekenland.” In dat land was het allemaal iets minder georganiseerd, vertelt hij. “Daar heb ik wel op het schoolplein en in een schoolelftal gevoetbald, meer niet echt.”
Uitlaatklep
Op veertienjarige leeftijd keerde Van Rijsbergen terug naar Nederland en kwam hij terecht bij GESTA. “Dat was bij ons in het dorp, dus die keuze is dan heel logisch.” En daar heeft hij tot op de dag vandaag geen seconde spijt van gehad. “Het is een vriendenteam, je kent iedereen en het is gezellig. GESTA is eigenlijk gewoon een makkelijke club.” Dat vriendenteam moest hij de afgelopen maanden wel even missen, maar Van Rijsbergen zat allesbehalve stil. “Ik werk in het ziekenhuis, op de spoedeisende hulp, dus ik had het druk zat. Maar je mist de voetbal wel, het is toch een uitlaatklep.” De aanvaller liep hard, ging naar de sportschool, maar dat is toch anders. “Het is ook een sociaal iets, dat maakt het voor mij juist zo fijn. Lekker met je vrienden in de kantine.” Hoe gezellig ook, op het veld moet er natuurlijk gepresteerd worden.
Vooral het begin was wisselvallig, vertelt Van Rijsbergen. “We speelden 3-5-2, dat was nieuw voor ons, dus daar moesten we aan wennen.” Toch noemt hij de resultaten en een plek in de subtop ‘redelijk’. “We wilden proberen om te promoveren, dat was onze doelstelling. Het lijkt er wel op dat we mee kunnen doen.” Dat zullen ze overigens doen in een vertrouwd 4-3-3 systeem. “Door een gescheurde kruisband, gebroken enkel en iemand die naar Korea is, missen we drie cruciale spelers. Toch blijft ons doel om de nacompetitie te halen.”
Irritante spits
Een nederlaag tegen Jong Brabant gooide wat dat betreft een klein beetje roet in het eten. “Dat was niet onze dag. We hebben vooral tegen onszelf gevoetbald. Op kunstgras zijn we op één of andere manier ook altijd minder.” Plaats vier lijkt dan ook het hoogst haalbare. “Dat is wel het meest realistische, het kampioenschap is te hoog gegrepen.” In een competitie die anders is dan in voorgaande jaren. “Meer tegenstanders richting Tilburg, veel kunstgras en toch ander volk. Dat botst nog weleens.”
Al kan Van Rijsbergen er zelf ook wel wat van, moet hij bekennen. “Ik ben op het veld een heel irritante spits voor tegenstanders. Sleuren, trekken en altijd het randje opzoeken.” En soms eroverheen. “Het heeft me al flink wat kaarten gekost, laatst was ik ook weer een duel geschorst. Je wordt soms heel de wedstrijd uitgescholden, dan zeg je één keer wat terug…” De teller wat betreft doelpunten staat voor de inwoner van Breda inmiddels op drie, daar moeten er nog wel een paar bij gaan komen, vindt hij. “Zeker voor de winterstop heb ik niet alles gespeeld, nu heb ik mij wel weer in de basis geknokt. Voor het seizoen zei ik dat het er tien zouden worden, nu mik ik op acht!”
Klik op RKVV Gesta voor het laatste artikel over de club.
