Keeperstrainer zijn, en dat nog op 67-jarige leeftijd. Respect, denk je dan. Vanwege een senior die nog steeds training geeft, Helaas heeft Van der Vliet ook nog eens een beenamputatie moeten ondergaan. Maar stoppen zal die niet snel doen! Van der Vliet blijft training geven en daarnaast staat hij vaak als fotograaf langs het veld.
Jullie zijn nog niet van me af’, horen Teun Rentmeester en Ruud la Grand bij afscheid in het ziekenhuis. Een zin die uit de mond komt rollen van de dan nog maar nét geopereerde Van der Vliet. De Nieuwdorp-spelers gniffelen wat, alsof ze ook niet anders hadden verwacht. Van der Vliet: ,,Mensen zeggen dan dat ik er zo positief in sta. Ja, daar kan ik niks aan doen, zo ben ik nou eenmaal. Soms heb ik het echt wel moeilijk hoor, het is niet zo dat ik keihard ben. Van alle kanten komen emoties. Van andere mensen, van jezelf…”
Het verhaal van Van der Vliet begint eind 2017. Of ja, eigenlijk speelt het al dertig jaar. Zo lang is hij al suikerpatiënt. ,,Maar opeens werd er opeens een teentje zwart, aan mijn linkervoet.” De conclusie van de chirurg was hard, de reactie van de patiënt eerder mild. ,,Het teentje moest eraf, werd mij verteld. Op zich vond ik dat niet zo erg, je houdt er nog vier over, toch?” Toen de zestiger op 30 mei ter controle bij de wondverpleegkundige was, had hij iets minder praatjes. ,,Al snel werd de chirurg erbij gehaald, en die zei dat ik maar even moest blijven. In één week tijd gingen mijn andere tenen eraf, mijn voet en een stuk van mijn been. Toen ik dat hoorde heb ik wel even om een servetje gevraagd.”
Hij komt nog overal, die Van der Vliet. En dat dankzij zijn tijdelijke mantelzorger, vrouw Liesbeth. Twee keer brengt week brengt ze haar man naar revalidatiecentrum Lindenhof in Goes. Daar doet hij loop-en stabiliteitsoefeningen en leert hij opnieuw traplopen. ,,Dat zorgpersoneel hè, verdient echt een dikke vette pluim.” Zonder schaamte laat Van der Vliet, opa van zes kleinkinderen, vervolgens revalidatiefilmpjes zien, ook waarop hij te zien is met een klikprothese. ,,Het lopen gaat me inmiddels goed af. Wel heb ik altijd een stok bij me. En de douche is wat aangepast.”
Het gaat nu zelfs zo voorspoedig dat hij nog dit seizoen weer op het veld wil staan bij Nieuwdorp, vanaf het moment dat hij zelfstandig kan autorijden. ,,Dat wordt een automaatje. Natuurlijk ga ik weer aan de slag. Training geven hoeft geen probleem te zijn. Ik werk met meerdere keepers, dan hoef je zelf niet per se te schieten. Zat oefeningen waarmee ik m’n beperking op kan vangen.”
En de kans dat hij ooit nog een amputatie moet ondergaan? Die kans bestaat zeker. ,,Maar daar ben ik niet mee bezig.”
