Van het één kwam voor Jeroen van der Have het ander. Want wat hij bij Stellendam allemaal doet? Je kunt beter vragen wat niet. Maar de geboren Zeeuw doet het vrijwilligerswerk inmiddels alweer ruim twintig jaar met alle liefde en plezier. “Het is voor een goed doel, hè?”
De 56-jarige Van der Have moet zelf al meteen lachen. “Je begint als assistent. Dan is het: doe je nog even dit? En nog dat? Dan gaat het balletje rollen, haha!” Al klinkt dat in eerste instantie logischer, dan het daadwerkelijk is. “Ik kom eigenlijk van Renesse, daar heb ik ook altijd gevoetbald. Lange tijd werkte ik op een SRV-wagen, tot diegene een winkel kocht in Stellendam. Of ik niet met hem mee wilde.” Dat gebeurde en toen ging het snel. “Je leert mensen en een leuke vrouw kennen, inmiddels woon ik hier al 30 jaar.” Hij trapte zelf nog een balletje, maar zag zijn rol toch vooral buiten het veld. “Mijn zoon ging voetballen, al snel merkte ik dat het qua trainers nog niet zo lekker liep. Daar wilde ik graag bij helpen.” En als Van der Have zegt helpen, bedoelt hij ook echt helpen. “Ik werd jeugdtrainer, leider, scheidsrechter en zit nu in het ‘onderhoudsteam’.”
Enthousiasme
Dat alles met nog altijd evenveel plezier als vroeger. “Het is gewoon de sfeer bij de club, de jongens die er lopen. Zelf woon ik op drie minuten fietsen, dat is ideaal.” Jongens van vroeger, vertelt hij. “Die doen hier vaak ook wat, dan blijf je toch automatisch hangen.” Al is hij daar zelf misschien wel een klein beetje in door geschoten. “Ik doe eigenlijk alles wat er moet gebeuren. Tribunes schoonmaken, snoeiwerk, tegeltjes vernieuwen, noem maar op.” Alhoewel, alles? “Haha, elektrisch is niet zo mijn ding. Een lampje ophangen gaat nog, maar meer niet!” Ondanks het enthousiasme waarmee Van der Have praat over zijn ‘werk’, dacht hij een aantal seizoenen geleden toch echt aan stoppen. “Vier jaar geleden was dat, het werd allemaal iets te veel. Maar dan is er een trainersprobleem, blijf je toch nog een jaartje en uiteindelijk komt er daar steeds weer eentje bij. Nu zijn we er nog steeds.” Inmiddels als trainer van de JO16. “Je doet het ook voor die kinders. Het omgaan met ze, de spontaniteit en de wil om iets te leren. Dat is voor mij wel het belangrijkste, dat ze iets van je willen aannemen.” Voorlopig lukt dat best aardig. “Als je dan van ouders hoort dat ze weer lekker getraind hebben, dan is het voor mij goed. Daar gaat het toch om?”
Goed gevoel
Iedereen tevreden, dat sowieso wel een beetje zijn motto. En daar slaat hij soms best een beetje in door. “Af en toe word ik wel op mijn vingers getikt, dat ik te veel alleen doe. Maar als ik op tijd klaar ben met werken en ik weet dat er nog iets moet gebeuren, dan vlieg ik naar de voetbal.” Een makkelijke keuze. “Moet ik dan thuis op de bank gaan liggen? Dan kan ik toch beter lekker rommelen op de club. Dat geeft mij een goed gevoel.” Van stoppen moet de Van der Have dan ook voorlopig nog niks weten. “Ik roep al jaren dat ik minder ga doen, maar het is nog steeds heel leuk. Zolang ik het naar mijn zin heb, waarom niet.” Want de clubman geniet met volle teugen. “Eigenlijk van alles. Met die jongens langs het veld, toernooitjes of activiteiten organiseren, gewoon het sociale.” De vrijwilliger is dan ook bijna dagelijks op de club te vinden. “Zeker drie of vier dagen doordeweeks en altijd op zaterdag. Vanaf ‘s ochtends zeven, tot ‘s middags half twee. Dan vinden ze het thuis ook wel leuk als ik een keertje naar huis kom.” En dus kan een extra handje om te helpen, geen kwaad. “Ze doen het niet zomaar uit zichzelf, je moet het toch vaak vragen. Meestal zijn het dezelfde jongens en meisjes.” Toch begint het nieuwe seizoen bij hem alweer te kriebelen. “Als je dan die kinders hoort, krijg je er meteen weer zin in!”
Klik op vv Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Stellendam voor meer informatie over de club.
