© Tekst: Thijs Tomassen

De verrassing was groot toen Ulrich Landvreugd dit seizoen als hoofdtrainer bij VV Hooglanderveen aan de slag ging. Een Amsterdammer met jarenlange ervaring op hoger niveau, oud-profvoetballer bovendien, hoe kon hij op het Willem Tomassen Sportcomplex verzeild raken? Voor de oefenmeester zelf ook even wennen, maar hij vond al snel zijn draai. Een periodetitel in de tweede klasse lonkt.

Na een moeizame start met een reeks nederlagen heeft VV Hooglanderveen de weg omhoog gevonden. Wat heet: wint of speelt de ploeg van Landvreugd 29 april uit bij SV Nieuw Utrecht gelijk, dan is een periodetitel een feit en gaan de geelblauwen in de nacompetitie meedingen naar een plek in de eerste klasse. ,,We zitten in een goede flow”, constateert Landvreugd. ,,Het maakt de competitie leuk, we hebben nog iets moois om voor te spelen.”

De afgelopen twee seizoenen was je hoofdtrainer bij Eemdijk, een hoofdklasser. Dit seizoen sta je aan het roer bij Hooglanderveen, dat twee niveaus lager acteert. Waarom die verrassende move? ,,Voor mijzelf was het ook wel verrassend. Ik had het goed gedaan bij Eemdijk, er gingen deuren open op hoger niveau. Bij veel clubs zat ik bij de laatste twee, maar werd ik het uiteindelijk niet. Ik wilde nog niet terug naar het Amsterdamse, voelde me goed in deze contreien. De beleving spreekt me hier meer aan. De organisatie, de vrijwilligers, de accommodaties: het is allemaal wat stabieler. Mustafa Aksit, mijn assistent bij Eemdijk, wees me op Hooglanderveen. Ik ben op gevoel hiernaartoe gegaan.”

Hoe bevalt het je bij deze club?
,,De mensen hier geven je het gevoel dat je thuis bent. Een warm gevoel. En als ik met het team ben, dan ervaar ik de homogeniteit. Het is echt een collectief, dat is een superkracht van ons team en dat geeft me heel veel plezier.”

Je trainersloopbaan voerde je eerder al langs Voorland, De Dijk, SVW ’27, Blauw-Wit en ineens lonkte het avontuur bij Barnet in Engeland.
,,Ik werkte pas drie maanden bij Blauw-Wit toen die kans voorbijkwam. Ik belde nog regelmatig met Edgar (Davids) en hij wist hoe ik trainde. Dat vond ie wel wat. Dus toen hem die job in Londen werd aangeboden maar hij de vereiste diploma’s niet had, vroeg hij me mee. Daar hoefde ik geen twee keer over na te denken. Voor hem was het leuk, voor mij prachtig. Ik heb twee jaar fulltime bij Barnet gewerkt, een heel mooie ervaring.”

Na dit seizoen vertrek je naar AFC, terug naar je cluppie. Een wens die uitkomt?
,,Ja, dat is mijn persoonlijke ontwikkeling. Als profvoetballer kon ik vanwege problemen aan mijn knie niet voor het hoogst haalbare gaan, maar als trainer kan ik dat nu wel doen. Ik mag dat doen bij de club waar ik jarenlang heb rondgelopen. Ik heb veel vrienden en kennissen daar. En het is een supergrote stap vooruit, al is het afwachten of het de tweede of derde divisie wordt.”

Nu nog goed afscheid nemen van Hooglanderveen.
,,Zeker, een periode zou heel mooi zijn! Soms zeggen mensen in Amsterdam weleens tegen me: huh, Hooglanderveen, waar ligt dat dan? Maar ik zeg met alle plezier dat ik hier werk. Het niveau is anders dan ik gewend ben, maar mij gaat het om de ontwikkeling. Als de jongens aan het einde van het seizoen zeggen: ik heb wat van Uli kunnen leren, dan ben ik happy.”