De 34-jarige spits maakte dit seizoen de overstap van vierdeklasser Zinkwegse Boys naar NBSVV. Hier heeft hij zijn plekje gevonden, waar hij samen speelt met zijn neefje. Maar ook bij zijn nieuwe club barst de ervaren speler nog van ambities.

Selectie

Een echte liefhebber van het spelletje, zo kunnen we Martijn wel beschrijven. Vanaf zijn vijfde levensjaar begon hij met voetballen bij SHO, al was hij daar nooit een groot talent: ‘’Vaak speelde ik twee wedstrijden op een zaterdag en ging ik aansluitend bij het eerste elftal kijken, al had ik nooit de illusie dat ik dat ooit zou halen.’’ Na een opmars bij de senioren van SHO werd van Zuuren door de toenmalige hoofdtrainer, Vincent van Noord, gevraagd om voor het eerste van v.v. Zinkwegse Boys te spelen: ‘’Mij werd verteld dat het gezellige en familiaire karakter van de club wel bij me zou passen en dat is ook wel gebleken. In de 13 jaar bij de club ben ik me er echt thuis gaan voelen en heb er alleen maar mooie herinneringen aan over gehouden.’’

Lager niveau

Door de komst van zijn tweede zoon en de verwachting van zijn derde, besloot de spits op een lager pitje te gaan spelen bij het derde elftal van Zinkweg. In dat team was Mark Smeding daar nog één van zijn teamgenoten, maar die vertrok snel om als hoofdtrainer bij NBSVV aan de slag te gaan: ‘’Alhoewel ik er conditioneel alles behalve bovenuit stak, vroeg Mark me al in de eerste zomer om hem te volgen naar Nieuw-Beijerland, waar mijn neefje Pieter Vogelaar ook al speelde. Op dat moment leek me dat nog niet de juiste beslissing.’’, aldus Martijn. Maar Smeding hield de contacten gedurende het seizoen warm met van Zuuren, waardoor hij steeds meer het gevoel kreeg om naar NBSVV te komen. Ook al zag de ervaren spits in eerste instantie geen reden om Zinkwegse Boys te moeten verlaten, ging het toch kriebelen: ‘’Nu ik al afgezwaaid was, zag ik het als een laatste kans om samen met mijn neefje te spelen. Ik vind het leuk voor mijn moeder, maar vooral ook voor mijn oom, die altijd onze wedstrijden kwam bekijken en ons meenam naar De Kuip.’’ Maar daarmee was het nog niet gedaan, zegt Martijn: ‘’Voor het zover kon komen, moest Mark echter eerst met mijn vrouw op één lijn komen. Inmiddels telde ons gezin vier kinderen en dus kon ik pas naar de training als het grut op bed ligt en kan ik af en toe een snipperdag opnemen als het een keer niet uitkomt.’’ Maar dit mocht geen probleem zijn voor trainer Mark Smeding: ‘’Mark was overal mee akkoord, dus kwam ik naar NBSVV.’’

Warme gevoelens

Desondanks zijn overstap, kijkt Martijn tevreden terug op zijn periode bij v.v. Zinkwegse Boys: ‘’Vanaf het begin dat ik er kwam heb ik het er goed naar mijn zin gehad en in 11 jaar dat ik er in de selectie heb gezeten, heb ik steeds met een kern van zeven à acht dezelfde spelers samen gespeeld. Ik denk dat dat ook wel wat zegt over de sfeer binnen dat elftal.’’ Maar ook voetballend heeft van Zuuren zijn ervaring opgedaan: ‘’Ik heb er sportief mooie jaren gehad, maar zeker ook mooie herinneringen opgedaan op de latere avonden of op de trainingskampen zonder bal.’’ Dit seizoen mag de getransfereerde speler zich opmaken voor een weerzien met zijn oude club: ‘’Ik kijk er naar uit om dit jaar tegen ze te spelen. Peter van Dam, bij wie ik op de kamer nooit een oog dicht deed, is er inmiddels hoofdtrainer en het doet me goed om te zien dat hij er met jeugdige en nieuwe jongens weer een goeie sfeer in heeft gekregen. Om hem en de andere jongens waar ik lang mee heb samen gespeeld weer te spreken na de wedstrijd, kijk ik erg naar uit’’

Gezelligheid

Bij zijn nieuwe club heeft Martijn ook nog ambities: ‘’Het is een beetje politiek correct, maar als team hebben we de doelstelling om er dit jaar in te blijven. Er degraderen dit jaar vier teams naar de nieuwe vijfde klasse en wij willen er daar geen van zijn.’’ Daar wil de 34-jarige spits zelf ook een rol in hebben, ook al was dat tot nu toe niet wat hij ervan verwachtte: ‘’Het is dus ook mijn doelstelling om daar persoonlijk nog een waardevolle bijdrage in te hebben. Als team liggen we op koers, al valt mijn persoonlijke inbreng nog wat tegen. Ik tob sinds het eind van de voorbereiding met een slepende enkelblessure, al heb ik dat nu met oefeningen van de fysio redelijk onder controle. Ik heb daarom goede hoop dat het na de winterstop beter zal gaan.’’ Maar, zo geeft hij zelf aan, is voor hem niet alleen het sportieve aspect meer belangrijk. Ook de gezelligheid na wedstrijden en trainingen is net zo belangrijk: ‘’Nog meer dan vroeger is voor mij de donderdag mijn avondje uit. En aangezien ik toch wat meer moet pieken op deze avond, werkt het toch een beetje op mijn zenuwen als er te lang een serieuze toon wordt aangeslagen.’’ Als laatst voegt hij toe: ‘’Ik hoop dat we dit jaar in de vierde klasse kunnen blijven en dat we dat tegen de tijd dat dat zover is nog eens mooi kunnen vieren.’’

Klik hier voor meer artikelen over NBSVV
Meer weten over NBSVV? Klik hier.